Aγιά Σοφιά. Κωνσταντινούπολη. Ποτέ δεν θα μπορούσε να λάμπει με ημισέλινο πάνω από τον τρούλο της. Πανσέληνος μόνον που φωτίζει το οικουμενικό ιερό οικοδόμημα και «σβήνει» τις τέσσερεις ισχνές προσπάθειες εκμογγολισμού της.
Απεγνωσμένες προσπάθειες, παράταιρες και φάλτσες. Το φεγγάρι, ολόγιομο, ξέρει να φέγγει την περπατησιά προς του Θεού τα πράγματα. «Με καιρούς δεν θάναι βουβή» λέει η μια μετά την άλλη η ελληνική γενιά.