Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Για όσους έκαναν πως δεν κατάλαβαν και ενοχλήθηκαν λένε οι αθεόφοβοι υποκριτές, από την εσκεμμένη διατύπωση του Αλέξη Τσίπρα, ότι κατά την άσκηση της κυβερνητικής του θητείας δεν κατόρθωσε να ελέγξει τους ‘αρμούς’, τις συνδέσεις δηλαδή της εξουσίας, η γνώμη μας είναι η εντελώς διαφορετική. Αν δήλωνε πως πέτυχε αυτό, τον έλεγχο δηλαδή των αρμών της εξουσίας ένα κόμμα που ερχόταν από το πουθενά, τότε αντίθετα δεν θα μιλάγαμε σήμερα για Ελληνική Δημοκρατία. Θα ήταν άλλο πολίτευμα.
Και σήκωσαν το θέμα οι θεομπαίχτες, αυτοί που διά στόματος Βορίδη αναζητούν ‘θεσμικές αλλαγές για να μην ξανακυβερνήσει ποτέ ξανά η Αριστερά’, υπερασπιζόμενοι τάχα την διάκριση μεταξύ της Κοινοβουλευτικής, Δικαστικής και Κυβερνητικής εξουσίας. Ποιοι, αυτοί που το κόμμα τους είχε και έχει πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν σε ολοκληρωτικού τύπου καταστάσεις σε σκοτεινές μάλιστα εποχές για την μεταπολεμική Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Τώρα, η εξουσία έχει πράγματι μερικές δεκάδες αρμούς, διασυνδέσεις, δεσμεύσεις και επίπεδα ελέγχου τα οποία συν διαμορφώνουν την άσκησή της. Και καλώς τα έχει. Όπως, το Νομικό πλαίσιο, το Οικονομικό περιβάλλον, τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα, τον ανθρώπινο παράγοντα, τους Κανονισμούς λειτουργίας, τα Υπηρεσιακά συμβούλια, το Συνδικαλιστικό κίνημα, τον Συνήγορο του πολίτη, τις Ανεξάρτητες αρχές, τους Ελεγκτικούς μηχανισμούς, τα προσωπικά δεδομένα και άλλα πολλά τέτοια κλειδιά που δια μεσολαβούν ανάμεσα στην πολιτική βούληση μιας Κυβέρνησης και στην πραγματική εφαρμογή άσκησης της εξουσίας.
Αλλά αυτοί όλοι οι ενδιάμεσοι θεσμοί εξουσίας είναι γνωστό ότι έχουν αλωθεί από πολλά χρόνια τώρα και υπηρετούν στο πλευρό της Δεξιάς παράταξης. Τα λεγόμενα ‘κάστρα’, τα οποία συν λειτουργούν μαζί με μερικά άλλα ακόμη περισσότερο σκληρά. Μα για αυτό ακριβώς γίνεται και ο πολιτικός αγώνας, για τις σημαντικές αυτές εστίες εξουσίας μικρής ή μεγάλης. Ο Τσίπρας λοιπόν είπε το αυτονόητο. Θα τους ελέγξει όμως τους ‘αρμούς’ αυτούς εξουσίας την δεύτερη φορά Αριστερά. Για να σκάσουν οι οχτροί του. Τα υπόλοιπα είναι για τους χαζούς και την κατανάλωση.
Είπε και μερικά ακόμα ο Αλέξης Τσίπρας που χρειάζονται περισσότερη προσοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ‘δεν είναι ακόμη το κόμμα των λαϊκών τάξεων και της νεολαίας, όσο και εάν τις εκφράζει.’ Προφανώς δεν εννοούσε ότι τις εκφράζει η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν και αυτό θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τα παπαγαλάκια των εξαρτημένων ΜΜΕ, με την σύγχυση που επικρατεί γύρω μας. Η παραδοχή αυτή είναι πολύ σημαντική στον βαθμό που εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ την ασπάζονται και μπορούν να την μετασχηματίσουν σε αφετηρία για νέους αγώνες και νέες κατακτήσεις.
Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την απαιτούμενη γείωση στην κοινωνία, ούτε καν αυτών του 32% που τον ψήφισαν πρόσφατα. Οι λόγοι είναι πολλοί, ένας εκ των οποίων είναι πως του δόθηκε η εξουσία και κυβέρνησε μέσα σε πρωτόγνωρα ζοφερές συνθήκες. Κυβέρνησε όμως καλά. Μια Κυβέρνηση που πετυχαίνει δημοσιονομική προσαρμογή, βγάζει την Χώρα από τα Μνημόνια, τερματίζει την χρεωκοπία και την ανθρωπιστική κρίση που είχε ενσκήψει στις αδύναμες τάξεις, επαναφέρει τα εργασιακά δικαιώματα, θεσπίζει υγεία για όλους, χειρίζεται τα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό με αριστοτεχνικό τρόπο, χωρίς να υπάρξει ούτε ένα σκάνδαλο ούτε μία παρατυπία, είναι μία πολύ πετυχημένη Κυβέρνηση.
Στο σημείο αυτό ο Αλέξης Τσίπρας συμπλήρωσε πως ‘ο λαϊκός κόσμος (και η νεολαία συμπληρώνω εγώ) είναι πολύ ποιο ριζοσπαστικός από όσο κάποιοι αναπαυμένοι στις ιδεολογικοπολιτικές μας θεωρητικές αναζητήσεις πιστεύουμε’. Ο κόσμος πράγματι κουράστηκε όλα αυτά τα χρόνια, τα ίδια και τα ίδια, να βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή της πολιτικής λειτουργίας με τα δικά του υπαρκτά, πραγματικά και χρονίζοντα προβλήματα βιοπορισμού και καθημερινότητας.
Ο κόσμος θέλει άλλες Πολιτικές, περισσότερο εμπνευσμένες, σύγχρονες και αποτελεσματικές. Πολιτικές που δεν είχαν την δυνατότητα να εφαρμόσουν όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις μέσα στην κρίση. Τώρα όμως την έχουν. Ο κόσμος της εργασίας αναζητά από την επόμενη κυβέρνηση προοπτική, ασφάλεια και προκοπή. Προσβλέπει σε ένα Πρόγραμμα αύξησης των μισθών, των συντάξεων, του εισοδήματος και της διαπραγματευτικής του δύναμης.
Το ένα ‘’Π’’ λοιπόν είναι οι Πολιτικές. Το άλλο είναι το Πρόγραμμα μέσα από το οποίο θα υλοποιηθούν αυτές οι Πολιτικές. Και το τρίτο ‘’Π’’ είναι τα νέα Πρόσωπα που θα αναλάβουν το έργο της υλοποίησης αυτού του εφαρμοστικού προγράμματος διακυβέρνησης, το οποίο δεν φαντάζει να απέχει και πολύ μακριά από το σήμερα. Οι πολίτες βλέπουν και συγκρίνουν. Όλοι επιθυμούν να πάει μπροστά η Ελλάδα. Για το λόγο αυτό επιθυμούν να τους κυβερνήσει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ αφού έχουν εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα ότι μπορεί να διαμορφώσει τους πολιτικούς όρους εκείνους που μπορεί να αντιπαρατεθεί και να υπερκεράσει την Δεξιά ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τέλος ο πρώην Πρωθυπουργός έκλεισε το πακέτο αυτό των σημαντικών διαπιστώσεων με τις λέξεις ‘καπάκι’, που δείχνουν το δικό του στίγμα προς το εσωτερικό του κόμματος, αλλά και τον διάδρομο των εξελίξεων που θα ακολουθήσουν. ‘Όλος αυτός ο κόσμος που μας προσεγγίζει, πιστέψτε με, δεν μας προσεγγίζει γιατί τον ενδιαφέρει να συμβάλλει στην διαμόρφωση συσχετισμών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες ημέρες.’
Χρόνης Πολυχρονίου.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr