Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

- Η επέτειος των Θερμοπυλών ΔΕΝ έχει ανάγκη από τη λάμψη του Χόλυγουντ . Έχει δική της λάμψη που μπροστά της κάθε άλλη «λάμψη» σβήνει .

- Η Σπάρτη δεν έχει ανάγκη από κροίσους της Μέκκας του (made in USA) κινηματογράφoυ για ν’ αποκτήσει υπεραξία . Έχει τη δική της αιώνια αξία που την κατέκτησε με την ιστορία και τα «πιστεύω» της .

- Η Σπάρτη έχει ανάγκη από πρέσβεις - πρέσβειρες κι επιτροπές εορτασμού της επετείου των Θερμοπυλών από πρόσωπα που γεννήθηκαν, ζουν και δημιουργούν ΣΤΗ Σπάρτη, που πονούν, τιμούν και υπηρετούν ΤΗ Σπάρτη.

- Τα Σπαρτιατόπουλα έχουν ανάγκη να έρθουν σε επαφή όχι με είδωλα των ΜΜΕ , όχι με αστέρες του Χόλυγουντ και της «μπίζνας» αλλά με ανθρώπους των Τεχνών , του Πνεύματος και των Γραμμάτων, ανθρώπους, δηλαδή, που μπορούν να δώσουν στη νεολαία αληθινά πρότυπα ζωής και όχι εφήμερα πρότυπα ειδώλων .
Πόσο ωραίο θα ήταν (λ.χ) αν στη θέση του Τζέραρντ Μπάτλερ ερχόταν η Λογοτέχνης , Συμπατριώτισσά μας, Ελένη Σαραντίτη, για να επισκεφθεί τα σχολεία μας, να μιλήσει για τις Θερμοπύλες μέσα από το βιβλίο της «Η Θυσία» και να ανακηρυχθεί επίτιμη δημότης της Σπάρτης .

- Οι τουρίστες δεν θα πλημμυρίσουν τη Σπάρτη επειδή ήρθε εδώ ο μίστερ “This is Sparta” , αλλά επειδή η Σπάρτη θα έχει να τους επιδείξει το αρχαίο μεγαλείο της :
Ένα Μουσείο αντάξιό της , ένα Θέατρο αποκατεστημένο και λειτουργικό , μιαν ακρόπολη αναβαθμισμένη και στελεχωμένη με ανθρώπινο δυναμικό, έναν ιστορικό πλούτο ανασκαμμένο πλήρως, τον Τάφο του Λεωνίδα και τον Καιάδα βγαλμένους από την αφάνεια, το Μενελάιο Ιερό προσβάσιμο, τον Θολωτό Τάφο του Βαφειού και Αμυκλαίον Ιερό αποκατεστημένο και ολοκληρωμένο, τους Μυκηναϊκούς Τάφους της Πελλάνας, επίσης, αποκατεστημένους και αναδεδειγμένους, τους αρχαιολογικούς χώρους ενοποιημένους , τον Ευρώτα προστατευμένο, το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος επισκέψιμο και ικανό να φιλοξενεί παραστάσεις αρχαίου δράματος, τον πλούτο των ψηφιδωτών στο φως υπηρεσίες , δράσεις και υποδομές που θα διευκολύνουν τον επισκέπτη να επικοινωνήσει με την Αρχαία Σπάρτη, την Ιστορία, τον Πολιτισμό και το Πνεύμα της, κλπ , κλπ .

Οι τουρίστες θα ξαναέρθουν στη Σπάρτη όταν θα έχει εξοριστεί από τον τόπο μας η απογοήτευση που τους περιμένει από το πρώτο λεπτό της εδώ παρουσίας τους, όταν διαπιστώνουν πως αυτό που αναζητούν και βλέπουν βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή και αναντιστοιχία με τις προσδοκίες τους, την εικόνα και το όραμα που είχαν σχηματίσει στο μυαλό τους.

- Εθνικές επέτειοι, όπως αυτή των Θερμοπυλών, πρέπει να γίνονται αφορμή για να ξαναζούν τα γεγονότα που γονιμοποιούν την εθνική μνήμη καθώς και οι Αρχές ,οι Αξίες και τα Ιδανικά που πηγάζουν από τα γεγονότα αυτά , ώστε να μη χάνεται η ιστορική συνέχεια και να φωτίζεται ο δρόμος προς το Μέλλον. Επομένως και οι εκδηλώσεις είναι υποχρεωμένες να υπηρετούν τον σκοπό αυτό. Εκδηλώσεις κορυφής και μάλιστα με πολιτικά πρόσωπα τα οποία άσκησαν κυβερνητική πολιτική και τα οποία οι πολίτες θεωρούν υπεύθυνα για τα Μνημόνια, για τη φτώχεια, τη δυστυχία του λαού και την υποτέλεια της χώρας ΔΕΝ είναι αντάξιες του εορτασμού της Επετείου των Θερμοπυλών και βρίσκονται (εξ ορισμού) στον αντίποδα των μηνυμάτων που εκπέμπει το ιστορικό γεγονός.

- Ως επίλογο κι ως αντίδοτο στην ανιστόρητη – τύπου video game - ταινία “300” , η οποία (φευ) έχει γίνει «ευαγγέλιο» και σημείο αναφοράς στη «νέα» Σπάρτη, καταθέτω δυο λόγια της Ελένης Σαραντίτη για τον Λεωνίδα και τους Τριακοσίους:
«Οι καλύτεροι μιας κοινωνίας, ξέροντας πως δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ, ξέροντας ότι θα αντιμετώπιζαν κατά τον Ηρόδοτο ένα εκατομμύριο και κατά τους σημερινούς ιστορικούς τετρακόσιες χιλιάδες άνδρες, έφυγαν χωρίς να κοιτάξουν καν πίσω τους (…)
Ο Λεωνίδας πήγε σαν τον Χριστό - εν γνώσει του - να θανατωθεί και να θυσιαστεί για τους άλλους».
ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ