Έκλεισαν 7 χρόνια. Στοιχειώνει κάθε 11 Ιουλίου βράδυ η ακροποταμιά της Μαγούλας. Το δίκιο του Γιάννη δεν έχει ακόμα αποδοθεί.

Ένας νέος άνθρωπος, μια ζεστή αλλά άδικη νύκτα του Ιουλίου, πριν από 7 χρόνια, πέφτει νεκρός εκεί που άλλα βράδια παίζουν παιδιά, γλεντούν νέοι, προσεύχονται γέροι.

Από τότε ένας πραγματικός Γολγοθάς ξεκινά για την οικογένεια του Γιάννη Βάρλα, που μέσα από την οδύνη, τον στεναγμό και την απόγνωση δεν οδηγεί στη λύτρωση της ψυχής αλλά στην αναμέτρηση με τη σύγχρονη «οργανωμένη» και ανάλγητη πολιτεία και κοινωνία.

Μια οικογένεια η οποία με αξιοπρέπεια και πίστη πασχίζει, μόνη, να αποδείξει ότι ο άκακος Γιάννης δεν έπεσε νεκρός από παθολογικά αίτια αλλά τσακισμένος από θανάσιμα και βάναυσα κτυπήματα γνωστών - αγνώστων.
Από την άλλη, μια Πολιτεία πότε αδύναμη και πότε αδιάφορη, αφήνει την υπόθεση στο σκοτάδι προκειμένου να μην εκτεθούν ένοχα στελέχη της. Μια Κοινωνία βουβή και δειλή που τολμά να ευτυχεί στα καλντερίμια που μια μάνα, κάθε μέρα, βλέπει το παιδί της νεκρό.

Φαίνεται ότι η Ελληνική κοινωνία τίποτα δεν έχει διδαχθεί από τη αρχαιοελληνική σοφία και την ελληνοχριστιανική παράδοση. Η Ελληνική Πολιτεία υποτιμά την Νέμεση και γαντζώνεται πάνω στην εφήμερη εξουσία των Αρχών.

Μια υπόθεση που κάποτε θα εκθέσει ανεπανόρθωτα εισαγγελείς, αστυνομικούς, νομικούς και δημοσιογράφους. Πάνω απ’ όλα όμως θα συμμορφώσει μια ολόκληρη «ένοχη» για την δειλία και αδιαφορία της, κοινωνία.
Αυτό που ζητά η μάνα και η οικογένεια του Γιάννη Βάρλα δεν είναι ένα κτύπημα στην πλάτη αλλά ένα κοίταγμα στα μάτια που θα φέρει την δικαίωση ενός νεκρού. Αυτός ο νεκρός δεν έχει δικαιωθεί…

Είναι κοντά όμως η ώρα που ο «διάβολος» δεν θα μπορεί να κρύβεται άλλο στις λεπτομέρειες…