Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Ο άνθρωπος είναι το πιο μυστήριο πλάσμα του κόσμου. Μέσα του αντιπαλεύουν το καλό με το κακό, το πνεύμα με την ύλη, η ηθική με την ανηθικότητα, ο αλτρουισμός με την ανθρώπινη εκμετάλλευση, το δίκαιο με το άδικο, το φως με το σκοτάδι, η πραότητα με τη βία.

Συχνά αντί να επιλέξει το δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο της τελειώσεώς του, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του παππού μας του Μένανδρου (342-292 π.Χ.) : «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η» δηλαδή «Πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος», προτιμά τον εύκολο δρόμο της κατάκρισης των άλλων, της μετατροπής τους σε απόβλητους μέσω των οποίων αυτοεπιβεβαιώνεται με τελείως αρνητικό τρόπο, καλλιεργώντας μια αρρωστημένη εγωπαθή αυτοεκτίμηση.

Αυτήν την λανθασμένη ψυχολογική αντίληψη μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μας, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν στους άλλους, και μάλιστα στους πλέον αδύνατους κι ανήμπορους, τις αιτίες για τα δικά τους προβλήματα και δεινά, την εκμεταλλεύονται διάφοροι επιτήδειοι, συνήθως αυτοί που στοχεύουν στην απόκτηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, δαιμονοποιώντας ανθρώπους, κοινωνικές ομάδες, λαούς, πολιτισμούς ή θρησκείες, κηρύσσοντας το φόβο και το μίσος.

Αυτό έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία του Μεσοπολέμου αναγορεύοντας τους Εβραίους σε υπεύθυνους για την οικονομική κρίση, για τη φτώχεια και την ανεργία του γερμανικού λαού, για την εθνική εξασθένιση και την ταπείνωση που απέφερε το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Και πέτυχε γιατί βρήκε «ευήκοα ώτα»! Κι οδηγήθηκε η Γερμανία στην περιβόητη «Νύχτα των κρυστάλλων» (Kristallnacht) (9-10 Νοεμβρίου 1938), που ήταν το 1ο μαζικό πανεθνικό πογκρόμ κατά των Εβραίων πολιτών όλης της χώρας κι αποτέλεσε την απαρχή του Ολοκαυτώματος εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε φύλου και ηλικίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια του Άουσβιτς- Μπιρκενάου, του Μπέλζεκ, του Μαϊντάνεκ, της Τρεμπλίνκα και άλλων.

Έκτοτε δεν έλειψαν ποτέ από το μεταπολεμικό κόσμο μας αυτοί που αναζητούν ενόχους κι όταν δεν υπάρχουν τους δημιουργούν, χρησιμοποιώντας μια ακραία ρητορική φόβου και μίσους, η οποία αν αφεθεί ελεύθερη δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα της ανθρωπότητας και οδηγεί στην ατομική και συλλογική βία, στον πόλεμο.

Αυτό επαναλαμβάνεται και στις μέρες μας, με αφορμή τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, από διάφορους δήθεν εμβριθείς σχολιαστές και αναλυτές των γεγονότων με κύρια στοιχεία την αστήρικτη συνωμοσιολογία, την ανάγκη να διατηρηθεί η φυλετική-εθνική καθαρότητα, την προστασία της θρησκείας και την καταστολή της εγκληματικότητας.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, γνωρίζοντας ότι τα περί φυλετικής – εθνικής -θρησκευτικής καθαρότητας είναι φληναφήματα (κενολογίες, ανοησίες) έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους με το γνωστό απόφθεγμα που αποδίδεται στο ρήτορα - φιλόσοφο Ισοκράτη (430-338 π.Χ.): «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τους άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη του λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και κατόρθωσε (η πολιτεία μας) ώστε το όνομα των Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον της καταγωγής, αλλά της πνευματικής ανύψωσης, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή». (Ισοκράτους Λόγοι, Πανηγυρικός, Μτφρ. Α. Μ. Γεωργαντοπούλου, Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1940.)

Οι άνθρωποι που θέλουν να επιβεβαιώσουν την ετυμολογία της λέξης «άνθρωπος» (άνω θρώσκω – αυτός που βλέπει, πορεύεται προς τα άνω) πρέπει να αποτελέσουν ατομικά και συλλογικά τα παραδείγματα που θα λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά από τα πομπώδη λόγια αυτών που καπηλεύονται τις έννοιες του έθνους και της πατρίδας.

Η ανθρωπότητα για να πορευτεί σ’ αυτόν τον αιώνα της επιστημονικής προόδου, της τεχνολογικής επανάστασης και της έκρηξης της πληροφορίας πρέπει να απαγκιστρωθεί οριστικά από εκείνους που στοχεύουν στην όξυνση των πιο ταπεινών ενστίκτων και παθών που οδηγούν στην αντιπαράθεση και τη βία.

Επιτέλους ας συνειδητοποιήσουμε πως κανένας πολιτισμός στην ανθρώπινη ιστορία δεν εμφανίστηκε μόνος του, αλλά συσσωματωμένος με άλλους πολιτισμούς και ότι οι πολιτισμοί γονιμοποιούνται μεταξύ τους. Οι κοινωνικές ομάδες που επέλεξαν την απομόνωση από τους άλλους οδηγήθηκαν στη φθορά και την εξαφάνιση.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr