Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Μόνο θλίψη προκαλεί σήμερα η εικόνα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ , το οποίο από το μεγαλειώδες ποσοστό του 48% του 1981 κατρακύλησε στο 6% του 2015 και σήμερα πασχίζει (πλην ματαίως) με αδιέξοδες – σπασμωδικές κινήσεις κορυφής να ανακάμψει ως ΚΙΝ.ΑΛ. προσεταιριζόμενο πολιτικά αποκόμματα και σχηματισμούς προσωπικά μαγαζάκια (ΔΗΜΑΡ , ΠΟΤΑΜΙ , ΑΝΑΝΕΩΣΗ του Καμίνη , ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου , ομάδα Λυκούδη και ΕΔΕΜ του Πόντα) .

Το φτωχό 10% που εμφάνισε στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μετά τη «διεύρυνση» αλλά και τα «καμώματα» του Θεοδωράκη με αφορμή το «σκοπιανό» δείχνουν σε ποιον λάθος δρόμο μπήκαν εκείνοι που διαχειρίζονται την τύχη του κόμματος του Α. Παπανδρέου , οι οποίοι αντί να σκύψουν πάνω στις πταγματικές αιτίες συρρίκνωσης ενός μεγάλου ιστορικού κόμματος , να κάνουν πολιτική ανάλυση και αυτοκριτική , να εκκαθαρίσουν το κόμμα από τους υπεύθυνους της συντριβής του και από εκείνους που έβλαψαν το λαό και τη χώρα , να ανανεωθούν σε πρόσωπα και ιδέες και να επιστρέψουν πάλι , για αναβάπτιση , στην κοινωνία των πολιτών , προτίμησαν την οδό της συγκάλυψης , της παραγραφής , της ανευθυνότητας , του «όλοι καλοί είμαστε» , του συμβιβασμού και της πολιτικής κοπτο- ραπτικής .

Μετά την οδυνηρή εμπειρία της 7χρονης δικτατορίας το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να εκφράσει πραγματικά τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης , του Ανένδοτου και του Πολυτεχνείου και με στρατηγικές επιλογές την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ , τη ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ συγκρότησε ένα πλατύ λαϊκό , πολιτικοποιημένο και ριζοσπαστικοποιημένο μέτωπο , το οποίο οδήγησε στη μεγαλειώδη εκλογική νίκη του 1981 .

Βέβαια , μετά το 1981 , πολλά από τα οράματα αποδείχτηκαν ουτοπίες και φρούδες ελπίδες , πολλές εξαγγελίες ακυρώθηκαν στην πράξη και νέες συνομοταξίες «πράσινων» παρασίτων κι εκμεταλλευτών πήραν τη θέση των «γαλάζιων» μέσα στο κράτος και την κοινωνία .

ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν μπορεί να αρνηθεί πως το ΠΑΣΟΚ μετασχημάτισε ριζικά (προς θετική κατεύθυνση) την ελληνική κοινωνία , εκδημοκράτησε βαθιά το κράτος και τις δομές του , στήριξε αποφασιστικά τις λαϊκές τάξεις που ως τότε δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και δημιούργησε θεσμούς και δομές που βελτίωσαν δραστικά τη ζωή των πολιτών .

Η πραγματικότητα είναι πως αν μια μεγάλη μερίδα του λαού αντέχει ακόμα στη σημερινή λαίλαπα των μνημονίων αυτό οφείλεται στο ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του ’80 .
Εν ολίγοις : «ακόμα αντέχουμε με τα λεφτά του Αντρέα» !

Επομένως , το σημερινό ΠΑΣΟΚ , ιδιαίτερα μετά και τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ , παρά τα τεράστια κι εγκληματικά λάθη και τις πολιτικές της εποχής ΣΗΜΙΤΗ , Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ , ΕΙΧΕ ιδεολογικό οπλοστάσιο , ιστορικές καταβολές και παρακαταθήκες , πολιτικές σταθερές κι επιχειρήματα , για να επιστρέψει στη βάση του και στην κοινωνία , να αναβαπτισθεί και να εμπνεύσει και πάλι , ώστε να ξαναπιάσει το κομμένο νήμα και να οδηγηθεί σε μια πορεία αναγέννησης , αντί να βολοδέρνει γύρω από συνεργασίες- παρωδίες , με πρόσωπα που νοιάζονται μόνο για τη βουλευτική-πολιτική επιβίωσή τους και για να μη χάσουν την επαφή τους με τη «μαρμίτα» της εξουσίας .

Ο δρόμος είναι ακόμα ανοιχτός (όχι όμως για πολύ) και … «όπερ έδει δείξαι» .

*Για να μην σπεύσουν κάποιοι να κολλήσουν ταμπέλες διευκρινίζω πως υπήρξα μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από το 1977 μέχρι και το 1986 , οπότε και αποχώρησα για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς , την ώρα που πολλοί «λαθρεπιβάτες» , άκαπνοι και όψιμοι, σάλταραν στο πλοίο της εξουσίας για να ταξιδέψουν προς την πολυπόθητη Γη της Επαγγελίας του ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ !

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr