Η αρχαία Μακεδονία, είτε το θέλουμε είτε όχι,και παλαιότερα με το συγκρητισμό των αρχαίων ελληνικών φυλών είχε συγχωνευτεί μέσα στο μέγα πανελλήνιο,και στο μεσαίωνα ακόμη περισσότερο με τη διείσδυση των Σλάβων στη Βαλκανική διαιρέθηκε οριστικά, σε δύο ζώνες,στην ελληνική και τη σλαβική,και είναι σήμερα απλός γεωγραφικός όρος.

Εθνολογικός και γλωσσικός όρος δεν είναι πιά. Το βόρειο τμήμα κατοικείται από παλαιούς ή νέους Σλάβους,μιλεί σλαβική γλώσσα και ανήκει σε κράτη σλαβικά. Το νότιο τμήμα της κατοικείται από Έλληνες, μιλεί ελληνική γλώσσα και ανήκει προ πολλού με διεθνείς συμβάσεις στο ελληνικό κράτος,όχι από δωρεά,αλλά ελευθερωμένο με ποταμούς ελληνικού αίματος από τους Τούρκους που το είχαν κάποτε αποσπάσει από κράτος ελληνικό, το Βυζάντιο,όχι από κράτος σλαβικό.

Η “Μακεδονική” λοιπόν γλώσσα τίνων Μακεδόνων γλώσσα είναι;Των Ελλήνων της, νότιας Μακεδονίας ή των Σλάβων της βόρειας; Εάν και οι Έλληνες απεφάσιζαν,παραβλέποντας τη λογική και την πραγματικότητα,να ανακηρύξουν-με περισσότερα μάλιστα δικαιώματα παρά οι Σλάβοι – το ελληνικό γλωσσικό τους ιδίωμα σε “Μακεδονική γλώσσα”,και την ελληνική Μακεδονία σε ομόσπονδο με την Ελλάδα “Μακεδονικό κράτος”τότε με ποιό από τα δύο αντίθετα “Μακεδονικά κράτη”και από τις δύο άσχετες αναμεταξύ τους “ Μακεδονικές γλώσσες” θα έπρεπε να συνταχθούν οι αντικειμενικοί και απροκατάληπτοι και δίκαιοι κριταί των εθνοτήτων; Με τη Μακεδονία που μιλεί ακόμη ελληνικά, δηλ. τη γλώσσα που μιλούσαν και οι αρχαίοι Μακεδόνες τον καιρό που κυβερνούσαν και εκπολίτιζαν και τη βαλκανική και την οικουμένη ολόκληρη,και οι μεσαιωνικοί Μακεδόνες τον καιρό που απέκρουαν τις σλαβικές επιδρομές, και οι σημερινοί Έλληνες Μακεδόνες, που με ποταμούς αιμάτων ελευθέρωσαν τη γη των πατέρων τους από τον Τούρκο κατακτητή, δηλ. με τη Μακεδονία εκείνη που αποτελεί την απάτητη ακόμα από τους Σλάβους επήλυδες εστία και μητρόπολη του μακεδονικού έθνους και που συνεχίζει ως σήμερα τη μόνη κατανοητή γλωσσική και εθνολογική παράδοσή του, ή μήπως θα έπρεπε να συνταχθούν με εκείνη τη Μακεδονία που σήμερα μιλεί σλαβικά, δηλ. γλώσσα ανύπαρκτη στη Βαλκανική κατά την εποχή που ο όρος “Μακεδόνες”είχε γλωσσικό και εθνολογικό νόημα,γλώσσα που την έφεραν στη Μακεδονία λαοί ξένοι και εχθρικοί προς τη μακεδονική εθνότητα και ιστορία;Την απάντηση στο ερώτημα τούτο ας τη δώσει η συνείδηση κάθε αντικειμενικού και δίκαιου κριτή.

Όχι μόνο για τη σημερινή κρατική και εθνολογική κατανομή του γεωγραφικού όρου “Μακεδονία” δεν μπορεί να νοηθεί “Μακεδονική γλώσσα”,αλλά ούτε και για την υποθετική περίπτωση κατά την οποία οι δυό Μακεδονίες, η ελληνική και η σλαβική,θα ενώνονταν σε ένα κράτος. Γιατί όπως θα ήταν άτοπο να γίνεται λόγος για “ Ελβετική γλώσσα”στη χώρα όπου μιλιούνται παράλληλα η Γαλλική,η Ιταλική και η Γερμανική,όπως θα ήταν ανόητο να γίνεται λόγος για “Βελγική γλώσσα” στη χώρα όπου μιλιούνται παράλληλα η Γαλλική και η Φλαμανδική, έτσι θα ήταν εξίσου παράλογο να γίνεται λόγος για “Μακεδονική γλώσσα” στο κράτος όπου θα μιλιούνταν από 1.700.000 ψυχές η Ελληνική και από 800.000 το σλαβικό ιδίωμα που επισημοποίησαν οι ιθύνοντες των Σκοπίων.

Φυσικά δεν απόκειται στους ξένους να τους υποδείξουν το επίσημο όνομα του κράτους των Σκοπίων και της γλώσσας του. Δικαίωμα όμως και καθήκον τους είναι να θεωρούν τα ονόματα “Μακεδονία” και “Μακεδόνες”και “Μακεδονική γλώσσα”,προκειμένου για Σλάβους,ως ιστορικά και εθνολογικά αστήρικτα και αυθαίρετα. Για μας τους Έλληνες ιδιαιτέρως ,δικαίωμα και καθήκον μας είναι να μη δεχτούμε ποτέ την καθιέρωσή τους στη δική μας επίσημη ή ανεπίσημη ορολογία,ούτε για το κράτος ούτε για τη γλώσσα του. Για μας και, νομίζω, για κάθε αντικειμενικό κριτή,το πιο ασκανδάλιστο,προσφυέστερο και πλησιέστερο προς την αλήθεια όνομα είναι “Σλαβικό ιδίωμα του κράτους των Σκοπίων”.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του καθηγητού μου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νικολάου Π. Ανδριώτη (1906-1976) στη έδρα της Γλωσσολογίας “ΤΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ”,Θεσσαλονίκη 1960,σελ.19-21.Το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτα στην αγγλική γλώσσα για ευνόητους λόγους με τον τίτλο “The Confederate State of Skopje and his language.(Athens 1957),
H αναδημοσίευση,που αποτελεί ένα ταπεινό αντίδωρο στη μνήμη του καθηγητού μου, είναι αφιερωμένο σε όσους βάναυσα αγνόησαν τα ιστορικά και αδιαπραγμάτευτα δίκαια της Μακεδονίας και χάρισαν όνομα, εθνότητα και γλώσσα στους βόρειους γείτονές μας.

Ευχή μας ,έστω και την υστάτη στιγμή, να αλλάξουν μυαλά και να αποτρέψουν το κακό !!!

Για την αναδημοσίευση με σεβασμό στη μνήμη του καθηγητού μου

Κωνσταντίνος Θ. Τζανετάκος
Φιλόλογος

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr