Εγώ ο πολίτης

Γράφει ο Ευόρας

Πανηγυρίζει το πολιτικό κατεστημένο, και τα άκρως «συστημικά» ΜΜΕ, ή πιο ευγενικά το δημοκρατικό τόξο» των κομμάτων (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το ΚΚΕ) για τον αποκλεισμό από την νέα Βουλή του κόμματος της «Χρυσής Αυγής»! Οι ακροδεξιοί, οι νεοφασίστες, οι Ναζιστές, οι Εθνικιστές, κτλ, κτλ, είναι πλέον εκτός Βουλής..!

Βέβαια το πιθανότερο είναι, αυτό το «δημοκρατικό τόξο» και τα Μέσα του Συστήματος, να πανηγύριζαν για την δημοκρατική συμμετοχή και την πολυφωνία στη Βουλή αν είχε εκλεγεί κάποια «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» της Αριστεράς!

Και απο την άλλη, εκδηλώνουν τη θλίψη τους, για την είσοδο στη Βουλή της «Ελληνικής Λύσης» του Κυριάκου Βελόπουλου γιατί είναι Εθνικιστής. Πρόκειται δηλαδή για χονδροειδείς αντιφάσεις ιδεολογικής και πολιτικής ιδιοτελείς που, ανεπαισθήτως έστω, εισβάλλουν βίαια στη δημοκρατική συνείδηση των πολιτών.
Των δημοκρατικών πολιτών που ανεξαρτήτως της κομματικής τους τοποθέτησης, διαπιστώνουν τον ανηλεή αντιδημοκρατικό πόλεμο που δέχθηκαν τα κόμματα της «Χ.Α.» και της «Ελλ. Λύσης» τα τελευταία χρόνια.

Και κανένας δεν σκέπτεται πως στην απέναντι πλευρά, στην Κυβέρνηση του Ερντογάν, συμμετέχουν οι ακραίοι εθνικιστές των «Γκρίζων Λύκων» που συνδιαμορφώνουν την τουρκική πολιτική, το Ισλαμικό Ιερατείο που διδάσκει και καθοδηγεί την τουρκική νεολαία…

Κανένας δεν σκέπτεται πως θα αντιπαρατεθούμε σε αυτή την Εθνική πολιτική. Με τους κοσμοπολίτες διεθνιστές που κατασκευάζουμε; Και δεν μιλάω απαραίτητα για πολεμική σύγκρουση, αφού αρκεί η διαμορφωθείσα νοοτροπία ιδεολογικού περιεχομένου, σε διπλωματικό επίπεδο.

Δεν μας ενοχλεί άραγε η υπάρχουσα ήδη, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, σε επιχειρηματικό επίπεδο, που εκατοντάδες τουρκικές τουριστικές – και όχι μόνον – επιχειρήσεις, συνεκμεταλλεύονται τις οικονομικές πηγές των νησιών μας; Αυτό δεν είναι υποχώρηση στον τουρκικό εθνικισμό και επεκτατισμό; Μας αρέσει η σιωπή; Ως πότε, και υπ’ αυτές τις συνθήκες, εμείς θα πρέπει «να μην διεκδικούμε τίποτα»; Και όχι μόνον η φωνή, ο λόγος και η σκέψη ακόμη, μιας εθνικής διεκδικητικής πολιτικής, θα είναι ανοήτως «εθνικά επιζήμια» και καταδικαστέα; Πως μπορεί η Δημοκρατία να διαλύει τη σκέψη, να φιμώνει την άποψη και την φωνή, να υπονομεύει το εθνικό συμφέρον από όποια γωνιά και αν εκφράζεται;