Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Mε κάθε τρόπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να αλλάξει την Νέα Δημοκρατία και να την φέρει στα μέτρα τα δικά του και στα σταθμά της κοινωνίας.
Έτσι στα γενέθλια του κόμματος, ενώπιον Καραμανλή, Μεϊμαράκη και Σαμαρά επιχείρησε να συνδέσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Σε αυτή την πολυσύνθετη και δύσκολη προσπάθεια είναι φυσικό να μην «βγούν» όλα τα σενάρια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όχι τόσο γιατί είναι ένας Μητσοτάκης αλλά γιατί η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα με συντηρητικές αρχές και αξίες που δεν ευνοεί τις αλλαγές, όποιος και αν είναι ο αρχηγός.

Τα σήματα μπορεί αν αλλάζουν όπως αλλάζουν οι πρόεδροι του κόμματος αλλά η νοοτροπία είναι αυτή που καθιστά την Νέα Δημοκρατία κόμμα εξουσίας αλλά και κόμμα συντήρησης.

Το νέο σήμα, λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να μην το προσέξει. Πράγματι ρίχνει τα κομμάτια της Ν.Δ. μέσα στο γαλάζιο και αφήνει ένα τρίγωνο μόνο… να παίρνει κεφάλι. Η φλόγα του πυρσού, σε αφαιρετική εκδοχή. «Ανοικτό» το σήμα, ελεύθερο αλλά και συνάμα επίμονο που δείχνει τάσεις απ’ έξω και από παντού να οδηγούν στο κέντρο. Εκεί να διαγράφεται το «Ν» της νεότητας όπως είπε ο Μητσοτάκης και το «Δ» της δημοκρατίας.

Καταρχήν. Αν ο Μητσοτάκης θέλει να καταδείξει την αποφασιστικότητα του θα πρέπει να εμπνεύσει ( ή και να υποχρεώσει) όλες της Νομαρχιακές, τις τοπικές, τους βουλευτές και τους πολιτευτές να αντικαταστήσουν τα παλιά σήματα με το νέο. Το αν αυτό γίνει ή δεν γίνει, κάτι σημαίνει.

Στη συνέχεια. Θα πρέπει να ταυτίσει τα 7 σημεία - τρίγωνα με την απόλυτη ισχύ και εφαρμογή 7 κανόνων – αρχών, που θα φέρουν την Νέα Δημοκρατία στην πραγματική πρωτοπορία. Αυτά τα 7 σημεία θα πρέπει να αφουγκραστεί από τη βάση και την κοινωνία και όχι από κάποιο δημιουργικό ή πολιτικό γραφείο.

Ανιχνεύοντας λοιπόν τη βάση θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τα 7 σημεία που έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία είναι:

Πρώτο σημείο: Αξιοκρατία και αξιολόγηση σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόμματος τόσο στην οργάνωση όσο και στη σχεδίαση και άσκηση πολιτικής.

Δεύτερο σημείο: Τόλμη και ρίσκο σε επιλογές που μπορεί ακόμα και πικράνουν στελέχη και δεινόσαυρους αλλά θα φέρουν το κόμμα στην κοινωνική πρωτοπορία.

Τρίτο σημείο: Δικαιοσύνη και ενδιαφέρον απέναντι σε κάθε στέλεχος και πολίτη που είναι έντιμος, μαχητής και οραματιστής για την Ελλάδα, την Κοινωνία και την προσωπική του διαδρομή.

Τέταρτο σημείο: Αμεσότητα και επαφή απευθείας με τη βάση τόσο των πολιτών όσο και των εκλεγμένων στελεχών έτσι ώστε να ξαναζωντανέψουν οι νευρώνες που συνδέουν τα πάνω με τα κάτω του κόμματος, χωρίς να είναι αναγκαίοι οι επαγγελματίες μεσάζοντες μεταπράτες και κομιστές.

Πέμπτη σημείο: Επικοινωνία και λόγος που δεν θα διαμελίζεται ανάμεσα στο χθες και το αύριο αλλά θα αξιοποιεί το σήμερα, με κώδικα, ήθος, τεχνική και στόχο που θα αποδίδει άμεσα, αυθεντικά και κατανοητά αποτελέσματα.

Έκτο σημείο: Σχέδιο και δέσμευση για τα μικρά και μεγάλα που δεν αποτελεί συρραφή προσδοκιών, υποσχέσεων, πόθων και συναλλαγής αλλά θα περιγράφει ένα αρμονικό, μελετημένο σύνολο που με τη σειρά του θα οδηγεί σε καλύτερες ημέρες, όλους τους Έλληνες.

Έβδομο σημείο: Παράδειγμα και υπόδειγμα, που θα πείθει ότι αυτό που πρεσβεύει το κόμμα της νέας εποχής… μπορεί να γίνει πράξη, αφού ισχύει ήδη στα μικρά, στα επιμέρους, στα απλά ακόμα και στα προσωπικά της ηγεσίας.

Το σήμα δόθηκε. Είναι αρκετό;