Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Καμιά φαντασία και καμιά πρωτοτυπία στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ : Αφού ακολούθησε πιστά την πολιτική των μνημονίων των προκατόχων της , αφού προσχώρησε με χαρακτηριστική άνεση στο ύφος και στο ήθος της εξουσίας τους , ακολουθεί τώρα και την πεπατημένη των προεκλογικών παροχών , ένα έργο χιλιοπαιγμένο από τα αστικά κόμματα εξουσίας μετά το 1974 . Μοιράζοντας σταγόνες από τα πλεονάσματα αίματος που δημιούργησαν εξοντώνοντας τον λαό και ξεπουλώντας τη χώρα , κατ’ εντολήν των αφεντικών , πιστεύουν , αφελώς , πως οι Έλληνες θα γίνουν Λωτοφάγοι .

Ο γνωστός και πάντα επίκαιρος (δυστυχώς) μύθος του Χότζα τα λέει ΟΛΑ και , αρκούντως , κατανοητά :

«Κάποτε , ένας φτωχός υπηρέτης που δούλευε στο αρχοντικό του Χότζα και ζούσε σ’ ένα μικρό και φτωχικό δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του , πήγε στο αφεντικό του και του ζήτησε ένα μεγαλύτερο σπίτι για να μπορέσουν λίγο να ανασάνουν .

– Αγαπητέ Χότζα , θέλουμε ένα πιο μεγάλο και καλύτερο σπίτι , γιατί δεν μπορούμε να ζούμε εγώ , η γυναίκα μου και τα τόσα μας παιδιά , όλοι μαζί , σ’ αυτό το μικρό κι ελεεινό δωμάτιο , είπε κλαίγοντας ο δύσμοιρος άνθρωπος .

Ο Νασρεντίν , τότε , τον ρώτησε :

-Δε μου λες ; Έχεις ζώα στην αυλή σου ;

– Έχω κάμποσε κότες , του απάντησε ο υπηρέτης .

– Τότε , απόψε , βάλε και τις κότες μέσα στο σπίτι σου , τον συμβούλεψε ο Νασρεντίν .

Τις βάζει ο άνθρωπος τις κότες μέσα στο σπίτι και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα .

– Αγαπητέ Χότζα , τώρα είμαστε χειρότερα από πριν . Σκάσαμε όλοι μαζί αγκαλιά όλη νύχτα με τις κότες και τα κοκόρια .

– Έχεις κι άλλα ζώα ; τον ρωτά ο Νασρεντίν .

– Έχω , είπε ο άνθρωπος , ένα σκύλο κι ένα γάτο .

– Απόψε , λοιπόν , βάλε κι αυτά μέσα στο σπίτι , να κοιμηθούνε μαζί σας .

Τα βάζει ο καημένος ο υπηρέτης και το επόμενο πρωί εμφανίζεται στον Χότζα κλαίγοντας απαρηγόρητος.

-Χαθήκαμε , αφεντικό . Ούτε ν’ ανασάνουμε δεν μπορούμε . Ο ένας απάνω στον άλλο , ζώα και ανθρώποι.

Ο Νασρεντίν τον κοίταξε κρυφογελώντας κάτω από τα γένια του και τον ρωτάει και πάλι :

– Μήπως , καλέ και πιστέ μου υπηρέτη , έχεις και κανέναν γάιδαρο στην αυλή σου ;

– Ναι έχω , του απαντά ο άνθρωπος .

– Απόψε , λοιπόν , βάλε και τον γάιδαρο μέσα στο σπίτι και έλα , πάλι , αύριο να με δεις .

Την επομένη πάει απαρηγόρητος ο άνθρωπος στον Χότζα .

-Έλεος , πολυχρονεμένε μου . Θα πεθάνουμε . Σβήνουμε . Δεν αντέχουμε άλλο !

Τότε ο Νασρεντίν του λέει:

– Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω κι έλα αύριο να μου πεις .

Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει:

– Ευχαριστούμε , Χότζα μου . Τώρα είμαστε λίγο καλύτερα .

– Απόψε , λοιπόν , του λέει ο Χότζας , βγάλε έξω και τις κότες , αύριο το σκύλο και μεθαύριο το γάτο .

Έτσι κάνει ο άνθρωπος και την τρίτη , πια , μέρα πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα , πέφτει γονατιστός και τον προσκυνά , τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει :

– Να ’σαι καλά , αφέντη Χότζα ! Τώρα ανασάναμε . Είμαστε μια χαρά στο σπίτι . Σε ευχαριστούμε πολύ που μας νοιάζεσαι και μας φροντίζεις . Πολλά τα έτη σου !»