Κάποτε γνώρισα έναν ποταμό,
μάτια μου,
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα
Και κάθε που χαράζει
τον τρώει το μαράζι…

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα

και το ποτάμι λίμνη αληθινή

Και τώρα που χαράζει
με τρώει το μαράζι…