Γράφει η Μ.Α.Τ.

Τί άραγε φοβόταν τόσο ο μεγαλόσωμος κύριος, και φώναζε μεσημεριάτικα της Τετάρτης, έξω από το ξενοδοχείο της πόλης; Τί είχε στο νου της, ποιες έγνοιες, ποιες αγωνίες, ποιους φόβους, η γκριζομάλλα κυρία, και οργισμένη αγριεμένη πηγαινοερχόταν έξω από το ίδιο ξενοδοχείο, εκείνο το μεσημέρι της Τετάρτης; Τί στο καλό έχουμε όλοι μας, δυο εβδομάδες μετά, γιατί και τί φοβόμαστε, γιατί τρομάζουμε, γιατί ΄΄κουμπωνόμαστε΄, γιατί αγριέψαμε;

Μάτια μεγάλα, μάτια θλιμμένα απορημένα, μάτια φοβισμένα, μάτια παιδιά, παιδιά μικρά μικρούτσικα τοσοδούλικα και μεγαλύτερα παιδιά κατέβηκαν από τα λεωφορεία. Και γονείς, που σαν όλους τους γονιούς του κόσμου τα κρατούσαν στην αγκαλιά τους ή από το χέρι σφιχτά και παλεύουν να τα προστατέψουν. Η ζωή είναι εδώ, στο ξενοδοχείο, και αγωνίζεται να ΄΄ζήσει’’. Άνθρωποι είναι, που έφυγαν από τη φωτιά, την όποια φωτιά του κόσμου, εκεί που παίζονται τα μεγάλα των μεγάλων του κόσμου παιχνίδια, πέρασαν από χίλια μύρια κύματα, και έφτασαν εδώ, καταφύγιο γυρεύοντας, να φυλάξουν να γλυτώσουν τα παιδιά τους.

Τί έχουμε λοιπόν εμείς εδώ κάτω, που κινδυνεύει που αρπάζεται που χάνεται, από μια τέτοια ξεριζωμένη ανάγκη;

Τη θρησκεία μας, λένε κάποιοι, καθόλου..θρησκευτικά ωρυόμενοι, την πίστη μας και τη γλώσσα μας κραυγάζει, να το πούμε κομψά, ο πανελλαδικά νέος τηλεοπτικός πολιτικός αστέρας! Η πίστη μας και η θρησκεία μας όμως, το ξέρουμε όλοι, είναι η ψυχή μας, είναι ολόδική μας, και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει, και κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει, τετρακόσια χρόνια που δοκιμάστηκε βγήκε ακόμη πιο δυνατή….. Όσο για τη γλώσσα μας την ελληνική, αλίμονο, είμαστε εμείς και μόνον εμείς, που χρόνια τώρα την κομματιάζουμε λέξη λέξη και τη θυσιάζουμε..υπερήφανοι, στο βωμό ενός κάλπικου εντυπωσιασμού. This is Sparta, γράφαμε προχθές στην κεντρική μας λεωφόρο, Sales, Sales, γράφουν στις προθήκες όλα τα καταστήματα για τις εκπτώσεις τους, με Black Friday’s προσφορές βομβαρδιστήκαμε νυχθημερόν πριν λίγες ημέρες, Merry Christmas ξαναγράφουν αυτές τις ημέρες πάλι τα καταστήματα της πόλης. Και δε διαμαρτυρηθήκαμε ποτέ ως τώρα. Μετρούσαμε όμως και υπολογίζαμε τις τιμές….

Την ασφάλειά μας, προσθέτουν περισσότεροι, την ασφάλειά μας επιμένουν, πολίτες της Σπάρτης και των κοινοτήτων της κυρίως, μόνιμα πια φοβισμένοι.’’ Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται’’ όμως θα μπορούσε να πει εδώ κανείς, όταν τίποτα δεν εμποδίζει και δε σταματάει την παραβατικότητα καιρό τώρα, όταν παρά τις αρμαθιές τα κλειδιά μας, τους σύρτες, τις οθόνες, τους συναγερμούς, τους φύλακες σκύλους μας, τρέμει η ψυχή μας στην κάθε επιστροφή στα σπίτια μας, όταν η ευάλωτη τρίτη ηλικία έχει χάσει τον ύπνο της, και όταν και εμείς που τώρα φωνάζουμε αλλά και η πολιτεία την ανεχόμαστε αυτήν την ανασφάλειά μας έως και τη συνηθίσαμε, σε..κάποιο μέτρημα χαμένοι.

Και μια ερώτηση- απορία, που μας αφορά όλους. Ποιος είπε, ποιος αποφάσισε, πως 20-30 οργισμένοι πολίτες με 100 ή 200 ή 700 υπογραφές, εκπροσωπούν μια πόλη 25000 κατοίκων, και εσείς κ. Δήμαρχε, πώς οδηγηθήκατε στο συμπέρασμα, ότι η σπαρτιάτικη κοινωνία είναι ανώριμη, κλειστή και αφιλόξενη;
Λάθος κ. Δήμαρχε, είναι πολλοί, οι περισσότεροι πολίτες του Δήμου Σπάρτης που βλέπουν με συμπάθεια τους ανθρώπους στο ξενοδοχείο και όχι τις πολιτικές, είναι οι περισσότεροι πολίτες της Σπάρτης, που με ανοιχτές ακόμα τις πληγές και της παλιότερης μα και της πρόσφατης μετανάστευσης, γνωρίζουν από… πρώτο χέρι τους καημούς της, και βλέπουν μόνο την ανθρώπινη την πανανθρώπινη διάσταση του πολύπλοκου αυτού προβλήματος που λέγεται προσφυγικό μεταναστευτικό . Αλλά είναι και αυτοί που κάνουν- κάνουμε- το ίδιο πάντα λάθος, όταν ο θόρυβος και οι κραυγές βγαίνουν στους δρόμους, εκείνοι σιωπούν. Εσείς όμως κ. Δήμαρχε, οφείλετε ως πρώτος πολίτης της πόλης, να ακούσετε αυτές τις σιωπές, ως πρώτος πολίτης της πόλης οφείλετε να οδηγήσετε τους πολίτες, να εξηγήσετε στους πολίτες, να δώσετε λύσεις , η ανταλλακτική οικονομία επιστρατεύτηκε σε άλλες πόλεις μαθαίνουμε, να διώξετε κυρίως κ. Δήμαρχε το φόβο και από τις δύο πλευρές, γιατί ο φόβος, το ξέρετε, δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος…..

Υ.Γ. Μας και σας υποτιμάτε κ. Δήμαρχε, λένε στην πόλη, όταν μας λέτε πως δεν είχατε ενημερωθεί!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr