Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Στη Βορδόνια της Λακωνίας , εκεί στην πλατεία , δίπλα στην εκκλησία της Υπαπαντής , βρίσκεται , από χρόνια πολλά , το γραφικό – παραδοσιακό μαγαζί ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ , μπακάλικο και καφενείο και ταβέρνα … όλα μαζί .
Εκεί , σε κάποια φροντισμένη γωνιά του μαγαζιού ( πάνω σ’ ένα λευκό σεμεδάκι με δαντέλα , ανάμεσα σε μπουκάλια και μπουκαλάκια , βαζάκια με μέλι , ένα τουμπερλέκι κι ένα χάλκινο ταψί ) «καμαρώνει» χαμογελαστός ένας τσολιάς της Ευζωνικής Φρουράς , που μέσα του «αναπαύεται» εκλεκτό κονιάκ πέντε αστέρων !!!
Ο τσολιάς αυτός μπορεί να κοντεύει σε ηλικία τα πενήντα χρόνια , αφού έρχεται από τις αρχές της 10ετίας του ’70 . Ήταν τότε που η χώρα μας ζούσε μια πρωτόγνωρη τουριστική άνοιξη , με αποτέλεσμα πολλοί κλάδοι της ελληνικής παραγωγής να προσαρμοστούν στις ανάγκες προώθησης και προβολής τουριστικών προϊόντων – σουβενίρ . Ανάμεσά τους ήταν και τα δημοφιλή στους ξένους ελληνικά ποτά , το ούζο και το κονιάκ , τα οποία «μπήκαν» σε μπουκάλια με «ελληνικό περιτύλιγμα» , μπουκάλια , δηλαδή , που παρέπεμπαν στην Αρχαία Ελλάδα (κίονες , αμφορείς , αγάλματα κλπ) ή στο σήμα κατατεθέν της Νέας Ελλάδας , τον Τσολιά και την Αμαλία .
Τα σουβενίρ αυτά , αν κι έγιναν για τους τουρίστες , κατέκτησαν και τις ελληνικές προτιμήσεις , ιδιαίτερα ως δώρο σε επετείους και ονομαστικές γιορτές . Ο κάθε εορτάζων δεχόταν ευχαρίστως , ως δώρο , ένα ποτό , του οποίου το μπουκάλι έπαιζε και το ρόλο του μπιμπελό και του διακοσμητικού πάνω στον μπουφέ ή το «σύνθετο» του σαλονιού , μένοντας εκεί για χρόνια πολλά , ακόμα και μετά την κατανάλωση του ποτού .
Είναι σίγουρο , πως αυτό το χαμογελαστό τσολιαδάκι , με το κόκκκινο το φέσι ,το στριφτό μουστάκι και το χρυσοκέντητο γιλέκο , τη λευκή φουστανέλα , τα τσαρούχια και το όπλο «παρά πόδας» , θα συνεχίσει για πολλά – πολλά ακόμα χρόνια να φυλάει σκοπιά στον «Άγνωστο Στρατιώτη» της μνήμης , εκεί στο παλιό , γραφικό μαγαζί ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ της Βορδόνιας Λακωνίας , όπως έχει κάνει ευσυνείδητα εδώ και τόσες 10ετίες με μόνη απώλεια μια φούντα από το τσαρούχι του .