Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Μετά από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το σαφές προβάδισμα της Ν.Δ. πορευόμαστε προς τις Εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου. Το αποτέλεσμα αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα και μια δυναμική στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πολιτική αντιπαράθεση να παίρνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, απ’ ό,τι συνηθιζόταν μέχρι σήμερα. Η εκκίνηση από διαφορετικά επίπεδα είναι πλέον γεγονός, με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να μηδενίσει τη διαφορά, κάτι που φαίνεται ακατόρθωτο, ως αδύνατο.

Εκείνο, το οποίο παρατηρεί κανείς είναι το κλίμα που θα επακολουθήσει μέχρι τις εκλογές, η καθημερινή σκληρή και οξεία αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων, αλλά κυρίως μεταξύ Κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ συναινετική διάθεση δεν διαφαίνεται και η ανάγκη διαλόγου και συνεννόησης ολοένα απομακρύνεται, παρά τις εκκλήσεις από πολλές πλευρές για ήρεμο και πολιτισμένο πολιτικό προεκλογικό αγώνα. Η μέχρι τώρα αδυναμία όλων των πολιτικών αρχηγών να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι και η αποστροφή και η αντιπαλότητα, ως και η εχθρότητα, του καθένα για τους υπόλοιπους, δεν αναδεικνύουν μόνο την πολιτική αναξιοπρέπεια, αλλά και το βαθμό της πολιτιστικής ταυτότητας και κουλτούρας. Η πρόσφατη προσωπική κόντρα της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για τη θέση στο ψηφοδέλτιο, η αποχώρηση του τελευταίου και η συμπόρευση μαζί του αρκετών επώνυμων και ανώνυμων στελεχών, η σαφής δήλωση της ΝΔ ότι δεν πρόκειται να τον εντάξει στις τάξεις της και η αναγκαστική απόφασή του να μην είναι στην επόμενη Βουλή δημιουργούν νέα εσωστρέφεια στο συγκεκριμένο κόμμα, με τις εξελίξεις να τρέχουν, χωρίς να μπορεί κάποιος να πει με βεβαιότητα που θα σταματήσουν. Φοβήθηκε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα κατάφερνε να εκλεγεί με σταυρό; Κάτι τέτοιο δεν γίνεται πιστευτό, αφού τόσα έχει προσφέρει στη χώρα κατά την πολύχρονη πολιτική του διαδρομή.

Τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν πρέπει να αξιολογηθούν με βάση τα πεπραγμένα τους στο χρόνο που διαχειρίστηκαν την τύχη της χώρας, να τους καταλογιστεί το αντίστοιχο πολιτικό κόστος και στους πολιτικούς οι ανάλογες πολιτικές ευθύνες. Οι πολίτες δεν πρέπει να έχουν κοντή μνήμη, αλλά πρέπει να έχουν πάντοτε οδηγό την πρόσφατη πολιτική ιστορία για να πάρουν τις αποφάσεις τους. Η αντίληψη αυτή προάγει την κριτική σκέψη, διαμορφώνει μια ολοκληρωμένη εικόνα, που βρίσκεται πιο κοντά στην αλήθεια. Μια τέτοια γενικευμένη διερεύνηση θα αποφύγει τις τεχνητές και συνθηματικές πλάνες που κατακλύζουν διαχρονικά τον πολιτικό χώρο. Έτσι οι αλαζονικές συμπεριφορές και τα νταηλίκια στιγματίστηκαν και αποδοκιμάστηκαν και παρέσυραν ακόμη και τις θετικές επιλογές και πράξεις, με αποτέλεσμα να δυσαρεστήσουν ένα μέρος των ψηφοφόρων, το οποίο εκφράστηκε έντονα στην πρόσφατη κάλπη.

Το παλιό πολιτικό σύστημα, το γερασμένο σε ιδέες, αντίληψη, νοοτροπία και πρακτική στελεχιακό δυναμικό, επιβάλλεται να εξυγιανθεί και να ανανεωθεί. Να αποβάλλει τους τιμητές των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τους εθνικιστές και ψευτοπατριώτες και να εμπιστευθεί τους νεώτερους, που έχουν σφυρηλατηθεί και καταξιωθεί στους λαϊκούς αγώνες και στην προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και του Ελληνικού λαού. Η αναγκαιότητα της προώθησης εκπροσώπων της νέας γενιάς είναι επιτακτική και επιβάλλεται προκειμένου να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό τοπίο απαλλαγμένο από τις αμαρτίες του παρελθόντος, παρότι κάποιοι νέοι που επιδιώκουν πολιτική καριέρα, με ορμητικές συμπεριφορές και λεκτικές ακρότητες δεν προάγουν αλλά προσβάλλουν την πολιτική ηθική τάξη που πρέπει να επικρατήσει. Μια τέτοια επιλογή θα αποβεί προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας, η οποία με σιγουριά και αυτοπεποίθηση πρέπει να προχωρήσει μπροστά στις νέες προκλήσεις και τις αυξημένες απαιτήσεις.

Η αυστηρή κριτική και αυτοκριτική με την δημόσια παραδοχή των λαθών αποτελεί κατ’ αρχήν υψηλού επιπέδου αυτογνωσία. Η έκφραση προς τα έξω είναι ένδειξη μετάνοιας, αποστροφής και ευσταθούς προσωπικής ισορροπίας και ελευθερίας.

Χωρίς αμφιβολία όλες οι πολιτικές απόψεις διαφορετικές ή μη, ριζοσπαστικές ή συντηρητικές έχουν αφετηρία πρόσωπα, κόμματα ή θεσμούς. Η χρησιμοποίηση των οργάνων του κράτους από αυτούς που είχαν επιφορτιστεί την τήρηση της προτεραιότητας και της αξιοκρατίας, οι οποίοι με πλάγιο και παράνομο τρόπο επενέβαιναν για την εξυπηρέτηση φίλιων προσώπων και συμφερόντων αποτελεί καταχρηστική και ανήθικη πράξη. Γι’ αυτό, αν κάποιος πολιτικός μεσολάβησε για καλύτερη δική σου τακτοποίηση ή του παιδιού σου, στο στρατό ή αλλού, ή για τη μετάθεση ή ακόμη και για τη θεσούλα κ.λπ., όπου η ταπείνωση έγινε από ανάγκη, αφού το παλαιοκομματικό πελατειακό σύστημα για πολλές δεκαετίες έχει αναγάγει το ρουσφέτι σε ύψιστη προσφορά στην οποία στηρίζεται και αναπαράγεται, που γονάτισε ακόμη και ακέραιους και σταθερούς χαρακτήρες, δεν ήταν συνειδητή επιλογή παρά εξαναγκασμένη, μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής υπακοής και εξαχρείωσης. Το δέσιμο στην αλυσίδα των ισχυρών και το σύρσιμο με τους κρίκους των εξαρτήσεων, των υποσχέσεων και των διαβεβαιώσεων κλονίζουν την ανθρώπινη βάση και μεγεθύνουν τις διαστάσεις της ατομικής υποτέλειας. Όταν επιδιώκεις να έχεις τον βουλευτή σου έχεις πάρει την κλίση μιας μορφής ταπείνωσης και διακονίας για τωρινή ή μελλοντική στήριξη. Είναι η αποκαλυπτικότερη απεικόνιση αδυναμίας, αστάθειας και ανισορροπίας που επηρεάζει την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και συμπεριφορά, αφού τα μεγάλα εσωτερικά κενά όχι μόνο παραμένουν αγεφύρωτα, αλλά συνεχώς διευρύνονται και πολλαπλασιάζονται. Δεν μπορεί να είσαι χειροκροτητής κανενός και πολύ περισσότερο πιστός σε πολιτικές αναφορές, στις οποίες είναι φανερό το μέγεθος της πολιτικής ανεπάρκειας και αναισχυντίας. Τα σταθερά ξεχωριστά πνευματικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τον καθένα και την καθεμία, δηλ. η προσωπικότητα και η ακεραιότητα δεν μπορούν να υποστούν την απώλεια κάθε ηθικής αξίας, να μειωθούν και να εξαργυρωθούν με την ψήφο στις εκλογές. Δεν μπορεί η ανθρώπινη συνείδηση να εξαγοράζεται τόσο φτηνά, τόσο απαξιωτικά. Εξάλλου η όρθια στάση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η επιβεβαίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr