Γράφει ο Γεώργιος Αλατσάς*

Κάλαντα μία άλλης εποχής θυμίζουν αυτά που τραγουδάμε στις γιορτινές ημέρες. Τα κάλαντα από τη Μακεδονία για την Πρωτοχρονιά λέγουν σε κάποια στροφή : Τα παιδιά εις το σχολείο να πηγαίνουνε συχνά
να μαθαίνουνε το βίο, της πατρίδας τα ιερά.
Ποιον βίο να μαθαίνουν; Ποια Ιερά;Της πατρίδας ;Που την ξεπουλάμε με τη συμφωνία των Πρεσπών; Την ιστορία που δεν τη διδάσκουμε και αντί για σφαγή μιλάμε για συνωστισμό στη Σμύρνη; Τον Παύλο Μελά που δεν τον βρίσκεις ούτε με κυάλια στην ιστορία και πού έχουμε φτάσει στο εξευτελιστικό σημείο τα παιδιά να μπερδεύουν το ‘40 με το ‘21;

Σε άλλα πάλι κάλαντα πάλι Πρωτοχρονιάς λένε κάποιοι στίχοι: Να ζώμεν βίον τέλειον
κατά το ευαγγέλιον με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία.
Για να ζούμε βίον τέλειον κατά το Ευαγγέλιον πρέπει αυτό να διδάσκεται στα σχολεία από το Δημοτικό.Στη χώρα μας αντί αυτού γίνεται κουβέντα για να κατέβουν οι εικόνες από τους δημόσιους χώρους και να σταματήσει η πρωινή προσευχή στα σχολεία. Και άντε δεν διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών όπως πρέπει και έρχεται εδώ η εκκλησία με τα κατηχητικά της να αναπληρώσει το κενό. Πώς θα αναπληρωθεί όταν δεν αφήνουν πλέον καλά-καλά να εισέλθουν οι ιερείς στα σχολεία να ενημερώσουν τα παιδιά για τα κατηχητικά;

Άρα πρέπει να αλλάξουμε εμείς ή να αλλάξουμε τα κάλαντα, όπως λέω στον τίτλο μου. Και φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό και αυτονόητο.Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε ψευτοπροοδευτικοί αλλά φιλοπρόοδοι. Να κρατάμε τις ρίζες και ότι θετικό έχουμε από το παρελθόν και τη γενιά μας, τη θρησκεία και την παράδοση της πατρίδας μας και να δεχόμαστε από έξω ότι καλό θα μας εκσυγχρονίσει χωρίς να μας αλλάξει την ταυτότητά μας. Και επειδή έρχονται και εκλογές ας προσέξουμε τι θα ψηφίσουμε...

* Μαθηματικός

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr