Γράφει η Μ.Α.Τ.

Πάει καιρός που η στήλη έχει να φανεί από τα μέρη τούτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Έχασε, λέει, τα μολύβια της, κρύφτηκαν της αρέσει μάλλον να λέει, έτσι για να φαίνεται λιγάκι παλιάς κοπής και η στήλη και η δικαιολογία. Ποιος γράφει σήμερα με μολύβια πια! Κι΄αν στην πόλη δεν πάει και δεν έρχεται συχνά σαν …μολυβοκοντυλοχαμένη, πάει και έρχεται όμως καθημερινά, αναγνώστης νέας κοπής! των τοπικών μέσων ενημέρωσης.

Αρχές Σεπτεμβρίου λοιπόν με ενδιαφέρον έως και ενθουσιασμό, διάβασε στη σελίδα του Δήμου Σπάρτης για μια εκδήλωση στην κεντρική μας την πλατεία για τη νεολαία της πόλης. Επιτέλους, μια γιορτή για τα νέα παιδιά, δε μας έχουν απομείνει και πολλά και στην πόλη και στον τόπο γενικά, καλοδεχούμενη και καλορίζικη ευχήθηκε.

Διάβασε το πρόγραμμα είδε την αφίσα…. ο ενθουσιασμός κοντοστάθηκε. Πρώτα εκείνη η πρόσκληση, η τονισμένη κιόλας ΄΄Βack to school party’’!!!! Στη χώρα με την πιο πλούσια γλώσσα, την ώρα που η ανησυχία για την τύχη αυτής ακριβώς της πιο πλούσιας γλώσσας είναι διάχυτη…. Από το Δήμο Σπάρτης και το Νομικό πρόσωπο πολιτισμού!!

Η στήλη ως παλιάς κοπής, την καλλιτέχνιδα δεν την ήξερε, ως νέας κοπής όμως αναγνώστης είχε διαδικτυακά σκοντάψει σε φωτογραφίες της και κάποιες άλλες φορές είχαν συναντηθεί σε τηλεοπτικά περάσματα σε εκείνα τα μεσημέρια της...άπνοιας.

Σαν πραγματοποιήθηκε όμως η εκδήλωση, και κυκλοφόρησαν στα τοπικά μέσα οι φωτογραφίες, η στήλη, και ως παλιάς κοπής και ως νέας κοπής στήλη, έμεινε στήλη….άλατος! Τί ακριβώς θέλαμε να δώσουμε στα παιδιά και τί ακριβώς δώσαμε; Ή δε γνωρίζαμε και δε ρωτήσαμε να μάθουμε, ή γνωρίζαμε και ελπίζαμε σε κάτι άλλο, ή γνωρίζαμε και συμφωνούσαμε, πάντως ούτε η άγνοια ούτε η αφέλεια συγχωρούνται πια στους καιρούς μας, από τις εξουσίες κυρίως.

Η καλλιτέχνις κινείται στον πολυπρόσωπο χώρο του θεάματος, πιθανόν η πρόκληση να είναι τρόπος και στόχος της δουλειάς της, και εμείς τώρα που σχολιάζουμε να γινόμαστε συμμέτοχοι σε αυτό… το παιχνίδι, οι επιλογές της είναι δική της υπόθεση, αλλά είναι για άλλους, άλλου είδους χώρους. Εμείς όμως, και αυτό είναι το θέμα μας, γιατί την καλέσαμε; Τι ακριβώς πήραν τα παιδιά, εκτός από το κακής ποιότητας ντύσιμο, πιο σωστά από την κακόγουστη απουσία του;

Οι μεγάλοι, δε γίνεται να είμαστε φίλοι- φίλοι με τα παιδιά λένε οι ειδικοί αλλά και τα παιδιά άμα ρωτηθούν. Είμαστε οι γονείς τους, οι δάσκαλοί τους, εδώ ο Δήμος Σπάρτης, και οφείλουμε να συνομιλούμε μαζί τους φιλικά, αλλά, διακριτικά, και γι’ αυτό και πιο δύσκολα, οφείλουμε να τους ανοίγουμε δρόμους, δρόμους για σκέψη, για ψυχαγωγία, για αξιοπρέπεια.

Υ.Γ. Όχι δε χρειαζόταν ούτε Θεοδωράκης ούτε Χατζηδάκης ούτε Ξαρχάκος . Υπάρχουν εξαιρετικοί καλλιτέχνες νέας γενιάς, που και τα παιδιά τους αγαπούν και εκείνοι, ταλαντούχοι, έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν σε μικρούς και μεγάλους.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr