Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Κάποτε οι άνθρωποι έφτιαξαν έναν δρόμο για να ενώσουν δυό Πρωτεύουσες του Νότου. Έναν δρόμο που έπρεπε αναγκαστικά να περνάει μέσα από βουνά δύσβατα λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Δύσκολες εποχές και πρωτόγονα τα μέσα που χρησιμοποίησαν. Όμως με σωστή καθοδήγηση, με επιμονή και κόπο και με μεγάλα αποθέματα αντοχών τον έφτιαξαν.

Πέρασαν χρόνια, η ζωή διαφοροποιήθηκε και μαζί της διαφοροποιήθηκαν και οι …οδικές ανάγκες. Η χρήση κάθε είδους οχημάτων άρχισε να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και η ανάγκη να φτιαχτούν καινούργιοι δρόμοι άρχισε να γίνεται επιτακτική.

Οι αρμόδιοι λοιπόν, απέναντι στις καινούργιες συνθήκες , χάραξαν μια καινούργια διαδρομή, έναν καινούργιο δρόμο που θα ήταν μικρότερος κατά πολύ σε μήκος από τον προηγούμενο (παντού έτσι συμβαίνει) και θα ήταν άνετος και ασφαλής. Θα ξεκινούσε από την λίμνη που υπήρχε κοντά στην μια Πρωτεύουσα και περνώντας από χωματοβούνια θα έπεφτε στην κοιλάδα που βρισκότανε η άλλη Πρωτεύουσα. Τον χάραξαν λοιπόν οι αρμόδιοι και τον άφησαν στην μοίρα του χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για την κατασκευή του.

Πέρασε ένας χρόνος, πέρασαν πέντε χρόνια, πέρασαν δέκα χρόνια, πέρασαν είκοσι χρόνια, πέρασε μισός αιώνας, και η νέα χάραξη έμεινε παραπονεμένη να περιμένει να την κατασκευάσουν. Εκείνοι λοιπόν που θα έφτιαχναν τον δρόμο, έναν δρόμο τέλος πάντων (σκορδοκαΐλα τους ποιόν) άρχισαν να ανησυχούν και να πεινάνε κιόλας .Είχε περάσει τόσος καιρός και μπουκιά δεν είχαν βάλει στο στόμα τους. Παραπονέθηκαν. Και οι αρμόδιοι για να ξεγελάσουν την πείνα τους αποφάσισαν να προκηρύξουν και να φτιάξουν ένα προσμπούκι πριν να έρθει το κυρίως ντερλίκωμα.

-Να κάνουμε μια παράκαμψη στον δρόμο που υπάρχει. Έχει ψωμί. Μια χαρά θα προσμπουκίσουμε είπε ο αρχηγός.

-Και που θα την κάνουμε την παράκαμψη, ρώτησαν οι από κάτω.

-Λές να μην βρούμε που θα την κάνουμε; ήταν η απάντηση.

Και το μέρος το βρήκαν και η μελέτη έγινε ( επί χάρτου) και η ανάθεση. Και ξεκίνησε το προσμπούκι. Και εκεί που τα έργα προχωρούσαν , ήρθαν οι ντόπιοι να δουν τι γίνεται, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Και φυσικά σαν παντογνώστες (όχι πάντα άδικα) είπαν την γνώμη τους.

-Ρε εσείς τι κάνετε εδώ. Δρόμο στο βουλιαγμένο χωριό; Δεν είσαστε καλά. Γιατί νομίζετε πως τα μάζεψαν οι παλαιοί και φύγανε από δω; Θα βουλιάξει και ο δρόμος.

Κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Κάνανε και κάποιες τροποποιήσεις στα σχέδια που είχαν στα χέρια τους, (κατά το δοκούν) και το προσμπούκι πήρε σάρκα και οστά. Έγιναν και τα εγκαίνια όπως συνηθίζεται, και όλα ωραία και καλά! Δηλαδή όλα ωραία και καλά όσο είχε λιακάδα. Όμως δεν έχει λιακάδα όλο τον χρόνο. Η περιοχή η περί ης ο λόγος δεν βρισκόταν στην Σαχάρα. Και με την πρώτη βροχή, το προσμπούκι επιβεβαίωσε την παλαιά ονομασία της περιοχής και βούλιαξε. Και ήταν η πρώτη από μια σειρά από βουλιάγματα που για να κλείσουν πήγε το προσμπούκισμα και ήρθε. Και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.

-Καλά προσμπουκίσαμε, είπαν κάποια στιγμή. Με το ντερλίκωμα τι γίνεται;

-Μην στεναχωριέστε, ήταν η απάντηση. Οσονούπω έρχεται.

Και ήρθε και το ντερλίκωμα. Με μικρές και ασήμαντες αποκλίσεις στο μενού. Τους είχαν υποσχεθεί κατσικάκι στον φούρνο με πατάτες και Μακεδονίτικο Ξινόμαυρο κρασί και τους έφεραν στο τέλος αστακομακαρονάδα με Chardonnay. Δεν διαμαρτυρήθηκαν, χαζοί ήταν; Και ξεκίνησε η κατασκευή του καινούργιου δρόμου που θα ένωνε τις δυο Πρωτεύουσες του Νότου. Όμως οι κάτοικοι είδαν με έκπληξη πως, αντί να μικρύνει η απόσταση όπως γίνεται σε όλον τον πλανήτη όταν γίνεται ένας καινούργιος αυτοκινητόδρομος, μεγάλωσε και κόντεψε να φτάσει το διπλάσιο. Και θα έπρεπε να πληρώνουν και από πάνω για να περάσουν από εκεί. Και αφού τέλειωσε το ντερλίκωμα, έφυγαν οι κατασκευαστές και δόθηκε ο δρόμος σε κυκλοφορία, το σκέφτηκαν, μέτρησαν και το οικονομικό κόστος και οι περισσότεροι τον περιφρόνησαν. Έστω και αν ήταν, φυσικά, ασφαλέστερος και από τον αρχικό και από το προσμπούκι (όταν δεν έχει προηγηθεί βροχή). Και ο παλιός, ο αρχικός δρόμος δεν έχασε ούτε μια στιγμή τις στιγμές δόξας του και την παρέα του.
Οι αρμόδιοι ανησύχησαν.

-Ρε εσείς! Κάτι πρέπει να κάνουμε! Πρέπει να τους κάνουμε να περνάνε μόνο από το ντερλίκωμα. Το προσμπόυκι άστο να παίζουν κάποιοι .Θα έχουμε προβλήματα αν ο δρόμος είναι άδειος. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά. Είναι πολλά τα λεφτά (που χάνουμε). Και στο κάτω – κάτω Πόπαστο δεν θα φάμε;

Και αποφάσισαν δημοκρατικά να ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΝ όλα τα μεγάλα αυτοκίνητα να περνάνε μόνο από το Ντερλίκωμα . Αμέ

Με το Προσμπούκι, το Ντερλίκωμα και το Πόπαστο στο μενού, σε αυτή την όμορφη πλευρά του πλανήτη είναι πανέτοιμοι. Για πού; Μα για το «ΚΑΤΙ ΨΗΝΕΤΑΙ»

ΥΓ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με περιοχές γεγονότα και γευσιγνωστικές προτιμήσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

ΓΛΩΣΣΑΡΙ
Προσμπούκι ..Κολατσιό
Ντερλίκωμα ..Φαγητό μέχρι σκασμού
Πόπαστο .. Επιδόρπιο (Κυπριακά)

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr