ΣΠΑΡΤΗ. Πληθαίνουν οι δυστροπίες και δυσχέρειες εργαζομένων σε επιχειρήσεις Τουρισμού πέριξ της Σπάρτης σύμφωνα με τις οποίες αν κι εργάζονται δεν πληρώνονται όσο πρέπει ή σε κάποιες περιπτώσεις δεν πληρώνονται στην ώρα τους ή και γι’ αυτό που έχουν προσληφθεί…
Τα πρωτοφανή αυτά φαινόμενα είναι δυσανάλογα συχνά, αλλά σπάνια φθάνουν στους θεσμικούς θεματοφύλακες της εργασίας. Υπάρχουν αρκετά περιστατικά εργαζομένων που αφού ολοκληρώσουν τον πρώτο μήνα εργασίας αντιλαμβάνονται ότι ο εργοδότης είναι κακοπληρωτής και αναγκάζονται είτε να αποχωρήσουν είτε να υπομείνουν τους δυσβάστακτους όρους του εργοδότη τους. Όροι που ενώ είναι νομότυποι ή και νόμιμοι είναι ηθικά απαράδεκτοι και γίνονται αποδεκτοί από τους εργαζόμενους λόγω ανάγκης επιβίωσης. Επίσης υπάρχουν αρκετά περιστατικά εξειδικευμένων στελεχών του κλάδου που έρχονται από άλλες αγορές εργασίας για να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις τουρισμού πολυτελείας αλλά σύντονα διαπιστώνουν ότι δεν είναι ελεύθεροι να ασκήσουν την εργασία τους για την οποία έχουν εξειδικευθεί προσληφθεί ή και αυτοί με δυσκολία πληρώνονται.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο, αν συνεχιστεί, θα γίνει χαρακτηριστικό του Τουρισμού της περιοχής αφού είναι πλέον γνωστό ότι δύσκολα στεριώνει κάποιος εργαζόμενος σε αυτές τις επιχειρήσεις. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απολύονται και επαναπροσλαμβάνονται υπό άλλους όρους, απολύονται δια παντός είτε ακόμα κι εκδιώκονται κακήν κακώς.
Ενδεχομένως να οφείλεται σε απειρία ή σε νοοτροπία των επενδυτών ή σε κακή εκτίμηση των στελεχών διοίκησης ή σε κάποιες περιπτώσεις να ευθύνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Σε καμία περίπτωση όμως αυτή η ανωμαλία δεν είναι συνώνυμη του κλάδου, άλλωστε μέσα στην Σπάρτη αλλά και πέριξ αυτής λειτουργούν επιχειρήσεις τουρισμού και εστίασης με άψογη σχέση εργοδότη – εργαζόμενου και εξαιρετικά αποτελέσματα.

Αυτό που παρατηρείται και είναι συνέπεια των πιο πάνω είναι η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού ανάλογου με τις Υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένη να προσφέρει η κάθε τουριστική μονάδα. Όσο δε η φήμη για κακές πληρωμές κλπ επιβεβαιώνεται τόσο οι εξειδικευμένοι υπάλληλοι αποφεύγουν τους νέους αυτούς εργοδότες στον Τουρισμό. Μάλιστα αρκετοί είναι οι εργαζόμενοι με επαγγελματική προοπτική που επιλέγουν, εποχιακή έστω, εργασία σε παραδοσιακές οι προϋφιστάμενες επιχειρήσεις τουρισμού και εστίασης από την αμφίβολη «προοπτική» σε νέες τουριστικές μονάδες.

Το γεγονός αυτό προβληματίζει ήδη όσους είχαν ταυτίσει την τουριστική ανάπτυξη της Σπάρτης με τις νέες επενδύσεις διότι δεν επιτυγχάνεται ο τελικός στόχος που είναι η παροχή εξαιρετικών υπηρεσιών σε κάθε επίπεδο και βαθμίδα και η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης στους εργαζόμενους, αλληλοσεβασμού και κοσμοπολιτισμού.

Κοντά σε αυτή την παθογένεια προστίθεται και μια συγκυριακή ή σε κάποιες περιπτώσεις καθαρά αναγκαστική εισπρακτική στόχευση των επιχειρήσεων Τουρισμού που απευθύνονται ταυτόχρονα και στον επισκέπτη - τουρίστα υψηλών απαιτήσεων και στον πελάτη πολύ χαμηλού κόστους. «Ανοίγουν» μάλιστα το πελατολόγιο τους και σε κλάδους που δεν θα έπρεπε να τους ενδιαφέρουν ή να τους ενδιαφέρουν τόσο όπως είναι ειδικές κατηγορίες (γάμος, live, κ.λ.π.) καθιστώντας έτσι την θέση τους απολύτως ανταγωνιστική (και κάποτε αντιδεοντολογική) έναντι της τοπικής αγοράς.