Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Πρέπει κανείς να γράφει για τον κόσμο ή να τον αλλάξει; Στο ερώτημα αυτό ας μας απαντήσουν οι ποιητές.
«Μέρες σαν κι αυτές ,
νομίζεις ότι κάτι θ΄ αλλάξει στον κόσμο».

Δεν ξεχνάμε ότι στα αρχικά στάδια του πολιτισμού , της ίδρυσης του πολιτισμού ,της ίδρυσης της κοινωνιών , οι ποιητές ήσαν αυτοί που με τον λόγο τους και τη σκέψη τους ώθησαν στην καταγραφή του Δικαίου και το έκαναν νου της Πολιτείας ,αυτοί συνέβαλαν στη γένεση της δημοκρατίας. Οι ποιητές είναι οι πρώτοι πολιτικοί…

Ποτέ μην πεις «τι θα γινόταν εάν;». Με αυτή την παράκληση ο ποιητής Κωνσταντίνος Μελισσάς μας εισάγει στην ποιητική συλλογή με τίτλο «Ματς Πόιντ». Ο άνθρωπος που είπε «προτιμώ να είμαι τυχερός παρά καλός» έβλεπε τη ζωή σε βάθος .Ο κόσμος φοβάται να παραδεχτεί πως ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής βασίζεται στην τύχη. Είναι τρομακτικό το ότι πολλά που μας συμβαίνουν βρίσκονται έξω από τον έλεγχό μας. Υπάρχουν στιγμές σε έναν αγώνα όπου η μπάλα χτυπάει το δοκάρι και για ένα μονάχα δευτερόλεπτο μπορεί να μπει γκολ ή όχι .Με λίγη τύχη θα μπει και θα κερδίσεις. Ή μπορεί και να μην μπει και τότε χάνεις .Κι αν λοιπόν οι παραπάνω σκέψεις αποτελούν το έναυσμα για τη δημιουργία της 47ης ταινίας του Γούντι Άλεν , με τίτλο Match Point , ο ποιητής το οικειοποιείται στο πρώτο κιόλας ποίημα .
«Όλη μου η ζωή
ένα ματς πόιντ
που ακόμη δεν έχει χαθεί.»

Οι ποιητής Κωνσταντίνος Μελισσσάς βάζει τις λέξεις να πλέουν και τις συλλαβές να απομακρύνονται μέσα στις σελίδες της ποιητικής του συλλογής.
Μια ευχάριστη έκπληξη η ποιητική συλλογή «Ματς Πόιντ» , μια δροσιστική αύρα κατακαλόκαιρο , για όσους τουλάχιστον «δέρνονται» ακόμα τρυφερά και εναγώνια από πνευματικούς αέρηδες , από τα παιχνιδίσματα των συλλαβών και των λέξεων, από την ποίηση δηλαδή.

Σε ελεύθερο στίχο ο ποιητής καταγράφει στο χαρτί μια ολόκληρη ζωή ,που αναδεικνύει την παρουσία της τύχης και των αποτελεσμάτων της κατά τη διάρκεια της πορείας της.
Μια φωνή ήρεμη αλλά και σπαρακτική , με μια εκρηκτική και ηλεκτρισμένη ποίηση της μοναξιάς ,της πείνας, της τύχης , της αγάπης , του μίσους, της περιπλάνησης και της φυγής.

Στην ποίηση του Μελισσά η καθημερινότητα αποτυπώνεται μέσα από χαμηλωμένα φώτα , φωνές που σβήνουν, μια ομίχλη φωτεινή ,λευκή άμμος φωτός, φως που κονιορτοποιεί τα σύννεφα, γκρι ουρανός, ολόγιομο φεγγάρι, βροχή και δάκρυα , μουσική και ψιθυρίσματα αλλά και μεγάφωνα ανοιχτά , τηλέφωνα κομμένα, ηλεκτρικό νεκρό, λογαριασμοί ανοιχτοί, βραχυκύκλωμα στον πολλαπλασιαστή, φώτα ηλεκτρικά, παλιές κουζίνες ,σκονισμένοι δρόμοι, διαδρομές κυκλικές και βουστροφηδόν, αυτοκίνητα Μερσέντες και Ζάσταβα, λεωφορεία των ΚΤΕΛ, ταξίδι στο διάστημα, πλανήτης Ν, ιπτάμενες αποδράσεις, δικτυακά Νόμπελ, ποδοσφαιρικοί αγώνες ,γήπεδα , μοναστήρια, κάστρα νέα και παλιά, δικαστήρια, φόροι, τεκμήρια, ασφαλιστικές εισφορές, ψυχοθεραπευτές, ομοιοπαθητικοί, ψυχές γιαγιάδων, γιαγιάδες Αρτινές με τέσσερα κουτσούβελα και εννιά αποβολές ,καλόγριες νεράιδες, δαίμονες, Κιβωτοί, μικρές ατιμίες, πλάνα αργά, απονευρωμένα δόντια, λεξικά ευημερίας, χέβι μέταλ, Σφαγείο Νο.9, Ταλιμπάν ενάντια στο σύμπαν, το χθες που δεν υπάρχει, το σήμερα που φεύγει, όταν στο αν, το ορθογώνιο τίποτα, το Όχι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι, ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν, λάθη και δισταγμοί, άσπρη ντροπή, μαύρες εποχές, το μαύρο της χαμένης νύχτας, άεργοι γείτονες, άφραγκοι πελάτες, λάσπες, χτίστες μυρμήγκια, νεόκτιστα, παλιές μονοκατοικίες, ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, σημείο «Θέα», σκονισμένες θάλασσες , πράσινες ακρογιαλιές και ερειπωμένοι σταθμοί , κτίρια γυμνά και ελπιδοφόρα σήματα , γνώριμα κλειστά τοπία και ένα ζεστό συννεφιασμένο πρωινό, ποίηση που τεμαχίζεται, ποίηση που κονιορτοποιείται, ποίηση που εξατμίζεται, ποίηση που διαλύεται από νότες μουσικής...
«Το σώμα όμως θα τρέχει πια γοργά
σ΄ έναν άυλο μέλλοντα
του τωρινού (παρ)ελθόντα».

Ένα ποιητικό έργο που χαρακτηρίζεται από μια εντυπωσιακή αντινομία , αφού καταφέρνει να συνταιριάζει στοιχεία εκ διαμέτρου αντιθετικά : τον έντονο λυρισμό με το δραματικό περιεχόμενο , τις μυστικές μουσικές σχέσεις των λέξεων με το απεγνωσμένο ξεγύμνωμα της ψυχής, το ειρωνικό στοιχείο με το ψεύτικο της στιγμής, τις στιχουργικές σαγηνευτικών μουσικών συνδυασμών με το διπρόσωπο των ανθρώπων.
Ο σπόρος που φυτεύει η ποιητική συλλογή «Ματς Πόιντ» στη μίζερη κοινωνία που την «κλωτσά» θα πιάσει. Και κάποια άνθη θα φυτρώσουν μέσα στα παράσιτα…

Ο Κωνσταντίνος Μελισσάς ζει εκ περιτροπής στο Τορόντο και τη Νόβα Σκότια του Καναδά. Εργάζεται ως ανειδίκευτος γραφιάς περιοδικών , δικηγορικών γραφείων και διαφημιστικών εταιρειών. Το «Ματς Πόιντ» αποτελεί τη δεύτερη ποιητική του συλλογή , μετά τις «Αθώες Λογοκλοπές».