ΕΛΛΑΔΑ. Ο Τσάμικος είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός. Χορεύεται σε κύκλο με ρυθμό 3/4 ή 6/8. Παλιότερα ο τσάμικος χορευόταν μόνο από άνδρες, αλλά στη σύγχρονη εποχή παίρνουν μέρος και γυναίκες.

Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη λέξη τσάμης, που σημαίνει «ψηλός», και αναφέρεται μεταφορικά στο λεβέντικο ανάστημα που κατά παράδοση διαθέτουν οι χορευτές, αφού «τσάμι» λέγεται το έλατο ή πεύκο σε ορισμένες περιοχές. Κατά άλλη εκδοχή η ονομασία προέρχεται από την Τσαμουριά, περιοχή της Θεσπρωτίας στην Ήπειρο. Ονομάζεται επίσης και Κλέφτικος, καθώς χορεύονταν από τους Κλέφτες την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το «τσάμικο» στην βιβλιογραφία της Λαογραφίας, της μουσικολογίας, της Ιστορίας χαρακτηρίζεται με τους όρους «Κλέφτικος, Πηδηχτός, Πανελλήνιος, Ανδρικός Πυρρίχιος» κλπ

Ο χορός έχει τα ίδια βήματα καθ' όλη τη διάρκεια της μουσικής. Το άτομο που χορεύει στη μία άκρη, ο «πρώτος» οδηγεί τους άλλους, και συνηθίζει να κάνει φιγούρες προσωπικής έκφρασης.

Από τους παραδοσιακούς χορούς, ο τσάμικος είναι σίγουρα ο χορός με τις εντονότερες εθνικές συνδηλώσεις. Παρόλο που θεωρείται ο κατεξοχήν «ελληνικός» και πανελλήνιος χορός, τον συναντούμε μόνο στις στεριανές περιοχές, που εκτείνονται γύρω από τον ορεινό όγκο της Πίνδου, της οποίας οι προεκτάσεις φτάνουν ως και την Πελοπόννησο. Η σχέση του τσάμικου με την ορεινή στεριανή Ελλάδα ερμηνεύει και τη σύνδεσή του με τους κλέφτες και τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Ανάλογα με την περιοχή έχει 8, 12, 14 ή και 16 βήματα. Υπάρχουν γρήγορα και πάρα πολύ αργά και βαριά τσάμικα. Τον τρόπο εκτέλεσης και απόδοσης επηρεάζουν τα λόγια και το ιστορικό του τραγουδιού όπως και η αμφίδρομη επικοινωνία των πρωτοχορευτών με τους μουσικούς.

Τα όργανα που παίζουν παραδοσιακά είναι ζουρνάς και νταούλι.