Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Όσοι δεν παρακολούθησαν την Πέμπτη 30/4 στην Βουλή την συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, έχασαν. Ήταν πολύ αποκαλυπτική και χρήσιμη ώστε να κατανοήσει μόνος του κανείς τι ψήφισε, εάν δικαιώθηκε για αυτό και τι πρόκειται στο μέλλον (σύντομα) να ξανά ψηφίσει.

Δεν είχε καμία σχέση αυτή η συνεδρίαση με αυτήν της προηγούμενης Παρασκευής όπου, κρυπτόμενου και απόντος του Πρωθυπουργού, ο αντ’ αυτού δοτός και έξω κοινοβουλευτικός ‘’επιτελικός’’ υπουργός καθηγητής κύριος Γεραπετρίτης υπήρξε πολύ αυθάδης προς τον προηγούμενο Πρωθυπουργό. Επρόκειτο για μία ατυχή συνεδρίαση που προκλήθηκε από την ανάγκη να απολογηθεί ο υπουργός ‘’χρίτσι-χρίτσι και μέτζι του Νεούκτη’’ κύριος Βρούτσης. Μιλάμε για μία Κυβέρνηση άδειο πουκάμισο και δυστυχώς άδειο παντελόνι.

Ετούτη ήταν μία καταπληκτική συνεδρίαση της Βουλής όπου, υπό την απειλή του Αρμαγεδδώνα που έρχεται, όλοι οι Αρχηγοί ήταν πολύ καλοί. Σεμνοί, σοβαροί και μετρημένοι στις εκφράσεις τους. Όλοι πλην ενός.
Ο κύριος Τσίπρας, όπως πάντα, ευαίσθητος, εύστοχος και καταρτισμένος στα οικονομικά μέτρα που προτείνει. Πραγματικός ηγέτης. Η κυρία Γεννηματά συγκροτημένη, διαβασμένη, με θετικές θέσεις και προτάσεις. Ο κύριος Κουτσούμπας ανέδειξε τα δεινά που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι και την καταστροφική εθνική επιλογή της ‘’εξωστρέφειας’’. Ο κύριος Βελόπουλος επικεντρώθηκε σωστά στην ανάγκη στήριξης της εγχώριας αγροτικής παραγωγής. Ο κύριος Βαρουφάκης καταπέλτης. Υποχρέωσε τον Πρωθυπουργό να ασχοληθεί εντελώς και αποκλειστικά μαζί του.

Ο κύριος Μητσοτάκης ήταν αντίθετα κατώτερος των περιστάσεων. Καθισμένος στις δάφνες της μέχρι τώρα αντιμετώπισης της πανδημίας, με υπεροπτικό ύφος Καίσαρα, θεωρεί ότι ομοίως μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του την οικονομική λαίλαπα που έρχεται. Μία κρίση που όπως λέει η κυρία Λαγκάρντ ‘’χωρίς προηγούμενο, με 12% ύφεση στην Ευρωζώνη’’. Αφού μας θύμισε ότι ‘’το Κράτος είναι η Κυβέρνηση’’ υπαινίχθηκε αυτό που τάχα ψιθυρίζει ο Λαός ‘’πως ευτυχώς που είναι αυτοί και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία’’.

Επί της ουσίας αναδείχθηκαν εκεί, ζοφερές οι προβλέψεις για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας. Το έλλειμα φέτος και του χρόνου πρόκειται να φθάσει στο 10% όπως άλλωστε και το Δημόσιο Χρέος. Αυτό σημαίνει ότι ο αναγκαστικός για την Χώρα οικονομικός εξωτερικός δανεισμός, εκτός από την εκτίναξη του Χρέους πάνω από το 200% στο ΑΕΠ, θα συνοδεύεται υποχρεωτικά και από σκληρά μέτρα νέας λιτότητας.

Στη φαρέτρα της Κυβέρνησης τα πρώτα μέτρα σοβαρής αντιμετώπισης φαίνεται πως είναι η μείωση μισθών, συντάξεων, καθώς και του κατώτατου μισθού των εκ περιτροπής πλέον εργαζομένων. Όσο για τις Τράπεζες δείχνει πως αυτή τη φορά δεν θα αποφύγουμε το κούρεμα των καταθέσεων και την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Αυτό που έρχεται ως καταιγίδα είναι ασύλληπτο. Ούτε και ομολογείται. Με άλλα λόγια λοιπόν αυτό που τώρα ονομάζεται πιθανό σενάριο αναπόφευκτων εκλογών, δεν εκπορεύεται απλώς από την πρόθεση της Κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την εφαρμογή του νέου Μνημονίου που έρχεται και θα χρειαστεί να το επιβάλλει. Πρόκειται για σενάριο απόδρασης. Δεν αντέχει η Δεξιά να χρεοκοπήσει ξανά η Χώρα στα χέρια της δεύτερη φορά μετά το 2009. Με δεδομένη την Απλή Αναλογική, η Κυβέρνηση επιδιώκει εκβιαστικά ή να πάρει ‘’λευκή επιταγή’’ διακυβέρνησης ή να παραδώσει την εξουσία προσωρινά σε ‘’άλλους’’, όχι ιδιαίτερα πρόθυμους προς τούτο.

Σε προσωπικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο τα κόμματα συνολικά της Αντιπολίτευσης έδειξαν ότι δεν μπορούν να τα βρούνε. Παρόλα αυτά σε Προγραμματικό επίπεδο, όπως έδειξαν επίσης στη Βουλή, έχουν πολλούς κοινούς τόπους. Θα μπορούσαν ενδεχόμενα να προσπαθήσουν να συνεργαστούν, έστω πρόσκαιρα και εκλογικά, με βαριά έστω καρδιά και πριν τους αιφνιδιάσει ο Μητσοτάκης. Στην βάση ενός ενδιάμεσου προγράμματος διάσωσης για παράδειγμα, μπορεί και πρέπει να καταστεί δυνατή μία σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων ΣΥΡΖΑ-ΚΙΝΑΛ-ΜΕΡΑ25, χωρίς δεσμεύσεις και προ απαιτούμενα. Χωρίς οι τρέχουσες περιστάσεις να αφήνουν απέξω από τις ευθύνες και πάλι το ΚΚΕ.

Έχουν υποχρέωση απέναντι στο κόσμο που εκπροσωπούν να προσπαθήσουν. Ο Αρχηγός μάλιστα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κύριος Τσίπρας έχει παρά πάνω ευθύνη να σημάνει ένα ανοιχτό και έντιμο πολιτικό προσκλητήριο ανάγκης συνεννόησης μεταξύ τους, για εθνική σωτηρία. Και όποιος θέλει ας ακολουθήσει. Ή ας αναλάβει τις ευθύνες του να μας παραδώσει πάλι εμάς και την Χώρα, καθυποταγμένους από το φόβο της πανδημίας, στους ανίκανους, τους γκαντέμηδες και τους πλιατσικολόγους. Διότι υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο. Η συνεργασία αυτών με τον κύριο Μητσοτάκη που τους κλείνει, σε πρώτο χρόνο, το μάτι. Είναι και αυτό ένα πιθανό ενδεχόμενο αρκετά ορατό με τα μέχρι τώρα στοιχεία. Ίδωμεν. Οσονούπω.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr