ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. Όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον αποκτά η εκλογή του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου.
Ο Πέτρος Τατούλης προχωρά ακάθεκτος πάνω σε μια λογική που είναι, μέχρι στιγμής, ακαταμάχητη και έχει να κάνει με δύο στοιχεία:
Πρώτο στοιχείο είναι το έργο που έχει αποδώσει συνολικά στην Περιφέρεια.
Δεύτερο στοιχείο είναι η άμεση σχέση του με την Κοινωνία.

Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί καθυστερημένα και νευρικά να δημιουργήσει στην Περιφέρεια Πελοποννήσου τις συνθήκες εκείνες που θα της επιτρέψουν να κατεβάσει τον Παναγιώτη Νίκα, δήμαρχο Καλαμάτας σήμερα, νικητή στην αναμέτρηση με τον Τατούλη.
Το σφάλμα της Ν.Δ. είναι ότι «ζυγίζει» τα δεδομένα με βάση τα τεκταινόμενα στην Μεσσηνία και όχι σε όλη την Πελοπόννησο. Έτσι δεν αντιλαμβάνεται ότι η μεγάλη ομάδα υποψηφίων συμβούλων και συνεργατών του Πέτρου Τατούλη είναι αρραγής και μάλιστα ετοιμοπόλεμη.

Η όψιμη στάση της Ν.Δ. που καλεί κάθε Νεοδημοκράτη να μην στηρίξει Τατούλη θυμίζει πολιτικό αυτοκτονικό ιδεασμό αφού είναι γνωστό στους Πελοποννήσιους ότι από τους δεξιούς και Νεοδημοκράτες που βρίσκονται στην ομάδα Τατούλη ελάχιστοι ( κάποιοι Μεσσήνιοι ) δεν θα είναι μαζί του.

Παράλληλα η πρόταση Τατούλη, με την πολεμική που δέχεται από την Νέα Δημοκρατία, αποκτά μια νέα δυναμική μιας πραγματικά ακομμάτιστης κίνησης με αποτέλεσμα νέα, αξιόμαχα, ακομμάτιστα και ενεργά στελέχη της κοινωνίας να δηλώνουν παρόντα και να συστρατεύονται στην ομάδα Τατούλη.

Αυτό που έχει να κάνει η ΝΔ, που είναι πλέον εκτεθειμένη έναντι της κοινωνίας στην Πελοπόννησο, είναι να συγκροτήσει ένα ψηφοδέλτιο, που θα συνάδει με το προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη και όχι του Αντώνη Σαμαρά. Μόνον έτσι, με την συστράτευση δηλαδή άφθαρτων ικανών στελεχών της, μπορεί να είναι αξιόπιστη και σχετικά αποτελεσματική. "Δεν μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να χτίζει το κόμμα απο την αρχή αλλά στην Αυτοδιοίκηση να χρησιμοποιεί σκουριά και υλικά κατεδάφισης" σχολιάζουν έμπειροι αυτοδιοικητικοί. Φυσικά αυτό ενέχει τον κίνδυνο του γαλάζιου εμφύλιου πολέμου αφού ο παλαιοκομματισμός κρατά ακόμα καλά στην Ν.Δ. της Πελοποννήσου. Η Μεσσηνία το αποδεικνύει.

Επικίνδυνο επίσης σημείο είναι η τάση της Νέας Δημοκρατίας να «ελέγξει» ταυτόχρονα και τους μεγάλους Δήμους της Πελοποννήσου, γεγονός που ενδέχεται να δημιουργήσει πολλαπλές καραμπόλες, αγνώστου ροπής και έντασης.
Σε κάθε περίπτωση η καθυστέρηση της Ν.Δ. να καθορίσει το στίγμα της στην Πελοπόννησο αλλά και η ανακολουθία της σε σχέση με την οικογένεια Τατούλη προβληματίζει και λειτουργεί τελικά υπέρ του Πέτρου Τατούλη που προελαύνει πλέον ως ο πολιτικός που «έφυγε» εγκαίρως από ένα σύστημα που πλήγωσε της Ελλάδα και τους Έλληνες.

Άλλωστε ποτέ δεν παραλείπει να υπογραμμίζει ότι έχει έρθει η ώρα της Περιφερειακής διακυβέρνησης, ειδικά για μία Περιφέρεια με δυνάμεις, παραγωγή, πλούτο και ταυτότητα όπως είναι η Πελοπόννησος.

Ο λόγος και η πρόταση που πρέπει να αντιτάξει οποιοσδήποτε έχει άλλη πρόταση στον Πέτρο Τατούλη θα πρέπει να είναι εξαιρετικά εμπνευσμένος και απόλυτα ρεαλιστικός. Πράγμα δύσκολο.