Γράφει ο Ιωάννης Χρηστάκης*

Τείνει να γίνει συνήθεια της ΔΕΗ να μας ταράζει, εδώ στον Κεφαλά, τα τελευταία πρωινά (αυτής που διανύουμε και της προηγούμενης εβδομάδας) με πεντάλεπτες η δεκάλεπτες διακοπές ρεύματος.

Άλλες φορές - λόγω του "αιφνίδιου "(υπάρχει ενημέρωση / προειδοποίηση για τις διακοπές αλλά δεν τη θυμάσαι πάντα όταν είσαι με την τσίμπλα στο μάτι) σκότους- μου φεύγει η φρυγανιά από τα χέρια ή αστοχώ στην έκχυση της μαρμελάδας ή χάνω την ευθεία της ξυριστικής μηχανής μου.

Άλλες φορές πάλι διακόπτεται η λειτουργία της καφετιέρας ή καθίσταται αδύνατη η ολοκλήρωση του βουρτσίσματος των οδόντων μου.

Τα "βάσανα" δεν τελειώνουν εδώ όμως. Όταν επανέλθει το ρεύμα, μία τόσο ευαίσθητη και απαιτητική ώρα (λόγω μετάβασης στη Σπάρτη για εργασία), πρέπει να θυμηθώ να σβήσω όσα φώτα είχα ανάψει, να επαναφέρω το σύστημα κλιματισμού που αναβοσβήνει ένα φωτάκι του, να ρυθμίσω την ώρα της ηλεκτρικής κουζίνας, να ανοίξω το ασύρματο δίκτυο για να επανέλθει στα συγκαλά του το internet radio και λοιπές άλλες ενέργειες αποκατάστασης της ευρυθμίας του μικρού τεχνολογικού κόσμου μου.

Τι ωραία θα ήταν να κοβόταν το ρεύμα κάποια άλλη ώρα (το ιδανικό θα ήταν να μην υπήρχε ανάγκη για αυτές τις μικροδιακοπές)!!! Ξέρετε το λυκαυγές είναι μία περίεργη, ευαίσθητη ώρα αφύπνισης με παράλληλη διέγερση του θυμικού προς μάταιη βλασφημία.

*Φιλόλογος

Υστερόγραφο: Θέλω οι αναγνώστες μου και κυρίως οι εργαζόμενοι στη δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού να κρατήσουν ό,τι το χιουμοριστικό - και τίποτα, μα τίποτα άλλο - από το κείμενο μου.