ΣΠΑΡΤΗ. Δεν μπορεί ένα Συμπόσιο να διαπνέεται από τους όρους μιας Συναγωγής. Δεκτόν. Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν σε ένα «Σπαρτιάτικο» συμπόσιο να μην υπάρχει μέτρο στον λόγο και στον χρόνο.
Συνεπώς είναι δικαιολογημένος ο πρέσβης του Ισραήλ που εθίγη και αποχώρησε διότι επί δύο ώρες και πλέον δεν του είχε δοθεί ο λόγος στο Συμπόσιο της Σπάρτης. Ισως έπρεπε να εκδηλώσει εγκαίρως τη δυσαρέσκεια στον συντονιστή του Συμποσίου… ώστε να αποφευχθεί το τελικό αδιέξοδο.

Η ρητορική αλλά και η λογοδιάρροια των συνδαιτυμόνων του Συμποσίου για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο εκνεύρισε τον εκπρόσωπο του Ισραηλινού κράτους που νιώθοντας παραγκωνισμένος αποχώρησε με έμφαση δηλώνοντας έτσι την σφοδρή δυσαρέσκειά του…

Μάταια τον αναζητούσαν οι άνδρες ασφαλείας. Είχε τέτοιον εκνευρισμό που εξαφανίστηκε…

Αυτό φυσικά δεν λέγεται διπλωματικό επεισόδιο, όπως κάποιοι θα ήθελαν, αλλά μια «κακιά ώρα» με ηθικούς βέβαια και φυσικούς αυτουργούς (καζούρα) που δεν αναλογεί στην Σπάρτη και τον λαό της.

Διότι η Σπάρτη δεν είναι ανάγωγη πόλη και σε καμία περίπτωση δεν αφαιρεί τον λόγο από κανέναν. Αντιθέτως δίνει την ευκαιρία σε διακεκριμένους πολίτες να εκφέρουν άποψη. Ωστόσο, όταν χάνεται το μέτρο και δη το μέτρο που υπαγορεύει το «λακωνίζειν» τότε είναι δύσκολο να συγκρατήσεις, να επαναφέρεις και να διορθώσεις…

Ο πρέσβης του Ισραήλ είναι ίσως ο πρώτος που έπρεπε να πάρει τον λόγο σε μια συζήτηση για τις εξελίξεις στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι ο τελευταίος και μάλιστα καταϊδρωμένος…

Μάταια λοιπόν έδειχνε το ρολόϊ του, μάταια ζήτησε από την μεταφράστρια να σταματήσει την μετάφραση, μάταια περίμενε να κουραστεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος να παίρνει τον λόγο…

Μία δημόσια «συγνώμη» λοιπόν θα πρέπει να διατυπωθεί και βεβαίως μια επισήμανση ότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν χαρακτηρίζει την Σπάρτη και τους ανθρώπους της.

Η αναπαραγωγή δημοσιευμάτων μπορεί μεν να ενισχύει την αναγνωσιμότητα αλλά εγκυμονεί κινδύνους αφού κάποιοι κάνουν λόγο για αφαίρεση του δικαιώματος του λόγου ή αναφέρουν ότι «τα βρόντηξε κι έφυγε…» αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπήρξε διαφωνία επί της ουσίας και όχι επί της διαδικασίας…

Τέτοιες μέρες και τέτοιες ώρες, ένα επικοινωνιακό ολίσθημα μπορεί να πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες και δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί από όσους επιδιώκουν πλήγματα στην Ελλάδα.

Προσοχή λοιπόν όταν αποφασίζουμε να διαχειριστούμε ευαίσθητα δεδομένα και να φιλοξενήσουμε αξιωματούχους με διεθνή ακτινοβολία. Ακόμα μεγαλύτερη προσοχή όταν διαχειριζόμαστε τέτοιες δημόσιες εκδηλώσεις που απαιτούν εγρήγορση και αντανακλαστικά.