Γράφει ο Παναγιώτης Κομνηνός*

Είτε το λέμε ΠΑΣΟΚ, είτε το λέμε Κίνημα Αλλαγής, στην πραγματικότητα ένα και το αυτό είναι και οι κάποιες διαφορές μεταξύ τών επί μέρους κομμάτων του ΚΙΝΑΛ είναι περισσότερο πλασματικές παρά ουσιαστικές. Εκείνο όμως που λειτουργεί συνεκτικά και που κυρίως προσδιορίζει την πολιτική οντότητα του συγκεκριμένου χώρου, ως ενιαίου πλέον, είναι οι ιστορικές καταβολές του, μια καταγεγραμμένη εκσυγχρονιστική προδιάθεση και κατά καιρούς μια αντίστοιχη διαδρομή, καθώς και μια ισορροπημένη, αλλά αμφιλεγόμενη πλέον και ίσως και ξεπερασμένη σοσιαλιστική ιδεολογική θεώρηση των πραγμάτων.
Τώρα και σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, από που προήλθε και πως πορεύτηκε, από τότε που εμφανίστηκε ως ευρύ και δυναμικό κίνημα ; Έτσι εική και ως έτυχε, προέκυψε κάποιο πρωί στα πολιτικά πράγματα της χώρας και γιγάντωσε και ακολούθως την οδήγησε από τριτοκοσμική που ήταν - τούτο πρέπει να μη το ξεχνάμε - σε χώρα σύγχρονη και ευρωπαϊκή, μόνο και μόνο επειδή το θέλησε ο αείμνηστος ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου ;
Το ΠΑΣΟΚ μεταφορικά αλλά και γιατί όχι και πραγματικά, προϋπήρχε του Ανδρέα Παπανδρέου. Μία ελάχιστη υπόμνηση της πολιτικής ιστορίας της χώρας μας θα μπορούσε να βοηθήσει, ώστε να θυμόμαστε πως στο ιδρυτικό κάλεσμα του 1974 ανταποκρίθηκαν χιλιάδες πολίτες, που η πολιτική τους καταγωγή αναγόταν στους Τρικούπη, Βενιζέλο, Παπαναστασίου, Γ. Παπανδρέου κ..α., οι οποίοι ακολούθως ως άτομα με σχεδόν ταυτόσημες πεποιθήσεις συγκρότησαν το πολιτικό κόμμα, που προέκυψε υπό τον διακριτικό τίτλο ΠΑΣΟΚ. Αυτοί ήταν εκείνοι, που βρήκαν στο δρόμο τών συνεκτικών τους αρχών τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εξέφραζε και συμμεριζόταν το πολιτικό τους περίγραμμα και πορεύτηκαν μαζί του σε αναζήτηση νέων διαδρομών προς το μέλλον της χώρας.
Υπήρχαν από πριν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, που πίστευαν σε μία σύγχρονη πατρίδα, στην καταλλαγή των παθών, στην δημιουργική πρόοδο, στα ιερά και τα όσια της φυλής. Που πίστευαν σε αντάξιο της ιστορίας και των προσδοκιών τους μέλλον. Που δεν συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις του σκότους, ούτε κιότεψαν, αλλά ούτε και έτρεφαν ανατρεπτικές αριστερές αυταπάτες, πράγμα για το οποίο ύστερα δικαιώθηκαν. Που δεν είχαν εμπλοκή στον εμφύλιο, που προέκυψε από τα αντίπαλα ιδεολογικά άκρα εκείνης της περιόδου, με τον οποίο κατασπαταλήθηκε ό,τι είχε περισωθεί από την κατοχική λαίλαπα και πήγε τη χώρα δεκαετίες πίσω.
Ακολούθως, πολλοί απ' αυτούς δοκιμάστηκαν και πειραματίστηκαν πολιτικά και ιδεολογικά και ως φύσει ανήσυχοι πολίτες διαπίστωναν οσημέραι, πως καμμιά από τις θολές παληές ιδεολογίες, δεν μπορεί πλέον να είναι πάνω από την ιδεολογία της πατριωτικής, κοινωνικής, δημοκρατικής και προοδευτικής συναντίληψης, που είναι η παγκοσμίως πλέον δοκιμασμένη και κυρίαρχη ιδεολογική τάση του σύγχρονου πολιτικού και ανθρωποκεντρικού ορθολογισμού, με πρώτους διδάξαντες τους αρχαίους Έλληνες. Και έπραξαν το ιστορικά αυτονόητο και το αποδέχτηκαν ως το ορθόν.
Αντίθετα, κάποιοι άλλοι δεν διέβλεψαν έγκαιρα το λυκόφως των θεών του μαρασμού και της παληάς τάξης πραγμάτων και στοιχήθηκαν συγκυριακά πίσω από ερασιτέχνες ενός αριστερό - ακροδεξιού πολιτικού και κομματικού αλαλούμ, που δεν έχει προηγούμενο στην νεώτερη ιστορία του τόπου μας και μπερδεύτηκαν στις αυταπάτες του λαϊκισμού και της πολιτικομματικής σύγχυσης και αν-ουσίας, με τα γνωστά αποτελέσματα της προηγούμενης 5ετίας.
Το ΠΑΣΟΚ σίγουρα θα κριθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος και υπάρχει εκτίμηση πως η ιστορική κρίση θα είναι δίκαιη και σωστή, γιατί τώρα στη διάθεση των κριτών εκτός από τις ζώσες μνήμες, υπάρχουν και επαρκείς αποδείξεις. Υπάρχουν αναφορές αξιόπιστων μαρτύρων με κοινωνικό και πολιτικό κύρος. Υπάρχουν έγγραφα, ντοκουμέντα, αμέτρητα μεγάλα έργα, συγκρίσεις βιωτικών επιπέδων. Σίγουρα όμως θα κριθεί και για όσα "κακώς" έπραξε, ακόμη και για τις επιλογές εκείνων των προσώπων που εκ των υστέρων αποδείχτηκαν ελάχιστοι, ανάξιοι και αφερέγγυοι, που μάλιστα σήμερα κάποιοι απ' αυτούς χωρίς αιδώ και ανερυθρίαστα επαίρονται κι όλας για τον καιροσκοπισμό τους.
Όμως, όπως είναι γνωστό, η ιστορία δεν κρίνει με τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, όπως οι έμποροι της στιγμής. Η κρίση θα σταθεί στα σημαντικά, που ωφέλησαν τον τόπο και τους πολίτες. Θα σταθεί σε εκείνα που αντέχουν στον ψύχραιμο χρόνο και όχι στα παροδικά και αμφιλεγόμενα, που και για όσα απ' αυτά αποδείχτηκαν λάθος, το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη λογοδοτήσει ενώπιον του λαού και ακόμη έχει εξιλεωθεί με μια ασυνήθη για τα πολιτικά πράγματα του τόπου αυτοκάθαρση, οπότε - το νέο ΠΑΣΟΚ - σαν έτοιμο από καιρό μπορεί και πάλι να προσφέρει στη χώρα ως μελλοντική εναλλακτική πολιτική δύναμη εξουσίας.
Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός δικαιοδόχος των μεγάλων πολιτικών ανδρών και των κινημάτων της νεώτερης ιστορίας μας έχει βαθιές ρίζες στον παλιό και νέο χρόνο, που προεξοφλούν την αναγέννησή του. Δεν προέκυψε από το πρόσφατο τίποτα όπως κάποιοι άλλοι, οι οποίοι "γύρισαν" από το 1945, κουβαλώντας μαζί τους ό,τι πιο ιδεολογικά άχρηστο υπήρχε για το μέλλον του τόπου, και οι οποίοι μάλιστα τώρα μηχανεύονται τα πάντα για να το απορροφήσουν και να το υποκαταστήσουν, αγνοώντας όμως πως από τη πολιτική του φύση το ΠΑΣΟΚ δεν προώρισται να εξαφανιστεί, αλλ' ούτε και να εξαϋλωθεί στο δικό τους αβέβαιο πολιτικό μέλλον.
Τώρα, που η χώρα μπήκε σε μιά πολιτική κανονικότητα και οι κραυγές του λαϊκισμού και της αποδόμησης των πραγμάτων σιγά - σιγά δεν θα βρίσκουν ευήκοα ώτα αλλ' ούτε και αφελείς πολίτες, το ΠΑΣΟΚ - που πλήρωσε ακριβά το τίμημα των όλως αναγκαίων πατριωτικών υπερβάσεων του κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης - πρέπει να είναι δημιουργικά παρόν και μέσα και έξω, ώστε να πορευτεί προς το μέλλον με αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση.
Μπορεί να μην είμαστε ακόμη πολλοί και όσοι θάπρεπε, κυρίως από υστερήσεις και της σημερινής ηγεσίας, είμαστε όμως αρκετοί για ανατροπές και αναστροφές προς το καλύτερο. Και θα γίνουμε ακόμη περισσότεροι, αν οι παληοί καλοί μας φίλοι και σύντροφοι οι κατά τα άλλα καλόπιστοι αλλά και σίγουρα περήφανοι για τη πολιτική τους καταγωγή, γυρίσουν πίσω. Εκεί απ' όπου ξεκίνησαν και εκεί όπου γαλουχήθηκαν με τις πατριωτικές και δημιουργικές ιδέες.
Οι πόρτες είναι ανοιχτές για προοδευτικούς δρόμους και ορίζοντες, κρατώντας στο μυαλό μας και κάτι άλλο σημαντικό, πως δηλαδή από δω και στο εξής το ΠΑΣΟΚ δεν θα πρέπει να σύρεται και να φέρεται αποκλειστικά, κατά το πως βούλεται η εκάστοτε ηγεσία του, η οποία και επιβάλλεται να κρίνεται, αλλά και να αυτοκρίνεται για τις ικανότητές της και το έργο της, ενώ θα πρέπει και η ίδια να ξέρει, το πότε θα απέρχεται με αξιοπρέπεια, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Διαφορετικά αν συμβαίνει το αντίθετο και μένει κλεισμένη στα τείχη της αυταρέσκειάς της και δεν ακούει τη βουή των καιρών, όπως συμβαίνει σήμερα, τότε η εκ των αναγκών "υπεσχημένη" αναγέννηση, κινδυνεύει να ξεμείνει στα χαρτιά σαν τους παλιούς και έωλους ιδεολογικούς αυτοσχεδιασμούς. Και κάτι τέτοιο θα είναι κρίμα και τότε θα μιλάμε αόριστα και συγκαταβατικά για την αδικία της ατυχίας.

* Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Σπάρτης

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr