Γράφει η Αντωνία Μπούζα*

Τετριμμένες οι αναφορές, τα σχόλια και πολλές οι προσδοκίες για την ουσιαστική και απόλυτη ισοτιμία της γυναίκας που παραμένει ζητούμενο στη σύγχρονη κοινωνία.
Με εντελώς ανύπαρκτη ακόμη και ως σκέψη τη γυναικεία ισότητα στη μεσαιωνική κοινωνία, με διεκδικήσεις μετέπειτα στη Βιομηχανική κοινωνία του 18ου και 19ου αιώνα, τόσο σε Ευρώπη, όσο και σε Αμερική, πορεύονται οι γυναίκες, όπου πλέον οργανώνονται σε φεμινιστικά κινήματα και διεκδικούν, διαμαρτύρονται και επαναστατούν απέναντι στις χρόνιες αδικίες .
Στο θεωρητικό κοινωνιολογικό κομμάτι, είδαμε τους άνδρες θεωρητικούς της κοινωνιολογίας να κρατούν στις θεωρήσεις τους πεισματικά τη γυναίκα σε υποδεέστερη θέση στην κοινωνική πραγματικότητα, αντίθετα οι γυναίκες κοινωνιολόγοι αντιδρώντας, ανταπαντούν με θεωρίες που βάζουν τις βάσεις για την ισοτιμία και προβληματίζουν θετικά τις κοινωνίες καθορίζοντας και τα επόμενα βήματα .
Φτάνοντας στο σήμερα και στον 21ο αιώνα και με δεδομένη την αποδοχή της ισότιμης θέσης της γυναίκας, παραδόξως βλέπουμε τις ανάγκες των γυναικών να διογκώνονται αντί να απαλύνονται και νέες διεκδικήσεις να ξεκινούν .
Βλέπουμε γυναίκες στην ανεργία, στην προσφυγιά, γυναίκες στα θεοκρατικά καθεστώτα σε οδυνηρή θέση από πλευράς στοιχειωδών δικαιωμάτων, γυναίκες στην ανταγωνιστική αγορά εργασίας όπου πάλι απαιτούνται αγώνες για να κρατήσουν τα κεκτημένα, γυναίκες θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και ενδοοικογενειακής βίας, γυναίκες σε τρίτες χώρες να αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια στην παιδεία, στην υγεία, στις ίσες ευκαιρίες, στην αγορά εργασίας στα κέντρα λήψης αποφάσεων ..
Στην Ευρώπη ; Άλλη εικόνα.
Ναι υπάρχουν καλύτερες συνθήκες, καλύτερες προοπτικές, ισότητα, με σχεδόν ανύπαρκτες τις ανισότητες σε καίριους τομείς της πολιτικής, της εργασίας της υγείας της παιδείας της αγοράς εργασίας .
Η ενσκήψασα οικονομική κρίση όμως, άλλαξε κάποια δεδομένα, διότι ανέδειξε ως αδύναμο κρίκο στην κοινωνική αλυσίδα, πάλι τη γυναίκα .
Έτσι είδαμε πως επηρέασε επί τα χείρω κάποια κατοχυρωμένα δικαιώματα, αύξησε τη γυναικεία ανεργία, ανέδειξε την ανάγκη δημιουργίας δομών γυναικείας προστασίας αλλά συγχρόνως εμφάνισε το φαινόμενο της επαναφοράς των δύσκολων εποχών του χθες .
Τίποτα από όσα θετικά υπάρχουν στην Ευρώπη σήμερα δεν είναι πλέον δεδομένα, όταν η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σε κυκλική επαναλαμβανόμενη τροχιά, όταν όσα συμβαίνουν στον κόσμο ολάκερο μας κάνουν να νοιώθουμε σαν να επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε.
Κανένας εφησυχασμός λοιπόν, καμία υποχώρηση, καμία αδιάφορη ματιά σε ότι γίνεται γύρω μας .
Ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο και πρέπει να είμαστε όλοι έτοιμοι για νέους αγώνες.
Οι άνθρωποι μόνο όταν διεκδικούν όταν επιθυμούν, όταν σχεδιάζουν και οραματίζονται νοιώθουν και είναι ζωντανοί .

* Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας
Υπεύθυνη Μεσσηνίας ΝΕΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr