Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Θα ήταν εντελώς unfair από μέρους μας εάν, με τον ίδιο τρόπο που δώσαμε την πολιτική ερμηνεία της λέξης ‘Αριστερά’, μέσα από το παγκοσμίως έγκυρο λεξικό της εγκυκλοπαίδειας του Google, δεν δίναμε ομοίως και για τη ‘Δεξιά’. Είναι κάτι που ο καθένας εύκολα μπορεί να επιβεβαιώσει, χωρίς να περιμένει από εμένα ή τον Μάκη – τσεκούρι – Βορίδη να τον πείσει. Δοκιμάστε το. Εάν δεν σας αρέσει αυτό που θα διαβάσετε, το οποίο ερμηνεύει και πολλά επίκαιρα παρατράγουδα που συμβαίνουν, τότε τόσο το χειρότερο …για την πραγματικότητα.

«Ο όρος Δεξιά στην πολιτική, σήμερα, (γράφει το Google) αναφέρεται στις πολιτικές που προωθούν την ιδέα της συντήρησης. Η ιδεολογία της δεξιάς ασπάζεται την προάσπιση των θρησκειών και των εθνικών παραδόσεων, γιατί αποτελούν, κατ' αυτή, αναπόσπαστο στοιχείο κάθε κοινωνίας, απαραίτητο για την μετεξέλιξη και τη διαρκή πρόοδό της. Ανάλογα με την εποχή και τα συμφραζόμενα ωστόσο, ο όρος υπόκειται σε διαφορετικές ερμηνείες: ως δεξιοί χαρακτηρίζονται στη σύγχρονη εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς στην οικονομία. Σήμερα, μερικές ακραίες οικονομικές δεξιές πολιτικές, όπως ο νεοφιλελευθερισμός, χαρακτηρίζονται από το αίτημα της ελαχιστοποίησης του κρατικού παρεμβατισμού, έτσι ώστε το κράτος να έχει την ιδιότητα του παρατηρητή και όχι του ρυθμιστή των κοινωνικών πεπραγμένων, με τις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς να αναλαμβάνουν τον ρόλο του ρυθμιστή.»

Μέχρις εδώ κανένα πρόβλημα. Οικονομική θεωρία. Όλα καλά και ωραία! Η Δεξιά είχε και έχει στους κόλπους της σπουδαίους ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται συχνά μεταξύ τους, ‘νοικοκυραίοι’ . Ανεξάρτητα από το αν την έχουν ή όχι εξυμνήσει οι ποιητές και οι Τέχνες, η Δεξιά έχει προσφέρει πραγματικά στον Τόπο. Το είπε πρόσφατα και ο Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας. Μπορεί στα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, να ντρεπόσουνα να πεις πως είσαι Δεξιός, σήμερα όχι. Λένε τώρα πως κατά βάση αυτό οφείλεται στην …Χούντα. Τότε όμως, λέω εγώ, μέσα της (στη Δεξιά) κρυβότανε, κάτω από τα φρύδια του Καραμανλή, και η Ακροδεξιά του εμφύλιου, οι μαυραγορίτες και οι δωσίλογοι. Σήμερα όμως? Ποια είναι σήμερα και που βρίσκεται η Ακροδεξιά. Χτυπάω Google.

«Στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, με τον όρο Ακροδεξιά καλείται ένα σύνολο πολιτικών οι οποίες είναι συντηρητικές, ολοκληρωτικές και εθνικιστικές. Συχνά ο όρος αυτός έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει ιδεολογίες όπως ο Εθνικοσοσιαλισμός κι ο Φασισμός. Είναι άμεσα συ σχετιζόμενος με τον ρατσισμόhttps://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC - cite_note-2, αφού ισχυρίζεται ότι η κοινωνική ιεραρχία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε γενετικές διαφορές μεταξύ των εθνικοτήτων του πλανήτη, οι οποίες αναδεικνύουν ορισμένες ως ανώτερες των υπολοίπων.»

Δεν υιοθετώ σε καμία περίπτωση την περιγραφή του Google για «διεύρυνση των πολιτικών ορίων της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, που έχει κατονομαστεί ως φορέας των ιδεών μίας πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας». Αλλά ρωτάω εγώ γιατί η ΝΔ ανέθεσε σε εθνικιστές, κρυπτοφασίστες και συνομιλητές της Χρυσής Αυγής να εκφράζουν στην Θεσσαλονίκη τις εθνικές της ευαισθησίες με κατεβασμένα κάτω τα …παντελόνια! Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πολιτικό πρόβλημα με την Δεξιά της Ακροδεξιάς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει εκούσια ή ακούσια να στρίψει το κόμμα της ΝΔ, ακροδεξιά και όχι κεντροδεξιά, αφήνοντας αυτό τον χώρο για τον Τσίπρα.

Με τον τρόπο αυτό όμως, η Ακροδεξιά που ήταν κάποτε κρυπτόμενη, από το εδώλιο του κατηγορούμενου της Ιστορίας και την απομόνωση, βρίσκεται πάλι δυστυχώς στο πολιτικό προσκήνιο και εντός μάλιστα του δημοκρατικού φάσματος. Συγκεκριμένα κάτω από την ομπρέλα της ΝΔ τόσο όσο, να μην μπορείς πλέον εύκολα να τις ξεχωρίσεις. Σε Ελλάδα και Ευρώπη όμως έτσι, το δηλητήριο του μίσους και της ξενοφοβίας, ρέει ξανά στην σύγχρονή μας πολιτική ζωή, 70 χρόνια μετά την πανανθρώπινη τραγωδία του φασισμού. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία γίνανε ηγεμονικός πολιτικός λόγος σε παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις, όπως η ΝΔ και όχι μόνο, διαμορφώνοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς σε κρίσιμες χώρες, μία εκ των οποίων είναι και η Ελλάδα. Κάτι μου λέει πως οι επόμενες πολιτικές εκλογές θα διεξαχθούν με έντονη την ιδεολογική πόλωση. Ποιος να το περίμενε?

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr