Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το περιεχόμενο της επιστολής ενός αναγνώστη σε ημερήσια εφημερίδα, δυο αποσπάσματα της οποίας παραθέτω: «Πιστεύω δεν έχει κατανοηθεί ότι σήμερα η μάχη της επιβίωσης των ανθρώπων διεξάγεται μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού. Οι δυνάμεις του κακού είναι παντοδύναμες, γιατί κατέχουν τον πλούτο και έχουν την δυνατότητα να εξαγοράζουν συνειδήσεις. Χρησιμοποιούν τις επιστήμες και ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Διαμορφώνουν συνειδήσεις και, όταν αυτό δεν φτάνει, παίρνουν τα όπλα και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους και παιδιά. Η ύπαρξη των κομμάτων τους δίνει τη δυνατότητα να κρύβουν το εγκληματικό τους έργο και να μεταθέτουν το κέντρο του ενδιαφέροντος. Κατά συνέπεια, χρειάζεται να δούμε με προσοχή μέσα στην κοινωνία ποιες είναι οι δυνάμεις του καλού και να τις ενισχύσουμε. […] Εάν όμως οι άνθρωποι γίνουν ατομιστές και άπληστοι, τότε δεν έχουν συναισθήματα, δεν νοιάζονται εάν ένα παιδί πεινάει, όταν ο πατέρας είναι άνεργος. Η κοινωνία θα αλλάξει προς το καλύτερο μόνο με τη νόηση και τη λογική και την ενσυναίσθηση (βασική νοητική λειτουργία). Και αυτό μόνο αν επικρατήσει ο σεβασμός και η ευγένεια στις σχέσεις των ανθρώπων. Για να γίνει κάτι τέτοιο, οι δυνάμεις που εκφράζουν το καλό θα φτύσουμε αίμα αλλά θα σώσουμε ζωές».

Οι διαπιστώσεις αυτές, σύμφωνα με τις οποίες οι τεράστιες οικονομικές διαφορές διαμορφώνουν και συντηρούν την ταξική κοινωνία, η μη συνειδητοποίηση των εστιών και των πηγών εκπόρευσης των δεινών, της διάταξης σε «ανώτερους» και «κατώτερους» και η διαιώνιση, αν όχι η διεύρυνση των ανισοτήτων αναπαράγουν μια τεθλασμένη και στρεβλή απεικόνιση των πνευματικών και των νοητικών ισορροπιών. Ο μελλοντικός κόσμος θεμελιώνεται σε αστραφτερούς φαρισαϊκούς τάφους και στα γυάλινα παραπετάσματα που προσπαθούν να κρύψουν την ασθενική και την αρρωστημένη πραγματικότητα προβάλλοντας την αχαλίνωτη φαντασίωση, σε μια παράσταση, όπου η απόλυτη ανεπάρκεια παρουσιάζεται σαν γνωστική και ορθολογική καταξίωση. Έτσι, τα κορμιά πλασάρονται σαν το ιδανικότερο πλεονέκτημα της φύσης και της σίγουρης επιτυχίας, όπου οι υπονοούμενες σεξιστικές ορμές προσπαθούν να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν, κυρίως από αυτούς/ές που μάλλον υπολείπονται της κανονικής ανδρικής ή γυναικείας συμπεριφοράς και ανταπόκρισης.

Οι πολιτικοί σχηματισμοί, δημιουργημένοι όχι κατ’ ουσίαν από τις ανάγκες της κοινωνίας, όπως πραγματικά θα έπρεπε, αλλά από την πρόταξη προσωπικών φιλοδοξιών, ατομικής προβολής και οικονομικών και κοινωνικών κινήτρων αποτελούν σε ένα μεγάλο μέρος την αρνητική τάση και έκφραση μιας κοινωνίας, η οποία μετά από χρόνια ραπίσματα και λακτίσματα παραπαίει, προσπαθεί να βρει χειρολαβή στήριξης, χωρίς πάντα να τα καταφέρνει. Η πολυδιάσπαση του πολιτικού χώρου και ο αντίστοιχος τεμαχισμός του κοινωνικού χώρου, θα αναπαράγουν ολοένα και περισσότερο μικρούς ηγετίσκους, χωρίς λαό, οι οποίοι κάθε φορά θα κλείνουν ανάλογα με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους. Οι προεκλογικές αναφορές βασισμένες υποτίθεται σε σταθερές ηθικές πεποιθήσεις αντιπαρέρχονται μπροστά στις πάσης φύσεως «εισπράξεις» από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Το σφυροκόπημα και η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από αυτούς που είχαν κληθεί να την υπερασπιστούν, που όχι μόνο δεν την προστάτευσαν, αλλά αντίθετα πρωτοστάτησαν στην απαξίωση και τον μηδενισμό της μεταπηδώντας από το ένα κόμμα στο άλλο, όταν η βάρκα βούλιαζε με δική τους ευθύνη, αν όχι με τη θέλησή τους είναι πραγματικότητα.

Οι αρχές, οι ιδέες, τα συναισθήματα και οι αξίες έχουν πληγεί βάναυσα από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των μέσων των ισχυρών, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει πλήθος από σκόρπιες νοητικές εξαρτήσεις και αισθάνονται βαθιά ικανοποίηση, όταν βλέπουν να έρπουν γύρω τους υποχείρια, γονατιστοί και προσκυνητές και δεν υπάρχουν αυτόνομοι σκέψης, ευθυτενείς και όρθιοι. Σ’ αυτό το μωσαϊκό, που τα χρώματα της αγωνίας, της ανέχειας και του πόνου κυριαρχούν, που είναι στρωμένο ανάλογα με τις προδιαγραφές, τις εντολές και τις επιθυμίες των λίγων περπατάει η ελάχιστη μειοψηφία επενδυμένη με την τήβεννο των άριστων, των άξιων και των ευφυών και σέρνεται το μεγάλο πλήθος των «ελαττωματικών», αφού η φύση τους «προίκισε» με υλικά δεύτερης, τρίτης κ.λπ. κατηγορίας.

Είναι αναγκαία η επαναφορά, η αναδιατύπωση και ο εκσυγχρονισμός των κανόνων με τους οποίους πρέπει να πορευτεί η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας. Ο παραμερισμός των ψεύτικων και υποκριτικών φιλοφρονήσεων και των μεροληπτικών τακτοποιήσεων, η αξιοκρατική επικράτηση και η ορθή πολιτικοποίηση, θα είναι ένα βήμα προς την ελεύθερη συγκρότηση και βούληση. Η επανεκτίμηση των διάσπαρτων πολιτικών προτάσεων, η διερεύνηση σε βάθος και η αποκάλυψη των αντιλήψεων, των προτιθέμενων επιλογών και σκοπιμοτήτων, όταν μάλιστα έχουν παρελθόν, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για κριτική, θέση και απόφαση. Η σταθερή και υπεύθυνη στάση συμφιλιωμένη με τη μνήμη, την πράξη, αλλά και την προσδοκία θα αποτελέσουν το νέο εφαλτήριο για τις κινήσεις και τα άλματα προς τα μπρος, που πρέπει να γίνουν.

Οι διανοούμενοι, το άλλοτε πρωτοπόρο κομμάτι της κοινωνίας, πάνω στο οποίο οι ταλαιπωρημένες και εκμεταλλευόμενες μάζες διαχρονικά και παγκόσμια στήριζαν τις ελπίδες τους έχει σιγήσει επικίνδυνα. Το κυρίαρχο σύστημα της εξουσίας προσφέροντάς τους μια θεσούλα, τους προσεταιρίστηκε και τους αποδυνάμωσε. Μια ακόμη φωτεινή ακτίνα που άλλοτε διέγειρε συνειδήσεις και πρωτοστατούσε στα κοινωνικά κινήματα πολιτικοποίησης, ενεργοποίησης, ισότητας και ελευθέρωσης συμβιβάστηκε και τρεμοσβήνει στο υποπόδιο, αν δεν έχει σβήσει ακόμη. Στους ίδιους εναπόκειται να στραφούν πάλι προς τους λαούς, να τους συναντήσουν και να ανασυγκροτήσουν τις πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες.

Ας μην επιτρέψουμε στις δυνάμεις του κακού να επεκταθούν και να κυριαρχήσουν. Να μπούμε μπροστά με παρρησία, ενεργητικότητα και θάρρος προκειμένου να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν πρόκειται για κάτι που ισχύει μόνο για τώρα. Είναι μια συνεχής προσπάθεια, ένας δημοκρατικός αγώνας, μια συνειδητή επιλογή στην πορεία προς το μέλλον. Αν θέλουμε να είμαστε παρόντες και αύριο είναι ανάγκη να δυναμώσουμε τη ζώνη άμυνας, να πλαισιώσουμε και να ενισχύσουμε τα χαρακώματα του καλού, για την αναχαίτιση του κακού, από οπουδήποτε και αν προέρχεται.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr