Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Ο ενεργός πολίτης , σε μια δημοκρατία , έχει υποχρέωση να ασχολείται διαρκώς με την πρακτική και την πολιτική συμπεριφορά ΟΛΩΝ των κομμάτων , μιας και από την ποιότητά τους εξαρτάται η ποιότητα της δημοκρατίας αλλά και η ευημερία των πολιτών και της χώρας.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια , η προχθεσινή πολιτική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γαλάτσι για τη συγκρότηση της λεγόμενης «Προοδευτικής Συμμαχίας» , μπαίνει στο φως της κριτικής όλων των πολιτών , ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα υποστηρίζουν.
Μέχρι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως κόμμα αριστερό , με ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα που είχε διαμορφωθεί μέσα από τα συνέδριά του . Όταν , όμως , ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση , έφτασε η ώρα (όπως συμβαίνει με όλα τα κόμματα εξουσίας ) να δοκιμαστεί στην πράξη η αντιστοιχία ιδεολογίας και διακηρύξεων με την κυβερνητική πολιτική .
Στο κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δοκιμάστηκαν και απέτυχαν ολοκληρωτικά και παταγωδώς . Ενώ υποσχέθηκαν στο Λαό πως θα τον οδηγήσουν στη αντι-μνημονιακή λύτρωση ακολουθώντας έναν διαμετρικά αντίθετο δρόμο από εκείνον που είχαν ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα , μπήκαν κι αυτοί στο δρόμο των προκατόχων τους , εφαρμόζοντας άριστα την πολιτική τους και δίνοντάς τους , ουσιαστικά , συγχωροχάρτι για όσα είχαν κάνει .
Αυτή η κατάρρευση της ιδεολογικής βάσης και των προεκλογικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ , συνεπικουρούμενη από την πολιτική αδυναμία και το ισχνό πολιτικό προφίλ του κ. Τσίπρα , οδήγησε την ηγετική του ομάδα να αναζητήσει άλλους τρόπους προσέγγισης του εκλογικού σώματος , προκειμένου να παραμείνουν στην πολυπόθητη εξουσία . Έτσι , ο μεν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκε (διαπράττοντας «ιστορικήν ύβριν») σε καρικατούρα του Ανδρέα Παπανδρέου , ενώ το κόμμα του , χωρίς κανένα ιδεολογικό έρμα , πλέον , ασχολήθηκε συστηματικά με την οργάνωση και προετοιμασία του πειρατικού ρεσάλτου στο καράβι του ΠΑΣΟΚ .
Πραγματικά , δεν έχει υπάρξει στην πολιτική ιστορία του τόπου άλλη τέτοια περίπτωση , ένα κόμμα , δηλαδή , αντί να προσπαθεί να πείσει τους πολίτες με την ιδεολογία του , τις θέσεις , το πρόγραμμά και τα πεπραγμένα του , να προσπαθεί να σφετεριστεί έναν ξένο πολιτικό χώρο .
Όμως , ο κ. Τσίπρας είναι πολύ «μικρός» για να σταθεί πλάι στον Ανδρέα Παπανδρέου , ενώ το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να εξαγοράσει , δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα αλλά το ΠΑΣΟΚ της μετα-παπανδρεϊκής παρακμής , εκείνο που μαζί με τη ΝΔ δημιούργησε τις προϋποθέσεις του ξεπουλήματος της χώρας και της δυστυχίας του ελληνικού λαού , προϋποθέσεις τις οποίες –δυστυχώς- υπηρέτησε πιστά και κατά γράμμα ΚΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση , εντασσόμενος –συνειδητά – στο μπλοκ των αντιδραστικών μνημονιακών δυνάμεων .
Ο ελληνικός λαός , αξιοποιώντας την πικρή εμπειρία του , βλέπει και κατανοεί πως ΤΙΠΟΤΕ καλό δεν μπορεί να περιμένει από τα κόμματα του μνημονιακού – εκμεταλλευτικού συστήματος .
Οι επόμενες εκλογές , όποτε γίνουν , θα κρίνουν αν θα ανοίξει , επιτέλους , ο άλλος δρόμος που οδηγεί σε ριζικές αλλαγές υπέρ του λαού και του τόπου , αν θα πάρει ο λαός τα κλειδιά της χώρας στα χέρια του και αν θα αποδεσμευθεί η χώρα από τις δυνάμεις εκείνες που την οδήγησαν στην τραγική κατάσταση των μνημονίων , της εξάρτησης και της σύγχρονης σκλαβιάς .