Γράφει η Μ.Α.Τ.

Σάββατο πρωί, παραμονή, προπαραμονή της εθνικής μας γιορτής, και η μισή πόλη γυροφέρνει την….πολύπαθη λαϊκή μας αγορά.

Η τρίτη ηλικία, αφού από ημέρες πριν έχει εφοδιαστεί και ‘’ξαρμυρίσει΄΄ τον απαραίτητο της παράδοσης παστό μπακαλιάρο!!, ψάχνει σήμερα για τα υπόλοιπα συνοδευτικά.

Η δεύτερη ηλικία, μπαινοβγαίνει στους μεγάλους ναούς !! της κατανάλωσης ολοτρόγυρα, τα μεγάλα παντοπωλεία, ελληνιστί super markets, όπου τα βρίσκει όλα αραδιασμένα αλλά από άλλους ψαγμένα. Και τέλος, οι ανέμελοι, χαλαροί και οι πιο ωραίοι, που κάπου αλλού θα… αράξουν το τριήμερο, βγαίνουν στην πλατεία και ψάχνουν καρέκλα για καφέ.

Με το φυλλάδιο των σημειώσεων στο χέρι, Κλεομβρότου και Γκορτσολόγου γωνία, ξέρεις ότι σαν όλους τους ανένταχτους θα περάσεις από όλα τα στέκια της αγοράς, και σκέφτεσαι από που να αρχίσεις.
-Καλημέρα, ακούγεται ξαφνικά η ευγενική φωνή του Ηλία, ήρθε η Άνοιξη, συνεχίζει γελαστός, περιμένω θέμα…
Ποιά Άνοιξη λες και ποιό θέμα, Ηλία, αναρωτιέσαι, ή μάλλον πιο σωστά, ποιό από όλα τα θέματα που σεργιανούν στην πόλη και τελειωμό δεν έχουν; Ποια Άνοιξη εφέτος Ηλία, αυτή που παίζει… σκωτσέζικο κρυφτό μαζί μας, που πάει και έρχεται και τελικά δεν έρχεται, κι ας έφτασε ο Απρίλης;

Για να είμαστε δίκαιοι όμως, σήμερα η ημέρα παριστάνει λιγάκι την Άνοιξη. Ένας ήλιος τολμηρός παλεύει να μας ζεστάνει, ένα κρύο βοριαδάκι όμως μας τυλίγει στο παλτό μας και στο κασκόλ μας, χαιρετίσματα μας φέρνει από τον πεισματάρη Χειμώνα. Όχι, δεν ήρθε ακόμη η Άνοιξη Ηλία, κι ας άνθισαν κι οι αμυγδαλιές κι ας άνθισαν και οι σινδόνιες, βρέχει πολύ-πολύ κάνει κρύο πολύ, δεν ξέρουμε πια αν και πότε θα έρθει εδώ που τα λέμε, και… οι συνειρμοί δικοί σου να ξέρεις Ηλία!

Όσο για το θέμα, ποιο από όλα τα θέματα Ηλία ξαναρωτάς, αυτά κι αν πάνε κι αν έρχονται το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα, ώρες ώρες, επικίνδυνα σκέφτεσαι, πως είναι…πονηρό σχέδιο τούτος ο καταιγισμός, ώσπου αντίδραση καμμιά… οι επικίνδυνες σκέψεις δικές μου, να ξέρεις, Ηλία.

Τι να πρωτο- πούμε λοιπόν; Να πούμε για τη λαϊκή μας αγορά, μια και τριγυρνάμε εδώ σήμερα, που χρόνια τώρα την πάμε και τη φέρνουμε και σε άλλες γειτονιές της πόλης, αλλά αμετακίνητη παραμένει, θαρρείς πως, στριμωγμένη ανάμεσα στους από του Όθωνα τα χρόνια κεντρικούς της δρόμους η πόλη, φοβάται, αρνιέται να πάει, να ανοίξει και λίγο παρα-πέρα; Ακόμη κι αυτό το υπέροχο πάρκο Γουδέ κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε.

Τα χάλια της έχει η δημοτική μας αγορά, έχουν δίκιο οι παραγωγοί-πωλητές, Το χειμώνα τουρτουρίζουν, το Καλοκαίρι ψήνονται, η κακή της κατάσταση όμως δε φαίνεται να αποκλείει και μια δοκιμαστική έστω μετακίνησή της.
Να πούμε για τις δημοτικές εκλογές που Μάιο μας ε-ε-ε-ε-έρχονται, να πούμε για τους υποψήφιους που πάνε και έρχονται κι αυτοί, κάποιοι μας έρχονται και …ουρανοκατέβατοι!!!, προσκεκλημένοι, λέει, από εμάς, για να μας σώσουν, λένε, πότε τις στείλαμε πια τόσες προσκλήσεις ;

Να πούμε για την αρμαθιά τα κλειδιά που πάμε και φέρνουμε παντού μαζί μας, να πούμε για τους σύρτες, τα λουκέτα, τις αλυσίδες, τις μπάρες, τις καινούριες κλειδαριές, τους συναγερμούς που …στολίζουν τα σπίτια μας και τα περιβόλια μας, και τρέμει η ψυχή μας, παρ’ όλα αυτά, στην κάθε επιστροφή;

Να πούμε ακόμη για τις ανοιχτές πληγές αυτής της ΄΄αναθεματισμένης΄΄της κρίσης, για τα παιδιά που έφυγαν και δε γύρισαν στο σπίτι, για τα παιδιά που λιγοστεύουν, για τις καινούριες ζωές-ελπίδες που λιγοστεύουν ακόμη περισσότερο, για τους μεγάλους που όλο και περισσότεροι πάνε και έρχονται μόνοι στην πόλη;

Το θέμα είναι, όπως βλέπεις Ηλία, κι όπως καλύτερα από όλους μας ξέρεις, πως τελικά είναι πολλά θέματα… τα θέματά μας, και ο υπολογιστής σαν υπο-λογιστής προειδοποιεί, 585 λέξεις γράφει, ως εδώ ξαναγράφει, να περιμένουμε την Άνοιξη προτείνει, και οι λέξεις γίναν 600. Άλλο θέμα-θέμα όλες αυτές οι μηχανές!!!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr