ΣΠΑΡΤΗ. Aναμφισβήτητα η αξία κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και ξεχωριστή.
Ιδιαίτερα όταν έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού και απολογισμού, για το κάθε μέλος της κοινωνίας μας, οι στιγμές είναι και κρίσιμες και δύσκολες.

Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που με τη βιωτή τους, τη διαδρομή και την κατάληξή τους, έλκουν περισσότερο την αγάπη, τον θαυμασμό και τη συγχώρεσή μας. Για έναν λόγο, είτε ανεξήγητο, είτε δικαιολογημένο.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, μιας γενναίας γενιάς, είναι ο Άγις Διακουμάκος.
Ο συμπολίτης, συγγενής, πάτερ φαμίλιας, που ξημερώματα Σαββάτου, 25 Απριλίου 2020, μετά από 87 χρόνια διαδρομής, «έφυγε» πλήρης ευτυχίας, αγάπης, πείρας και καταξίωσης.
Ο γνωστός σε όλους άνθρωπος της οικογένειας, της αγοράς και των κοινών στον Δήμο Σπάρτης.

Μαχητής. Πρωτοπόρος. Οικογενειάρχης.
Έχει ενδιαφέρον, ακροθιγώς, να παρακολουθήσουμε τη διαδρομή του μαχητή Έλληνα, ολιγόλογου Σπαρτιάτη, οξύνους επιχειρηματία και υποδειγματικού οικογενειάρχη.
Με την παραδοχή ότι οι αναχωρούντες δικαιώνονται θα ήταν αρκετή μια αναφορά στον όνομά του. Ωστόσο σε στιγμές που έχει αξία η επιστροφή στη ρίζα της ανθρωπιάς και στη βάση του αγώνα για τη ζωή, είναι διδακτική μια αφήγηση, έστω όσο κρατά ένα τσιγάρο... Άλλωστε σε αυτή την ζωή έχει αποδειχθεί ότι τα μάτια βλέπουν πιο καθαρά όταν τα υγραίνει το δάκρυ της θλίψης.
Μια λακωνική αναφορά, όσο ο ίδιος θα επέβαλε αν παρέμενε στα εγκόσμια.

Ο άνθρωπος του μόχθου, της δημιουργίας και του ρεαλισμού δεν μιλάει πολύ. Ακούει, παρατηρεί, εργάζεται και προκόβει.
Αυτό ήταν το παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας από τον Λεήμονα Λακωνίας, ο Άγις, του Γεωργίου και της Βενετίας, Διακουμάκος. Ευτύχησε τη φτώχεια να την βιώσει ανάμεσα σε αγαπημένα αδέλφια, που γρήγορα μετέτρεψαν την εξυπνάδα και την εργατικότητα τους σε προκοπή.
Ερχόμενοι στη Σπάρτη, σε εποχές που η ζωή ήταν μπροστά, βουνό σαν τον Ταϋγετο, κερδίζουν δίκαια την εμπιστοσύνη της αγοράς και την αποδοχή της κοινωνίας στην οδό Ευαγγελιστρίας, στο γνωστό Ιχθυοπωλείο της οικογένειας των αδελφών Γεωργίου Διακουμάκου.
Ο Άγις, νεώτερος, με σεβασμό παροιμιώδη στους μεγαλύτερους αδελφούς, πάντα έχει στραμμένο το βλέμμα του στο αύριο και πολύ γρήγορα, με την Αγλαϊα Μπόνου, προκομμένη κόρη φτωχικής οικογένειας, στήνουν το δικό τους σπιτικό. Οικογένεια τρίτεκνη, Γιώργος, Κώστας και Βενετία και ήδη η επαγγελματική του διαδρομή χαρακτηρίζεται από έξυπνες επιλογές και αδιάκοπη σκληρή εργασία.
Δεν αργεί να διακριθεί στον κλάδο του εμπορίου και η επιχειρηματικότητα έρχεται να διαδεχθεί τη σκληρή δουλειά σε όλη τη Λακωνία, πολλές ώρες το 24ωρο. Παράλληλα «αιμοδοτεί» την οικογένεια με ασφάλεια και πρόοδο, με μια σύζυγο που ανέπνεε στην πνοή του.
Σύντομα αντιλαμβάνεται να έχει δίπλα του δύο άξιους συνεργάτες που ακούν στο όνομα των γιών του. Εκείνη την ώρα αποφασίζει και αποδεικνύει ότι το επιχειρηματικό δαιμόνιο, όταν συνδυάζεται με την εργατικότητα και την ομόνοια οδηγεί σε μεγάλα πράγματα. Έτσι δημιουργεί την εταιρεία στον κλάδο της εμπορίας γαλακτοκομικών και κατεψυγμένων προϊόντων που, τιμής ένεκεν, έφερε το όνομα της αναντικατάστατης Αγλαϊας και που έγινε ονομαστή στην αγορά για τη συνέπειά της, την αξιοπιστία της και την ανάπτυξή της. Μεγάλη υπόθεση να συνεργάζεσαι με τους αγαπημένους γιούς σου.
Είναι μάλιστα η εποχή που η κοινωνία της Σπάρτης καλεί τον Άγι Διακουμάκο να συμμετέχει στα κοινά. Ως εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος Σπαρτιατών διακρίνεται για το μέτρο, την ευστοχία και την πρωτοπορία, αφού ως πρόεδρος της Δ.Ε.Υ.Α.Σ. ολοκληρώνει ένα σημαντικό έργο της Δημοτικής Αρχής που έμεινε παρακαταθήκη στην σύγχρονη πόλη.
Ευθυτενής, άμεσος, λιτός, συχνά απόλυτος που ενώ σου έδινε την εντύπωση του βλοσυρού μανιάτη, όταν πλησίαζες την ανοικτή αγκαλιά του ανέδυε μια τρυφερότητα και απλότητα που σε ξάφνιαζε. Πρώτα και πάνω απ’ όλους την χάριζε στην θυγατέρα του Βενετία. Σε αυτήν αντανακλούσε άμεσα η πατρική αδυναμία, η καλοσύνη και αγάπη του και πολύ σύντομα περίσσευε πολλή απ’ αυτήν και για τα εξ αγχιστείας παιδιά του, Νίκο, Μόνικα και Χρύσα. Όταν δε η ζωή του χάρισε εγγόνια απέδειξε ότι το βίωμα του σε πολυμελή οικογένεια του είχε χαρίσει κρουνούς αγάπης και γενναιοδωρία αξιοζήλευτη.

Η ζωή όμως είναι συνεπής με το χρόνο και ήρθαν οι στιγμές του απολογισμού. Ήρθαν τα χρόνια που το σώμα υποκλίνεται στον χρόνο και παραμερίζει εκτός και αν..; Εκτός και αν η ψυχή είναι πιο δυνατή, πιο γενναία και πιο καθαρή.
Έτσι εξηγείται πως ο παππούς Άγις αναμετριέται με τον χρόνο, με τις λαβωματιές της ζωής και τις αστοχίες της υγείας. Παράδειγμα προς παρατήρηση η ανθεκτικότητα του και η επιμονή του στη Ζωή. Υπήρχαν λόγοι… Η καρτερία της Αγλαϊας, η παρουσία της Βενετίας, η ετοιμότητα του Γιώργου και του Κώστα και η ευχή της γριαΒενετίας, της μάνας του, που είχε πολλά μαλλιά να γίνουν χρόνια 87 στο ταξίδι της ζωής του Άγι.
Απρόσμενος λόγος..; Αυτά τα αστέρια που δεν ανατέλλουν για πολλούς, τα τρισέγγονα και τρισαγαπημένα που ήρθαν να ολοκληρώσουν έναν ευλογημένο κύκλο ζωής.

Ήρθε στη ζωή με ένα ζωηρό κλάμα στην παραλία του Λέημονα.
Έφυγε από τη ζωή όσο ήσυχα αρμόζει σε ένα Έλληνα που αγωνίστηκε, παιδεύτηκε, ευτύχησε, δικαιώθηκε.
Ανήκει στη χωρία των συνανθρώπων που θα ήθελαν να «φύγουν» απαρατήρητοι. Ήσυχοι στη μοναξιά της Τόριζας αρχές Φθινοπώρου…

Πόσο μεγαλείο έχει η απλότητα.
Να γελάς με την καρδιά σου.
Να γεύεσαι με την ψυχή σου.
Να αγαπάς με όλο σου το είναι, αθόρυβα και ουσιαστικά.
Να συγχωρείς εύκολα.
Να παλεύεις, 87 χρόνια, γι’ αυτό που πιστεύεις.

Η μνήμη του βεβαίως και θα έχει τα ίχνη της σε πολλές γενιές ακόμα.
Η θύμησή του θα μας γεμίζει με χαρμολύπη.
Η όψη του ας είναι αυτή που η φωτογραφία απαθανάτισε σε μια από τις πολλές ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του.

Η.Μ.

[Η κηδεία του Άγιδος Διακουμάκου θα γίνει στον Ιερό Ναό Οσίου Νίκωνος την Κυριακή 26/4 ώρα 11:00, τηρουμένων απολύτως των έκτακτων κανόνων και αυστηρών μέτρων της Πολιτείας. Η αγάπη και φιλία όλων όσων αισθάνονται και επιθυμούν να συνοδεύσουν τον συμπολίτη μας μπορεί να εκφρασθεί και με μια, εκ του μακρόθεν, αυθόρμητη προσευχή και ειλικρινή συγχώρεση του.]