Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Όλοι λίγο-πολύ έχουμε βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να συνοδεύουμε και να φροντίζουμε δικό μας άνθρωπο σε κρεβάτι του πόνου. Έτσι και εγώ πριν από κάμποσα χρόνια, βρέθηκα σε πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Με τον σύζυγο μου σοβαρά ασθενή σε μεγάλο Ιδιωτικό Θεραπευτήριο των Βορείων Προαστίων και παράλληλα απέναντι στην γραφειοκρατία που δεν σέβεται τίποτα. Η επέμβαση ήταν ανοικτής καρδιάς. Σοβαρή δηλαδή περίπτωση.
Για να καλύψει ένα μέρος των εξόδων το Δημόσιο, έπρεπε να θεωρήσω το βιβλιάριο του και κάποια άλλα χαρτιά στην αρμόδια υπηρεσία στην Αγία Παρασκευή. Με ταξί, και ταξιτζή που δεν τιμά την τάξη του (με έκοβε βόλτες και τελικά μου πήρε 11 ευρώ), ναμαι στο αρμόδιο γραφείο. Μου σφραγίζουν τα χαρτιά οι γιατροί παίρνω νούμερο και κάθομαι υπομονετικά στην καρέκλα να περιμένω την σειρά μου. Όταν έφτασε επιτέλους η σειρά μου, έδωσα το βιβλιάριο σε μια βλοσυρή ξανθιά που μάλλον σαν αγγαρεία έβλεπε την δουλειά της. Το ξεφυλλίζει και κάνει την ανακάλυψη του αιώνα.
-Το βιβλιάριο του άντρα σου (ενικός) δεν είναι εντάξει. Να πας να το διορθώσεις και να ξανάρθεις.
-Μπορείτε να μου πείτε (πληθυντικός) τι πρόβλημα υπάρχει;. Πριν από εδώ νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο της Σπάρτης και δεν είχε πρόβλημα.
-Δεν γράφει τι εκπαίδευσης είναι.
-Μαθηματικός είναι. Τι θέλετε να είναι, του Δημοτικού;
-Ναι, αλλά δεν το γράφει.
-Και είναι τόσο σοβαρό;
Η επιμονή της έσκαγε γάιδαρο. Αλλά και η απελπισία η δική μου δεν μολογιότανε. Και εκεί που δεν ήξερα τι να κάνω μου απάντησε πριν προλάβω να την ρωτήσω.
-Να πας (ενικός) εκεί που το έβγαλε ο άντρας σου το βιβλιάριο να το διορθώσεις.
-Πού; Στην Σπάρτη; Σε λίγο μπαίνει στο χειρουργείο κυρία μου. Δεν είμαστε καλά.
Γράφει σε ένα μικρό αυτοκόλλητο κίτρινο (ποτέ δεν το λησμόνησα) χαρτάκι μια διεύθυνση, το κολλάει στην πρώτη σελίδα του βιβλιαρίου και μου το σπρώχνει προς το μέρος μου πάνω στον γκισέ.
-Τότε να πας (ενικός) στο ΓΛΚ να πάρεις την απόφαση συνταξιοδότησης, να πας στην ταδε διεύθυνση για να στο διορθώσουν και ξαναέλα. Ο επόμενος!!!
Με ταξί επέστρεψα στο Θεραπευτήριο και με κόστος 3 ευρώ τούτη την φορά.
Την επόμενη μέρα και αφού προηγήθηκε η επέμβαση με επιτυχία, με ταξί βρέθηκα στο κέντρο της Αθήνας, στην Κάνιγγος, μπροστά στα γραφεία του ΓΛΚ. Κοιτάζω στην είσοδο την ταμπέλα που ενημέρωνε πως η είσοδος για το κοινό είναι στις 12 η ώρα. Με πιάνει απελπισία. Τι να κάνω θεέ μου τώρα σκέφτηκα. Έσπρωξα την πόρτα αλλά δεν ήταν ανοιχτή. Έτοιμη να βάλω τα κλάματα ήμουν όταν η πόρτα άνοιξε και ένας ευγενικός κύριος ήρθε κοντά μου.
-Τι σας συμβαίνει κυρία με ρώτησε και η φωνή του με χαλάρωσε.
Του διηγήθηκα τον Γολγοθά μου των τελευταίων ημερών .Του είπα πως ήταν αδύνατον να είμαι εκεί στις 12 μια και στις 11.30 άνοιγε η εντατική στο Νοσοκομείο και έπρεπε να είμαι κοντά στον άνθρωπό μου.
-Ελάτε μην στενοχωριέστε και κάτι θα κάνουμε, μου είπε και χαμογέλασε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το χαμόγελο. Μου έδωσε φτερά να πετάξω από εκεί που σερνόμουν στο χώμα. Με οδήγησε από κάποιο διάδρομο σκοτεινό, ύστερα από όσα θυμάμαι, ανεβήκαμε μια σκάλα και άλλη και ίσως και μια Τρίτη. Στο τέλος του διαδρόμου χτύπησε διακριτικά μια πόρτα και αφού ακούστηκε ένα εμπρός, άνοιξε ευγενικά την πόρτα. Μπήκε πρώτος και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Στον Υπάλληλο που βρισκότανε πίσω από το γραφείο, εξήγησε το πρόβλημα μου και αυτός χωρίς να δυσανασχετήσει έφτιαξε μια αίτηση, πήγαμε μαζί στο πρωτόκολλο και μετά σε ένα άλλο γραφείο. Να μην πολυλογώ σε λίγα λεπτά κρατούσα στα χέρια μου την απόφαση συνταξιοδότησης του άντρα μου που ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΣΕ πλέον πως ως Μαθηματικός ήταν Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και όχι του Δημοτικού και που οι …εγκληματίες στην Σπάρτη είχαν ξεχάσει να γράψουν.
Όταν βρέθηκα στην είσοδο του ΓΛΚ ήθελα κυριολεκτικά να του φιλήσω το χέρι αυτού του Άγιου ανθρώπου που βρέθηκε στον δρόμο μου και με βοήθησε τόσο πολύ.
-Πηγαίνετε κυρία μου και εύχομαι περαστικά στο σύζυγο σας.
-Ποιο είναι το όνομα σας. Θέλω να ξέρω ποιος με βοήθησε αυτή την δύσκολη στιγμή μου.
-Κυττέας λέγομαι.
-Μανιάτης;
-Ναι . Μανιάτης!
Ο Δημοσιογράφος Κωστής Πλάντζος στο Πρώτο Θέμα χαρακτηρίζει ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2018, τον Κύριο Κυττέα του πρώην ΓΛΚ τον καλό μου Σαμαρείτη μιας δύσκολης εποχής.
Προσυπογράφω και υποκλίνομαι με ευγνωμοσύνη στην ύπαρξη του.

ΥΓ. Για την ιστορία. Μπορούσα να είχα αποφύγει όλη αυτή την ταλαιπωρία και μάλιστα στην δύσκολη κατάσταση που βρισκόμουν, αν η ξανθιά …κυρία στην Αγία Παρασκευή με είχε παραπέμψει στον πρώτο όροφο του ιδίου κτηρίου στην θεώρηση βιβλιαρίων και εκεί είχαν λάβει με φαξ (δεν υπήρχαν ακόμη τα e-mails) την απόφαση. Καρατσεκαρισμένο!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr