Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης*

Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, 42 αθλητές από 14 χώρες ξεκίνησαν από την οδό Ερμού στην Αθήνα για να φτάσουν στο άγαλμα του Λεωνίδα στην Σπάρτη και, στη συνέχεια, να αναχωρήσουν πάλι για την πρωτεύουσα με τελικό προορισμό το εναρκτήριο σημείο. Πρόκειται, ασφαλώς, για την αναβίωση της διαδρομής του θρυλικού ημεροδρόμου Φειδιππίδη ο οποίος το 490 π.Χ. διέτρεξε τη διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα με σκοπό, ως γνωστόν, να καλέσει τους Σπαρτιάτες για να βοηθήσουν τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους στην επερχόμενη Περσική επίθεση.

Η συνολική διαδρομή είναι περίπου 490 χιλιόμετρα κάτι που καθιστά τον αγώνα ως το μεγαλύτερο στον κόσμο επί ανοικτής οδού. Η διεξαγωγή του έγινε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, της Περιφέρειας Αττικής, του Ε.Ο.Τ., της Ελληνικής Αστυνομίας, της Ελληνικής Ομοσπονδίας Συλλόγων Λαϊκού Μαζικού Αθλητισμού και Υπεραποστάσεων καθώς και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Άθλησης για όλους. Οι δρομείς ακολούθησαν το δρόμο από Αθήνα προς Ελευσίνα, Μέγαρα, Αρχαία Κόρινθο, Άγιο Βασίλειο, Αρχαίες Κλεωνές, Αρχαία Νεμέα, Μαλανδρένι, Λύρκεια, Καρυά, Νεστάνη, Τεγέα και μετά Π.Ε.Ο. Τρίπολης-Σπάρτης.

Πρώτος τερμάτισε ο Lukasz Sagan (Πολωνία), 2ος ο Jean-Louis Vidal (Γαλλία), 3ος ο Άλκης Μπο (Αλβανία), 4ος ο Florian Bachmaier (Γερμανία) και ακολούθησαν δύο Έλληνες, ο Γεώργιος-Τεμόναεκ Ζαχαριάδης και ο Νίκος Κόντης. Συνολικά τερμάτισαν 21 αθλητές. Στις γυναίκες υπήρχε μόνο μία συμμετοχή, η Tina Andersen εκ Δανίας, που τερμάτισε στη 17η θέση.

Κατ’ επανάληψη έχει, πολύ σωστά, υποστηριχτεί ότι το Σπάρταθλον είναι από τους δυσκολότερους αγώνες στον κόσμο. Ωστόσο, ο Αυθεντικός Φειδιππίδειος δρόμος είναι κάτι εντελώς εξωπραγματικό με τον κάθε διαγωνιζόμενο να ολοκληρώνει τα πρώτα 245 χιλιόμετρα έως την Σπάρτη και να επιστρέφει Αθήνα όντας, καταφανώς, τρομερά κουρασμένος και καταπονημένος προσπαθώντας να πετύχει έναν αληθινό άθλο.

Δυστυχώς, όμως, ο αγώνας αυτός δεν έχει λάβει την προβολή που του αξίζει. Για την ακρίβεια (και όπως αποδείχτηκε), ελάχιστοι κάτοικοι της Σπάρτης γνώριζαν τη διεξαγωγή του. Προσωπικά, είδα τις ηχητικές εγκαταστάσεις και τις σημαίες περνώντας μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα και από περιέργεια θέλησα δω τι γίνεται. Έτσι, διαπίστωσα ότι επρόκειτο για τον Φειδιππίδειο δρόμο και ήμουν, σίγουρα, πολύ τυχερός που έτυχε να δω τον 1ο αθλητή Lukasz Sagan να φτάνει στις 13:15 περίπου. Το κοινό που τον υποδέχτηκε ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο. Ασφαλώς δεν έλειπαν οι ακούραστοι διοργανωτές και οι αξιέπαινοι εθελοντές αλλά, και αυτό είναι λυπηρό, δεν υπήρχαν περισσότεροι από δέκα (10) φίλαθλοι. Κάποιοι περαστικοί ρωτούσαν «τι γίνεται;» ή «ποιοι τρέχουν;» αφού δεν είχαν γνώση του σπουδαίου αγώνα.

Ο Πολωνός υπεραθλητής ξεκουράστηκε περίπου δυο ώρες και ξεκίνησε για το δρόμο του γυρισμού τερματίζοντας πρώτος για 2η συνεχόμενη χρονιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χρόνος άφιξης του Sagan στην Σπάρτη ήταν περίπου 31 ώρες, που θα ήταν αρκούντως ικανοποιητικός ακόμα και για Σπάρταθλο. Ο συνολικός χρόνος του Πολωνού «Σούπερμαν» ήταν 69 ώρες που συνιστά συντριβή του προηγούμενου ρεκόρ διαδρομής της Αμερικανίδας Brenda Guajardo από το 2016 (74 ώρες).

Κατά το ολιγόλεπτο διάστημα παραμονής του Sagan δίπλα στο άγαλμα του Λεωνίδα, οι παριστάμενοι έσπευσαν να τον συγχαρούν και να φωτογραφηθούν μαζί του. Ο ίδιος φαινόταν, αυτό τουλάχιστον νόμιζα, πολύ ακμαίος με τις δυνάμεις του να παραμένουν σε υψηλό επίπεδο. Στο διάστημα αυτό πήρα το θάρρος να τον πλησιάσω και τον συνεχάρην, ως όφειλα, για την πορεία του. Ευχήθηκα καλή επιτυχία και μου απάντησε «Thank you. It’s very hard” δηλαδή «Ευχαριστώ. Είναι πολύ σκληρό (σ.σ. δύσκολο)». Η έκφραση του προσώπου του και ο τόνος της φωνής του με συγκλόνισαν γιατί φαινόταν σε αυτά η τεράστια κούραση που ένιωθε και η κολοσσιαία προσπάθεια που είχε καταβάλει έως εκείνο το σημείο. Ωστόσο, η φοβερή ψυχική του δύναμη, όπως και των άλλων συμμετεχόντων, τον βοήθησε να φτάσει στο τέλος της δυσδιάβατης διαδρομής.

Γύρω στις 16:25 έφτασε στην Σπάρτη ο δεύτερος αθλητής Άλκης Μπο (που συνολικά κατέλαβε την τρίτη θέση, όπως αναφέρθηκε), ενώ περίπου στις 18:10 έφθασαν μαζί ο Ιταλός Flavio Sortino (που κατέλαβε συνολικά την 15η θέση) με τον Γάλλο Vidal (που τερμάτισε 2ος συνολικά). Περίπου στις 18:20 έφθασε 5ος στην Σπάρτη ο Γερμανός Bachmaier, χωρίς να αλλάξει κάτι ως προς την προσέλευση του κόσμου σε όλο αυτό το διάστημα.

Φυσικά αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους ηρωικούς συμμετέχοντες αλλά ήταν υπερβολικά άσχημο το φαινόμενο της παντελούς, σχεδόν, ανυπαρξίας φιλάθλων. Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα αρκεί να υπάρξει η απαραίτητη βούληση και μερικές, όχι ιδιαιτέρως δύσκολες, κινήσεις όπως η διαφήμιση από όλα τα ΜΜΕ του νομού. Θα ήταν πραγματικό πολύ ωραίο να υπήρχε ένας ικανοποιητικός αριθμός ατόμων (π.χ. 100-200) για να χειροκροτήσουν αυτούς τους υπεράνθρωπους αθλητές που τίμησαν με το βέλτιστο τρόπο την ιστορική προσπάθεια του Φειδιππίδη. Όπως με το Σπάρταθλο βιώνουμε μια ξεχωριστή γιορτή και τιμάμε τους αθλητές που διεκπεραιώνουν το ήμισυ της διαδρομής του Φειδιππίδη, θεωρώ πως πρέπει να δοθεί η δέουσα σημασία στους αθλητές αυτούς που φέρνουν εις πέρας ολόκληρη την ιστορική διαδρομή.

Μακάρι στον 6ο Φειδιππίδειο δρόμο το 2020 να υπάρξουν περισσότεροι θεατές για να θαυμάσουν και να ενισχύσουν αυτούς τους εκπληκτικούς αθλητές.

*Καθηγητής Πληροφορικής