Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Κάθε χρόνο , στην περίοδο των Πανελλήνιων Εξετάσεων , ένα ερώτημα γεννάται από τις στάχτες των εξετάσεων των προηγούμενων ετών και τίθεται ενώπιον της Ελληνικής Πολιτείας , η οποία μέσω των θεσμικών της οργάνων διενεργεί τις εξετάσεις κι επιλέγει τα θέματα :

- Αν ένας μαθητής εμπιστευθεί το ελληνικό δημόσιο σχολείο (και δη το Λύκειο) και προσέλθει στις εξετάσεις χωρίς φροντιστήρια , ιδαίτερα κλπ , με μοναδικά εφόδια αυτά που έχει προσκομίσει από σχολείο , ΕΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ;

ΟΛΟΙ ξέρουν πολύ καλά πως η απάντηση είναι ΟΧΙ . Κι αυτό , όχι λόγω ποιότητας κι επάρκειας των καθηγητών όπως ίσως επιχειρηματολογήσουν - εκ του προχείρου -κάποιοι που στρουθοκαμηλίζουν και δεν θέλουν να δουν τις πραγματικές αιτίες , αλλά λόγω της διαρκούς υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας (υποχρηματοδότηση , χαμηλοί μισθοί εκπ/κών , υποστελέχωση , ακατάλληλα βιβλία και προγράμματα , έλλειψη υποδομών , αντιμεταρρυθμίσεις , κ.α.π) .

Επομένως , το ίδιο το εξεταστικό σύστημα , δηλαδή η ίδια η ελληνική πολιτεία , με τα πολύ απαιτητικά θέματα που βάζει στις πανελλήνιες εξετάσεις , ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ συνειδητά και σκόπιμα το δικό της σχολείο κι εξωθεί πιεστικά κι εκβιαστικά τους μαθητές στην παραπαιδεία , όπου ανάλογα με το χρήμα που διαθέτει (αν διαθέτει) ο κάθε γονιός εξασφαλίζει το αντίστοιχο ποσοστό πιθανοτήτων επιτυχίας του παιδιού του .

Άρα η επιλογή, που το ελληνικό σχολικό σύστημα κάνει όλα αυτά τα χρόνια μέσω των Πανελλήνιων Εξετάσεων , είναι (κι αυτό έχει αποδειχθεί ΚΑΙ επιστημονικά) αυστηρά ταξική :

«Η πρόσφατη ανάδυση του φαινόμενου στην ελληνική βιβλιογραφία εναρμόνισε και τυπικά την Ελλάδα με την παγκόσμια πραγματικότητα , σύμφωνα με την οποία «οι άριστοι μαθητές είναι τα παιδιά των προνομιούχων , και κακοί μαθητές τα παιδιά των αγροτών , εργατών και τεχνιτών».

Στην Ελλάδα , τα παιδιά που φοιτούν στα ΑΕΙ προέρχονται κατά 26,3% από πατέρα ανώτερων επαγγελμάτων , το 25,5% από εργατική οικογένεια και το 5,6% από γονείς αγρότες , ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά σύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας είναι 12,1% , 53,4% και 18% (Φραγκουδάκη, 2001, σ. 101).

«Ταξικές διαφορές στην εκπαίδευση» , Γιώργος Μπουγελέκας – Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ -20.12.2014

Πίσω , λοιπόν από την αγωνία , το άγχος , τις οικονομικές θυσίες και την φετιχοποίηση - θεοποίηση των πανελλήνιων εξετάσεων , οφείλουν οι λαϊκές οικογένειες που είναι πιασμένες (ή πρόκειται να πιαστούν) στον ιστό του τέρατος που λέγεται «Πανελλήνιες Εξετάσεις» να δουν την αιτιοκρατία του φαινομένου , να κατανοήσουν «το πλαίσιο υποταγής του Σχολείου στην Αγορά κι ακόμη χειρότερα τη μετατροπή του ίδιου του Σχολείου σε μια ιδιότυπη Αγορά» , και να παλέψουν πολιτικά για την ανατροπή του συστήματος που κυβερνά τον τόπο .

Μέσα σ’ αυτήν την ανατροπή θα βρίσκεται και το μέλλον των παιδιών του λαού .