Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Χρειάστηκε πανστρατιά για να κρατήσει τα «κάστρα» της δεξιάς. Επιστρατεύτηκαν όλα τα μέσα. Από την ανοχή του Σαμαρά μέχρι την υποδοχή νεοσοσιαλιστών στο κόμμα. Από την υπόγεια προσέγγιση της Χρυσής Αυγής έως και τις αβρότητες με τους κομμουνιστές.
Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος.
Η πολιτική κρίνεται εκ τους αποτελέσματος.
Ο Κυβερνήτης της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, θα κριθεί αυστηρότερα απ’ όλους διότι βρήκε λεφτά στα ταμεία, έτυχε ισχυρής εκλογικής εντολής και είχε απόλυτη ηρεμία στο κόμμα του.
Ωστόσο τα μερομήνια της πολιτικής δείχνουν καταιγίδες και θύελλες.

Η Πελοπόννησος, ο λεγόμενος Μοριάς, έχει τα εξής χαρακτηριστικά.
Πολίτες με έντονο το αίσθημα της ιδιοκτησίας και την ταύτιση με την κατοικία τους.
Πολλούς αγρότες πάνω στην ελιά που βλέπουν το «εθνικό» προϊόν να καταρρέει μαζί τους.
Αρκετούς μικρομεσαίους επαγγελματίες που δεν νιώθουν την αισιοδοξία της Κυβέρνησης στην τσέπη τους, αντιθέτως.
Ηλικιωμένους που η σύνταξή τους δεν αρκεί για να ζήσουν, ούτε για να πεθάνουν.

Στην Πελοπόννησο θερίζουν οι Ρομά τους οποίους ο Μητσοτάκης δεν αγγίζει.
Στην Πελοπόννησο εγκαθίστανται λαθρομετανάστες από Σομαλία, Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.α.
Στην Πελοπόννησο οι επισκέψεις τουριστών δεν αυξάνονται σημαντικά.
Στην Πελοπόννησο υπάρχουν ακόμα δρόμοι καρμανιόλες και θύματα νέα.
Στην Πελοπόννησο μια πηγή πλούτου κλείνει από τον Μητσοτάκη, η ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη.
Στην Πελοπόννησο αλωνίζουν σε κάθε βουνοκορφή ανεμογεννήτριες ιδιωτών την ώρα που δίκτυα πάσης φύσεως την ζώνουν από παντού.

Δυστυχώς η πιο πάνω περιγραφή δεν επιδέχεται διάψευσης, όπως και η ακόλουθη.

Στην Πελοπόννησο ο Σαμαράς δεν έχει πει την τελευταία του κουβέντα.
Στην Πελοπόννησο ο Τατούλης ακόμα έχει το γιαταγάνι στο ζωνάρι.
Στην Πελοπόννησο διακρίνονται εξαιρετικά 3-4 βουλευτές του Σύριζα.
Στην Πελοπόννησο το ΠΑΣΟΚ δεν θα χαριστεί στον Μητσοτάκη.
Στην Πελοπόννησο ο Βελόπουλος κάθε μέρα κερδίζει κι ένα σπίτι δεξιό.
Στην Πελοπόννησο Λαγός και Βαρουφάκης θα έχουν κάποιο μερίδιο.

Ο χρόνος της ΝΔ και του Μητσοτάκη τελειώνει.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο οι βουλευτές και οι πολιτευτές να βγουν στους δρόμους για το κόμμα. Για την ψήφο που θα τους κρατήσει στη βουλή ναι. Για το κόμμα δύσκολο. Το ίδιο δυσχερής η θέση του Περιφερειάρχη Νίκα που έχει σοβαρές εξαρτήσεις. Δήμαρχοι της Πελοποννήσου αν και δεξιοί δεν ταυτίζονται με τον Μητσοτάκη όσο αυτός θα ήθελε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ένοιωσε τι θα πει να Κυβερνάς. Ο Κυβερνητισμός ρέει πλέον στο αίμα πολλών στελεχών του και ακόμα περισσότερων μελών του. Ξέρει να πολεμά όχι μόνον άτακτα αλλά και τακτικά. Γνωρίζει ποιους αρμούς ελέγχει και ποιους όχι. Η Ν.Δ. γνωρίζει άραγε;

Το εισόδημα στην Πελοπόννησο βυθίζεται.
Πραγματικά στο εγγύς μέλλον.
Ψυχολογικά άμεσα!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάποια στιγμή θα κατέλθει στον Μοριά για να σφυρηλατήσει την ενότητα και να κορυφώσει την συσπείρωση. Κάποια κορδέλλα θα κόβει ή κάποια επέτειο θα τιμά.
Μόνο που όσο περνούν οι μέρες και οι μήνες μειώνεται δραματικά η φυσική δύναμη του κόμματός του. Λόγω γήρανσης. Λόγω κόπωσης. Λόγω εποχής.

Από την άλλη η νεολαία δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να αλλάζει, να δοκιμάζει, να πειραματίζεται, να ανατρέπει με τον αντίχειρα και μόνον…
Ποιος μεσόκοπος της Ελλάδας του παλαιοκομματισμού και της μεταπολίτευσης θα τολμήσει να υποδείξει στους νέους από τα 16 έως τα 36 το σωστό;
Όταν λοιπόν ο Μητσοτάκης θα αναδείξει τα όπλα του νεοφιλελευθερισμού, θα υποσχεθεί πάνω και κάτω από το τραπέζι δουλειές για όλους, θέσεις και βόλεμα στους πάντες, τότε ο Σύριζα θα είναι έτοιμος να επιστρέψει στην εξουσία έχοντας μάλιστα και ένα μεγάλο ατού: τον περιφερειακό και τοπικό τύπο πολύ κοντά του και σίγουρα όχι απέναντί του. τα social media φιλικά εκ φύσεως.

Η κλεψύδρα με την γαλάζια άμμο σε λίγο αδειάζει.
Όταν γυρίσει ίσως να είναι ρόζ…