ΣΠΑΡΤΗ. Μετά από επτά ποιητικές συλλογές ο Βασίλης Βλαχάκος περνάει με το όγδοο βιβλίο του "οι Αετοί της Καρίτσας" στον πεζό λόγο, όχι όμως πεζός μα πετώντας με τους Αετούς με έναν δικό του λογοτεχνικό τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να συναναστρέφεται με τα πρόσωπα του βιβλίου και στα δρώμενα να συμμετέχει, στα άσχημα να συμπάσχει και με τα ευχάριστα να διασκεδάζει.

Ο τίτλος ποιητικός και πνευματικός, που ο αναγνώστης ακολουθεί τον συγγραφέα στο δύσκολο οδοιπορικό του, αφού έχει ενημερωθεί πρώτα από τον προλογίσαντα, με φιλοσοφική παιδεία και περίσσια σοφία, καθηγητή κ. Δημήτρη Κατσαφάνα και έχει ξεναγηθεί για το πού θα πάει, ποιους θα γνωρίσει και τι θα συναντήσει.

Πρόκειται για ένα αφηγηματικό, βιωματικό και λαογραφικό-παραδοσιακό βιβλίο από 328 σελίδες, με 73 κεφάλαια, σε μια αλυσίδα με γεγονότα πέρα για πέρα αληθινά, όσο κι αν πολλές από τις ιστορίες τους μοιάζουν με παραμύθια. Είναι και ζωντανό, καθότι είναι βγαλμένο μέσα από την καρδιά και την ψυχή του συγγραφέα, και έχει ένα κομμάτι από τη ζωή του, την εποχή που πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος με 42 μαθητές στο σχολείο, στο απομακρυσμένο χωριό της Λακωνίας την Καρίτσα, ένα χωριό χωρίς συγκοινωνία, δίχως φως, με τη στάμνα στη βρύση για νερό, που όσο μεγάλη κι ήταν η στέρηση, όσο σκληρή κ' η μοναξιά, οι άνθρωποι είχαν ανθρωπιά, η φιλοξενία τους ζεστή, πραγματική, ανθρώπινη.

Με κεντρικά πρόσωπα-ήρωες δυο ετεροθαλείς αδελφούς, όπου είχε την τύχη να γνωρίσει τον έναν από τους δύο τον Μιχάλη Μαλαβάζο, τον "Ρουμάνο" όπως τον έλεγαν, που θύμιζαν γίγαντες από τη μυθολογία, που ξεχώριζαν από τους άλλους με το σωματική τους διάπλαση, τη μυϊκή τους δύναμη, άνθρωποι του βουνού και της στάνης, που όχι μόνο ζούσαν μέσα στη φύση αλλά την είχαν και μέσα στην καρδιά και στην ψυχή τους, με τα κατορθώματά τους έγραψε αυτό το βιβλίο.

Διαφορετικοί σαν χαρακτήρες, ο ένας όπως έλεγε και ο Καραϊσκάκης για τον εαυτό του, πότε γινόταν άγγελος και πότε διάβολος, πότε με τα ανδραγαθήματά του και τις αγαθοεργίες του, και άλλοτε με τις κατσικοκλεψιές και γυναικοαρπαγές του, και ο άλλος τη μια ήταν ένας άλλος Ηρακλής με τους κατά παραγγελία άθλους του, και την άλλη ο καλός Σαμαρείτης με τις καλές του πράξεις.

Μα και οι δύο με τη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα, με την "οδύσσεια" ζωή τους στα ρουμάνια και με Σειρήνες τα γιδοπρόβατα με τα τροκάνια, έγιναν γνωστοί με το παρανόμι "Ρουμάνοι", παρατσούκλι που κληρονόμησαν από τον πατέρα τους.

Είναι ένα βιβλίο που κάνει τον αναγνώστη να θαυμάζει και να τα ζει όλα αυτά, να διασκεδάζει με τα κουτσομπολιά της "ρούγας", με τις κουτοπονηριές των "Αετονύχηδων", να θέλει να πάει μια μέρα στην αετοφωλιά της Καρίτσας, 12 χιλιόμετρα από το Γεράκι σε μια βουνοκορφή-πλαγιά του Πάρνωνα, να γνωρίσει και να ακούσει από κοντά τον Αιωνόβιο Αετό και τα Αετόπουλα, και να επισκεφτεί την ελιά της Καρίτσας των τριών χιλιάδων τριακοσίων ετών με τα 13 και πλέον μέτρα περίμετρο του κορμού της.

Χρειάστηκε να περάσουν πενήντα χρόνια από τότε που γνώρισε ο συγγραφέας τον "Ρουμάνο" για να εκδοθεί το βιβλίο, και τούτο γιατί τήρησε το λόγο του σε αυτό που του είχε πει: Θα σου ειπώ, δάσκαλε, ό,τι θυμάμαι, και μ' ό,τι σου ειπούνε κι άλλοι, αλλά πρόσεξε μην κάνεις καμιά κουταμάρα και γράψεις βιβλίο προτού φύγω από τούτη την παλιοζωή, γιατί τότες αν και δεν έχω ματώσει τη χέρα μου με ανθρώπινο αίμα, θα σηκωθώ από τη γούβα και θα σε σκοτώσω.

Άλλωστε έτσι γράφεται και η ιστορία. Μετά από χρόνια και μετά από έγκυρες πληροφορίες, για να λέει την αλήθεια και να μην ξύνει πληγές. Έτσι έγινε και είδαν το φως της δημοσιότητας "οι Αετοί της Καρίτσας" που παρουσιάζονται την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου και ώρα 6: 45 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σπάρτης, στο ισόγειο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης.