Απόδειξη από το Κολωνάκι!

Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Τα τελευταία χρόνια, την ‘εποχή της κρίσης’ όπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε, πολύς λόγος γίνεται για τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας των γνωστό σε όλους ΦΠΑ. Ο φόρος αυτός θεσπίστηκε το 1987 και είναι είδος έμμεσου φόρου που επιβάλλεται στις συναλλαγές σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια εκτός από την περιοχή του Αγίου Όρους και των υπαγομένων σ΄ αυτό (μάλλον δεν είναι ευλογημένος αυτός ο φόρος).
Κυβερνήσεις ανεβαίνουν, κυβερνήσεις κατεβαίνουν και ο σκυλοκαβγάς για το ύψος του ΦΠΑ δεν λέει να κοπάσει.
-Εγώ θα τον πάω στο 24%.
-Εγώ θα τον κάνω 23%
-Εγώ θα τον πάω στο 13% στα βασικά προϊόντα
-Κάποτε ήταν στο 9% , γιατί τον ανεβάσατε;
Και υπάρχουν κατά καιρούς και κάποιες ευφυέστατες διευκρινήσεις πάνω στο θέμα.
-23% ο ΦΠΑ άμα φας τα κόλλυβα μέσα στο Νεκροταφείο από τον δίσκο και 13% ο ΦΠΑ άμα πάρεις τα κόλλυβα με το σακουλάκι μαζί σου και τα φας έξω από την αυλόπορτα (σημαντικότατη διευκρίνιση).
Αμ το κέτσαπ και η μουστάρδα! Εδώ να δίνεται η μάχη των μαχών. Στο 13% ο ΦΠΑ στο κέτσαπ, στο 24% ο ΦΠΑ στη μουστάρδα. Ναι, η ταπεινή μουστάρδα, που βρίσκεται σε κάθε σπίτι φτωχού Έλληνα να είναι στο 24%. Μαζί με το ginseng και …την κάνναβη. Απαράδεκτες καταστάσεις.
Εκεί δε που μεγαλούργησε ο ευφυής νομοθέτης ήταν στο σουβλάκι. Ναι στο traditional σουβλάκι στο σήμα κατατεθέν της Ελληνικής διατροφής. Αν ο σουβλάκι το αγοράσεις θράσο και ανάλατο από το κρεοπωλείο έχει 13% ΦΠΑ. Αν όμως είσαι μερακλής και καλοφαγάς και το θέλεις και αλατισμένο και παντρεμένο με καμιά πιπεριά (που λιώνει και τα λίπη), αμέσως σκαρφαλώνει στο 23% (Χριστός και Απόστολος!).
Τέτοια και άλλα …κουφά ακούμε τόσα χρόνια και ακόμη είναι τα μαλλιά μας στην θέση τους (όσων έχουν ακόμη). Δηλαδή, το πρόβλημα που οδηγεί σε λειψά ταμεία είναι το ύψος του ΦΠΑ; Ας γελάσω. Το πρόβλημα είναι η είσπραξη και η απόδοση του συγκεκριμένου φόρου στο κράτος. Και εδώ είναι που γελάει ο κάθε πικραμένος. Για να εισπραχθεί ο φόρος , καμάρια μου, χρειάζεται ο επαγγελματίας να κόβει αποδείξεις για κάθε τι που πουλάει, για κάθε υπηρεσία που παρέχει. Όμως πλέον βλέπουμε την απόδειξη με το φανάρι, το ίδιο και το Υπουργείο Οικονομικών.
Αλήθεια πότε είδατε για τελευταία φορά απόδειξη από υδραυλικό, από ηλεκτρολόγο, από μαραγκό, από οικοδόμο γενικά; Από την κομμώτρια και την μανικιουρίστα που φέρνεται στο σπίτι σας; Τι χρώμα να έχει άραγε η απόδειξη του μεγαλο-γιατρού (άσε το φακελάκι) και του μεγαλο-δικηγόρου (άσε τα ποσοστά επί των αποφάσεων). Να μην μιλήσουμε για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος γενικά. Εκεί γίνεται το έλα να δεις. Όπου και να πληρώσεις και να δεις, φοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή. Και μετά ασχολούνται με το ύψος του ΦΠΑ. Τι να το κάνεις το ύψος άμα δεν υπάρχει είσπραξη και απόδοση.
-Και γιατί να μου κόψεις απόδειξη αφού δεν μπαίνει πουθενά είναι η συνήθης διαπίστωση. Κόψε κάτι και άσε την απόδειξη.
-120 ευρώ και άμα σου κόψω απόδειξη θα πρέπει να πληρώσεις επί πλέον και τον ΦΠΑ, η προτροπή του εμπειροτέχνη.
-Πενήντα ευρώ με απόδειξη, σαράντα ευρώ χωρίς απόδειξη η προτροπή του γιατρού.
Και άντε να τολμήσεις να ζητήσεις απόδειξη από τον εργάτη (αλλοδαπό κυρίως). Τι, να κάνει δήλωση και να χάσει τα επιδόματα; Δεν είμαστε με τα καλά μας.
Κουλουβάχατα. Και με τούτα και με εκείνα, αποδείξεις δεν κόβονται , ΦΠΑ δεν μπαίνει στο ταμείο, όποιο και να είναι το …μπόι του (του ΦΠΑ καλέ).
Αυτά σκεφτόμουν με λύπη αλλά και με θυμό και … τσούκ ήρθε στο μυαλό μου ένα γεγονός που συνέβη πριν από πολλά-πολλά χρόνια.
Ο γιατρός από την Σπάρτη, αφού εξέτασε το παιδάκι, συνέστησε εξέταση και από αλλεργιολόγο. Αλλεργιολόγος στην Σπάρτη δεν υπήρχε και έπρεπε η εξέταση να γίνει στην Αθήνα.
-Σε ποιόν να το πάμε το παιδί γιατρέ, ρώτησαν με αγωνία οι νεαροί γονείς. Εμείς δεν γνωρίζουμε κάποιον.
-Υπάρχει ένας που έχει ειδικευθεί στην παιδική αλλεργία, απαντάει ο γιατρός και δίνει τηλέφωνο και διεύθυνση. Κλίνεται το ραντεβού. Την κατάλληλη μέρα και ώρα, νάτους και τους τρείς στο ιατρείο του κ. καθηγητή στο Κολωνάκι φυσικά. Που αλλού θα ήταν κοτζαμάν καθηγητής της Ιατρικής; Στο Αιγάλεω ή στις Κουκουβάωνες;
Μπαίνουν στην αίθουσα αναμονής και ο τρόμος φωλιάζει αμέσως στην ψυχή τους. Βυσσινί κουρτίνες και έπιπλα βαριά εγγλέζικα σκαλιστά από σκούρο ξύλο, έφτιαχναν μια ατμόσφαιρα τρόμου. Κοιτούσαν τριγύρω φοβισμένοι και έψαχναν για να δουν από πού θα ξεπεταχτεί μπροστά τους ο Κρίστοφερ Λη. Ο μικρός να κλαίει με μαύρο δάκρυ και να μην μπορούν να τον κάνουν να σταματήσει. Ζούσαν ένα δράμα. Όταν ήρθε η σειρά τους, μέσα στο Ιατρείο το δράμα έγινε ακόμα πιο μεγάλο. Το κλάμα δυνάμωσε και η εξέταση έγινε ιδιαίτερα δύσκολη. Στο τέλος ο γιατρός έδωσε τις συμβουλές του (μόνο συμβουλές) και ο πατέρας πλήρωσε και έφυγαν. Έξω, στον υπέροχο αέρα με το νέφος (εκείνη την εποχή ήταν στις δόξες του, το μετράγανε κάθε μέρα και μας το ανακοίνωναν στις ειδήσεις)) ο μικρός συνήλθε επί τέλους, σταμάτησε να κλαίει και αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της μάνας του μέχρι να φτάσουν στο αυτοκίνητο.
Πριν να βάλει εμπρός ο πατέρας την μηχανή, η μητέρα, που είχε ηρεμήσει πιά, ρώτησε τον άντρα της για να της λυθεί μια απορία.
-Καλά, έβγαλες και πλήρωσες τον γιατρό χωρίς να τον ρωτήσεις πόσο κάνει. Καλά, πως ήξερες πόσα παίρνει; Είχε καμιά ταμπέλα που το έγραφε και δεν την είδα;
Ο άντρας γέλασε αλλά είχε και μια δόση πίκρας το χαμόγελο του.
-Καλά, δεν είδες που μου έκοψε απόδειξη. Απόδειξη με 2.500 δραχμές. Το περίμενες;
-Έκοψε απόδειξη; Δεν το πιστεύω; Έχεις ακούσει κανέναν άλλο να έχει πάρει …Κολωνακιώτικη απόδειξη από γιατρό; Γιατί να το έκανε άραγε;
Ο άντρας γύρισε προς το μέρος της γυναίκας και της έδειξε με το δάκτυλο το μουστάκι του. Το μουστάκι που είχε αφήσει να μεγαλώσει για πλάκα και μόνο για λίγες μέρες ύστερα από ένα νεανικό στοίχημα ανάμεσα στο ζευγάρι.
-Το μουστάκι μας έδωσε την συλλεκτική απόδειξη. Με πέρασε για Πρασινοφρουρό φαίνεται και φοβήθηκε μην τον …καρφώσω (ήταν η εποχή που δρούσαν και είχαν σήμα κατατεθέν το μουστάκι), είπε ο άντρας και πέθαναν και οι δυο στα γέλια. Ο μικρός κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.
Τα χρόνια έχουν περάσει και είναι πολλά. Αν υπάρχει στην ζωή ο κ. καθηγητής, ακόμη θα την κλαίει την απόδειξη που αναγκάστηκε να δώσει. Κατά τα άλλα η κατάσταση δεν έχει αλλάξει, τα χρήματα είναι πάντα κατάμαυρα και πολλά και τώρα δεν υπάρχουν και οι πρασινοφρουροί να τους αναγκάσουν να κόψουν και καμιά απόδειξη.
Τι θέλει να μας πει η παραπάνω ιστορία; Θέλει να μας πει, πως για να γίνει κάτι πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο. Σήμερα όμως το μόνο κίνητρο που υπάρχει είναι το ‘’ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΛΙΓΟΤΕΡΑ’’ και πάνω εκεί κινείται και η φοροδιαφυγή.
Βοήθεια μας!
Σημ. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά, σας αναφέρω, πως την ίδια εποχή ο παιδίατρος στην Σπάρτη και με απόδειξη έπαιρνε αμοιβή 300 δραχμές την κάθε επίσκεψη!