Γράφει ο Σωτήρης Ροϊνός*

Εδώ και λίγες εβδομάδες ξεκίνησε και, ως φαίνεται, εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς ένα σημαντικότατο έργο για τη Σπάρτη και τη Λακωνία, αυτό της νέας εισόδου, μέσω της προέκτασης -προς ανατολάς- της Οδού Λυκούργου και της σύνδεσής της με την Περιφερειακή Οδό.

Η αναγκαιότητα και η σκοπιμότητα κατασκευής του έργου αυτού αποτέλεσε πεδίο σκεπτικισμού, αντιρρήσεων και αντιπαραθέσεων κατά τα προηγούμενα χρόνια, όπου, ευτυχώς, υπερίσχυσε η άποψη περί της κατασκευής του έργου, το οποίο θα δώσει μια νέα είσοδο - έξοδο στη Σπάρτη συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της Πόλης, αλλά και της Λακωνίας γενικότερα.

Ικανοποιημένος από τις εξελίξεις λοιπόν - δεδομένου ότι ήμουν (και θα είμαι) στο "στρατόπεδο" των υποστηρικτών - έπεσαν πριν λίγες ημέρες στα χέρια μου φωτογραφίες από τη μελέτη του έργου, όπου, με την πρώτη ματιά που τους έριξα, η ικανοποίηση και ο ενθουσιασμός μου μετατράπηκαν σε προβληματισμό και απογοήτευση.

Απ’ αυτές τις φωτογραφίες προκύπτει με σαφήνεια και χωρίς αμφισβήτηση ότι κατασκευάζεται ένα έργο χωρίς κανένα σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα στο χώρο του ιστορικού ποταμού Ευρώτα.

Αν λοιπόν οι φωτογραφίες αυτές αποτυπώνουν την πραγματικότητα κατασκευής του έργου, αναδεικνύουν ότι το τμήμα 1, που ξεκινά από τη διασταύρωση της Οδού Λυκούργου και της Θίβρωνος και καταλήγει στην αρχή της νέας γέφυρας, θα κατασκευαστεί ως ένα «Φαραωνικού» χαρακτήρα επίχωμα που θα τραυματίσει ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον. Ούτε μηχανικός, ούτε περιβαλλοντολόγος, ούτε καν οικολόγος απαιτείται να είναι κάποιος για να αντιληφθεί τη λανθασμένη προσέγγιση στο σχεδιασμό, στη μελέτη και την κατασκευή του έργου.

Το σημαντικότερο τμήμα της παραευρώτιας περιοχής, που ξεκινά από την υφιστάμενη γέφυρα (δίπλα στο χώρο που θα ανεγερθεί το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σπάρτης) και τελειώνει στο χώρο των εγκαταστάσεων του βιολογικού καθαρισμού, περικόπτεται στα δύο από μια ογκώδη λωρίδα μπαζών.

Προκειμένου να επιτευχθεί η κατασκευή του έργου και να μειωθούν στο ελάχιστο οι αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, οποιασδήποτε καλόπιστος άνθρωπος με μέσο κοινό νου θα μπορούσε να θέσει τα εξής ερωτήματα:

Καταρχάς, πριν πάμε στο σημείο που τελικά κατασκευάζεται το έργο αναρωτιόμαστε, γιατί επιλέχθηκε η προέκταση της οδού Λυκούργου και όχι της οδού Πλαταιών (δίπλα στο Πανεπιστήμιο), σημείο με σημαντικά πλεονεκτήματα, αφού μ' αυτή την κατασκευή θα προέκυπτε εκεί ένα εξαιρετικά λειτουργικό σταυροδρόμι, με την οδό Ορθίας Αρτέμιδος, τη μικρή περιμετρική της Σπάρτης και την (ελπίζουμε κάποτε να γίνει) μεγάλη περιμετρική (μέσω Καλογωνιάς προς Οδό Γυθείου – έξοδος στο ύψος του Α.Β. Βασιλόπουλος). Επιπλέον, και το σημαντικότερο, το σημείο της επέκτασης της οδού Πλαταιών δεν βρίσκεται στο μέσο της παραευρώτιας ζώνης του αστικού ιστού της Σπάρτης αλλά στο νότιο άκρο αυτού. Βεβαιότατα, από την κατασκευή του δρόμου και της γέφυρας στον ποταμό, ελάχιστα βορειότερα ή νοτιότερα των εγκαταστάσεων του βιολογικού καθαρισμού, θα προέκυπταν πολύ λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις.

Εν πάση περιπτώσει, επιλέχθηκε η προέκταση της Λυκούργου, αυτή έχουμε μ' αυτήν θα συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε:

1ον Πόσο ακριβώς παραπάνω θα κόστιζε για να γίνει ο δρόμος με άλλες τεχνικές μεθόδους, π.χ. με πυλώνες ή με γέφυρα όπως αυτή κατασκευάζεται στην περιοχή "ΠΟΡΟΣ" στους Αγίους Αναργύρους (Ζούπενα); ΠΟΣΑ ΧΡHΜΑΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;

2ον Αν ήταν τελικά απαγορευτικό το κόστος για μια τέτοια κατασκευή, γιατί δεν επιλέχθηκε η κατασκευή του δρόμου στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος και λίγο πριν τον ποταμό - στον οποίο ασφαλώς θα έχουν γίνει τα απαιτούμενα έργα (εμβάθυνση, κ.λπ.) που θα εξασφαλίζουν το ασφαλές - να "σηκωθεί" ο δρόμος για συνδεθεί με τη γέφυρα;

Είμαι πεπεισμένος ότι ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης, ο οποίος έχει ως πρακτική να προσπαθεί να μειώνει και να καταπνίγει κάθε άλλη άποψη ή πρόταση, προσδίδοντας μάλιστα σε κάθε έναν που την καταθέτει είτε ιδιοτελή είτε πολιτικά είτε άλλα κίνητρα, δεν θα προβληματιστεί με το θέμα αυτό. Μάλιστα, όπως είναι αναμενόμενο, το επόμενο διάστημα θα χρησιμοποιήσει και την εξελισσόμενη κατασκευή (και αυτού) του έργου για την διάχυση του προεκλογικού του αφηγήματος.

Όμως, αντίθετα, έχω την αίσθηση (ελπίζω να μην είναι λανθασμένη), ότι η Αντιπεριφερειάρχης Λακωνίας κ. Αδαμαντία Τζανετέα έχει προβληματιστεί με το «Φαραωνικό» και αποκρουστικό αποτέλεσμα που θα προκύψει.
Θα είναι προς τιμή της αν ενεργήσει ώστε να επανεκτιμηθεί ο τρόπος της κατασκευής του έργου σύμφωνα με τους προαναφερόμενους προβληματισμούς, οι οποίοι είναι κοινοί για πολλούς συμπολίτες μας. Η παραδοχή και η διόρθωση αστοχιών και λαθών δεν είναι αρνητικό. Αντίθετα εκτιμάται θετικά!

Θα πρέπει να σκεφτεί η κ. Τζανετέα ότι το έργο αυτό είναι πολύ σημαντικό και εφόσον γίνει επί των ημερών της θα της πιστωθεί. Και όταν έρθει η ώρα και δεν θα έχει δημόσια θέση, ως απλός πολίτης θα υπερηφανεύεται πολύ περισσότερο απ' ότι σήμερα για το ότι συνέβαλε καθοριστικά.

Αν όμως αφήσει και κατασκευαστεί έτσι ως έχει σχεδιαστεί να είναι σίγουρη ότι, αν όχι στο εγγύς μέλλον, όταν οι επόμενες γενεές Σπαρτιατών θα επιχειρήσουν αυτό που δεν κάναμε εμείς 184 χρόνια από την ίδρυση της Νεότερης Σπάρτης, δηλαδή να κάνουμε τον Ευρώτα αναπόσπαστο μέρος της Πόλης, θα επανεκτιμήσουν, επανασχεδιάσουν και πιθανότατα γκρεμίσουν το υπάρχον «Φαραωνικό» κατασκεύασμα.

Εν κατακλείδι, και στο πλαίσιο επανεκτίμησης του τρόπου της κατασκευής του έργου, φρονώ ότι οι καθυστερήσεις για νέες συμπληρωματικές μελέτες, εξεύρεση περαιτέρω χρηματοδότησης, κ.λπ., δεν θα επηρεάσουν αρνητικά τους πολίτες έναντι της Περιφέρειας, που, ασφαλώς θα ανεχθούμε να παραδοθεί αργότερα ένα σημαντικό έργο με σεβασμό και τις λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον!
Οψόμεθα!

* Πρόεδρος ΟΕΒΕ Λακωνίας