Ο Οικολογικός Σύνδεσμος Σπάρτης κατέθεσε δημόσια την πρότασή του για την στρατηγική αναγέννηση της Σπάρτης.

«Η Σπάρτη είναι η πόλη με την μεγαλύτερη αντίφαση, μεταξύ της παγκόσμιας φήμης της και των οραμάτων των τοπικών αρχόντων και διαχειριστών της τα τελευταία, τουλάχιστον σαράντα, χρόνια.
Κατά το παρελθόν υπήρξαν πολλές οικονομικές ευκαιρίες, μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, αλλά ποτέ δεν ετέθησαν οι βάσεις για μια άλλη πόλη αντάξια του ονόματός της.

Οι λόγοι γι’ αυτές τις χαμένες ευκαιρίες είναι πολλοί και προκαλούν λύπη και απελπισία στους συνειδητοποιημένους πολίτες της. Μπορεί, βεβαίως, κάποιος να ισχυριστεί ότι έγιναν έργα υποδομής, στρώθηκαν κάποιοι ασφαλτοτάπητες, κλείστηκαν λακκούβες, ξεκίνησε η ανακύκλωση των απορριμμάτων και γενικά έγιναν ορισμένα έργα διαχείρισης, αναγκαία μεν, αλλά όχι ικανά να προσφέρουν οποιαδήποτε ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον της πόλης μας. Η απαισιοδοξία αυτή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν συγκρίνουμε τη σημερινή Σπάρτη με άλλες ελληνικές πόλεις, οι οποίες καθοδηγούμενες από εμπνευσμένες αυτοδιοικητικές Αρχές, άλλαξαν τελείως την εικόνα τους και την ποιότητα ζωής των πολιτών τους (Τρίκαλα, Καρδίτσα, Χαλκίδα, Καλαμάτα κ.α.).
Η θρυλική Σπάρτη, εδώ και δεκαετίες, παραμένει αποτελματωμένη και στάσιμη κάτω από τοπικές αυτοδιοικήσεις, οι οποίες ακόμη κι αν είχαν τις καλύτερες των προθέσεων χάθηκαν μέσα σε μία άτολμη λογική διαχειριστικής μιζέριας και ηττοπάθειας, χωρίς όραμα και μακροπρόθεσμη στρατηγική που θα άλλαζε την πόλη και θα έκανε ευτυχέστερους τους Σπαρτιάτες, ανοίγοντας νέες προοπτικές για τις επόμενες γενιές.
Ως μέλη του ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΛΑΚΩΝΙΑΣ, από το έτος της ιδρύσεώς μας (1989 ) έως και σήμερα, δοκιμάσαμε απογοήτευση και πικρία όταν διαπιστώναμε, κάθε φορά, ότι οι προτάσεις που καταθέταμε, καλοπροαίρετα και ανιδιοτελώς, στην εκάστοτε αυτοδιοικητική Αρχή, παρά την ενθουσιώδη υποδοχή, δεν λαμβάνονταν σοβαρά υπ’όψιν, και παρά τις τυπικά καλές προθέσεις, ξεχνιούνταν την επόμενη στιγμή!
Αποφασίσαμε, λοιπόν, ενόψει των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, να επικαιροποιήσουμε με συνοπτικό τρόπο όλες τις προτάσεις που από το 1990 έχουμε δημοσιεύσει ή καταθέσει στις αρμόδιες Αρχές.
Κατ’ αρχάς η έννοια της στρατηγικής αναβάθμισης - αναγέννησης σημαίνει ότι πρέπει να αναδημιουργήσουμε την πόλη μας, εκ βάθρων, πατώντας στους βασικούς άξονες: πολιτισμός- ιστορία, οικολογία-ανάπλαση, οικονομική αυτάρκεια-μεγέθυνση.
Ξεκινώντας από τον τελευταίο άξονα είναι ανάγκη να διευκρινιστεί πως η Σπάρτη οφείλει να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια που έρχονται και να μη μαραζώσει οικονομικά, να μη χάσει τους νέους της, να τους καλύψει επαγγελματικά-οικονομικά, ώστε να μείνουν στον τόπο τους και να συμβάλλουν δυναμικά στην αναπτυξή της. Είναι αυτονόητο ότι μια πόλη για να αποκτήσει οικονομική αυτάρκεια πρέπει να αυξήσει σε ικανοποιητικό βαθμό τις οικονομικές δραστηριότητες π. χ. τον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα, τον ποιοτικό τουρισμό, την οικοδομική δραστηριότητα, το εμπόριο, την τεχνολογία, την ενέργεια, κ.λ.π. . Όλα αυτά, για να επιτευχθούν, προϋποθέτουν ένα κρίσιμο μέγεθος αστικού χώρου και πληθυσμού, ώστε να υποστηριχθεί η οικονομική αυτάρκεια. Άρα ως «όραμα», θα πρέπει να θέσουμε την αύξηση-μεγέθυνση της πόλης μας, αλλά με οργανωμένο σχέδιο και στα πλαίσια της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτισμικής κληρονομιάς της.
Γι’ αυτό προτείνουμε τον έξής σχεδιασμό, ο οποίος θα έχει στρατηγικό χαρακτήρα με προοπτική δεκαετιών, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, αφού χωριστεί σε ενότητες, οι οποίες μπορεί να υλοποιηθούν ανεξάρτητα η μία από την άλλη.
1.Ο Ευρώτας αυτό το θρυλικό ποτάμι, Μνημείο της Φύσης και της Ιστορίας, πρέπει να ενοποιηθεί λειτουργικά και αισθητικά με την Πόλη. Αυτό σημαίνει ότι ο αστικός ιστός πρέπει να περάσει από τη άλλη πλευρά του ποταμού.Όλες οι σπουδαίες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν «αγκαλιάσει» τα ποτάμια τους, ως αναπόσπαστα μέρη τους. Το σχέδιο αυτό θα έχει τα εξής βασικά βήματα: α) Καλαίσθητες γέφυρες, σε ανθρώπινα μεγέθη, οι οποίες θα ενώνουν σε επίκαιρα σημεία τις δύο όχθες του ποταμού. β) Οριοθέτηση της κοίτης και του παρόχθιου οικοσυστήματος, απαλλοτρίωση των καταπατημένων τμημάτων, θέσπιση καθεστώτος προστασίας με ταυτόχρονη μετατροπή του σε περιαστικό άλσος υψηλής αναψυχής, προσβάσιμο στους πολίτες, αλλά και τους επισκέπτες της Πόλης. Αποκάλυψη των παρακείμενων αρχαιολογικών χώρων με ταυτόχρονη ενοποίηση κι ένταξή τους στο ευρώτειο άλσος μαζί με πολύ προσεκτικά επιλεγμένα έργα ανάπλασης π. χ. μικρά αμφιθέατρα, περιπατητικοί δρομίσκοι, χώροι αθλοπαιδιών, ποδηλατόδρομοι, στέγαστρα-παρατηρητήρια της άγριας ζωής, πληροφοριακές πινακίδες κ.α. . γ) Η κοίτη του ποταμού στα όρια του Δήμου Σπάρτης καθαρίζεται από απορίμματα και μπάζα και γίνονται κάποια ήπια έργα μερικής ανάσχεσης της ροής του ποταμού με την τεχνική των χωμάτινων «φραγμάτων» που βοηθούν να κρατιέται νερό στο ποτάμι όλο το χρόνο, χωρίς να εμποδίζουν τα πλημμυρικά φαινόμενα. Διατηρώντας τα νερά του Ευρώτα σε καλά επίπεδα μπορούμε να δημιουργήσουμε εσωτερικούς διαύλους, χωρίς να επηρεάζουμε την φυσική ροή του ποταμού, για να μπορούν οι λάτρεις της λέμβου, του καγιάκ, γιατί όχι και του ράφτινγκ να απολαμβάνουν το αγαπημένο τους σπορ. Επιπλέον μπορεί να αξιοποιηθεί και τουριστικά η δυνατότητα της απλής διάπλευσης του ιστορικού ποταμού με ειδικά σκάφη, προσομοιώματα αρχαίων λέμβων, έναντι κάποιου χρηματικού τιμήματος προς τον Δήμο. δ) Αντίστοιχη ανάπλαση με τον Ευρώτα μπορεί να γίνει, άμεσα, στη Μαγουλίτσα (Κνακίων), το ποτάμι που διασχίζει νότια την πόλη μας. Και εδώ μπορεί να δημιουργηθεί, στις κοίτες του, ένα αστικό άλσος υψηλής αναψυχής εύκολα προσβάσιμο, που θα αναβαθμίσει το επίπεδο ζωής των πολιτών.
2. Επέκταση του σχεδίου πόλης της Σπάρτης στην αντιπέρα (ανατολική) όχθη του Ευρώτα και διάνοιξη όλων των δρόμων που φαίνονται στο υπάρχον σχέδιο πόλης.
3. Επικαιροποίηση της υπάρχουσας κυκλοφοριακής μελέτης με πολύ προσεκτική τοποθέτηση φωτεινών σηματοδοτών, όπου κριθούν απαραίτητοι, για να πάψει η Σπάρτη να είναι η μοναδική πόλη στην Πελοπόννησο που παραμένει στον περασμένο αιώνα σε ό,τι αφορά τη ρύθμιση της κυκλοφορίας αυτοκινήτων, ποδηλάτων και πεζών. Η Σπάρτη, επίσης, είναι απαραίτητο να αποκτήσει αληθινούς, ασφαλείς ποδηλατόδρομους και όχι οδικές καρμανιόλες, σαν κάποιους υποτιθέμενους ποδηλατόδρομους του παρελθόντος. Οι ποδηλατόδρομοι, όπως και οι πεζόδρομοι που είναι επίκαιροι τελευταία, δεν είναι μία εύκολη υπόθεση, όπως εσφαλμένα δείχνουν να πιστεύουν κάποιοι εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης. Θέλουν συνολική μελέτη της κυκλοφοριακής ροής της πόλης, εκτίμηση διαφόρων παραμέτρων όπως π.χ η έκτακτη εκκένωση μιάς περιοχής σε περίπτωση φυσικής ή άλλης καταστροφής, η κίνηση ασθενοφόρων και πυροσβεστικών οχημάτων, η κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης κ. α. .
3) Αισθητική ανάπλαση των κυρίων όψεων των κτιρίων στις κεντρικές οδούς εισόδου –εξόδου της πόλης (π.χ Οδός των 118, Ορθίας Αρτέμιδος, Γυθείου, Λυκούργου κ.α.). Είναι ένα πρόγραμμα που δοκιμάστηκε και πέτυχε σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, στηριγμένο μάλιστα και σε ευρωπαϊκούς πόρους.
Οι ανωτέρω προτάσεις μας μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να φαίνονται ανέφικτες σε έναν στερημένο από διάθεση δημιουργίας και οράματος άνθρωπο. Κάπως έτσι πριν από εικοσιπέντε χρόνια τις αντιμετώπισαν κάποιοι, όταν πρωτοπορώντας τις παρουσιάσαμε στις αρμόδιες Αρχές. Αν, όμως, υπήρχε από τότε το όραμα για μια σύγχρονη πόλη και δρομολογείτο το σχέδιο αυτό, θα ζούσαμε σήμερα σε μια ζηλευτή Σπάρτη.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ποτέ δεν είναι αργά για τους εμπνευσμένους ανθρώπους! Οι δυσκολίες και τα εμπόδια στη ζωή υπάρχουν για να ξεπερνιώνται! Η Σπάρτη πρέπει να συναντήσει, επιτέλους, το πεπρωμένο της! Βρισκόμαστε, πλέον, σε ένα οριακό σημείο και δεν πρέπει να υπάρχουν οι λεγόμενες «μεσοβέζικες» λύσεις, που θα οδηγήσουν, γι’ άλλη μια φορά, σε νέες χαμένες ευκαιρίες.
Καταθέτουμε την πρότασή μας, δημόσια, προς κάθε υποψήφιο συνδυασμό των αυτοδιοικητικών εκλογών Δήμου και Περιφέρειας, με την ελπίδα, ότι κάποιοι θα την εντάξουν στο πρόγραμμά τους. Εμείς, όπως πάντα, είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε για να υλοποιηθεί το όραμα αυτό.»