Τα όρια του λόγου

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Πριν από μερικές ημέρες μείναμε άναυδοι από την ομιλία ενός βουλευτή, πρώην υπουργού και καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου μέσα στην αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου: «Μου είναι δύσκολο να αποδεχτώ, πως ο πρωθυπουργός με πραχτικές αρχισυμμορίτη ανέλαβε αυτή τη βδελυρή και απαράδεκτη εκστρατεία…» και συνέχισε: «Δεν θα υπάρξει έλεος, δεν θα υπάρξει οίκτος, ούτε θα δοθεί συγνώμη στα πολιτικά ζόμπι…». Και λίγο αργότερα ο ίδιος για τη σύσταση της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Novartis ανέφερε: «…αρχισυμμορίτη και έχει τα χαρακτηριστικά παλιανθρώπου» και ότι: «οι υπαρχηγοί σ’ αυτή τη συμμορία είναι 5 – 6 άτομα…».

Ένας άλλος βουλευτής ουρλιάζοντας από το βήμα της Βουλής και απευθυνόμενος προς τους πολιτικούς του αντιπάλους έλεγε: «Σταμάτα ρε, σταμάτα ρε προδότη, σταμάτα ρε προδότες πουλημένοι» και κινήθηκε απειλητικά προς τον Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της συμπολίτευσης με τον προεδρεύοντα να ζητά τη συνδρομή της φρουράς του κοινοβουλίου.

Αλλά και στην αίθουσα του δικαστηρίου ακούστηκαν «ιερές» φράσεις από Μητροπολίτη για τους ομοφυλόφιλους: «Αν είχα όπλο και με άφηνε ο νόμος θα το χρησιμοποιούσα να ξεμπερδεύουμε» και ακόμη: «Όλους αυτούς ο Θεός τους σιχαίνεται» και συμπλήρωσε με το σχόλιο που ανάρτησε στον προσωπικό του ισότοπο: «ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ! Ας μιλήσουμε έξω από τα δόντια ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ». (Ο τρόπος γραφής είναι δικός του).

Και προχθές πάλι από το βήμα της Βουλής ένας βουλευτής – πρώην αρχηγός κόμματος, είπε απευθυνόμενος στον Υπουργό Οικονομικών: «Τα δώσατε όλα, σηκώσατε και τα πόδια» και ένας άλλος βουλευτής παρότρυνε το στρατό να καταλύσει τη Συνταγματική τάξη και «να συλλάβει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών» και απείλησε τους βουλευτές της συμπολίτευσης λέγοντας «τα κεφάλια σας στις Πρέσπες».

Δεν είναι η πρώτη φορά που σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής παρεκτρέπονται παραβιάζοντας τους κανόνες της νομικής αλλά και της ηθικής δεοντολογίας. Καλυμμένοι πίσω από το αξίωμα που κατέχουν το χρησιμοποιούν ως ασπίδα προστασίας τους, αφού θα ήταν υπό κράτηση αν ανήκαν στην πολυπληθή ομάδα των κοινών θνητών. Δεν υπολογίζουν τίποτα, έχουν γράψει στα παλιά τους υποδήματα την αγωνία και τους αγώνες της κοινωνίας, η οποία τους έδωσε εξέχουσα θέση, τους συντηρεί και τους πληρώνει από το υστέρημά της και αυτοί αντί να σκύψουν στα προβλήματά της για την αντιμετώπιση και την επίλυσή τους, αντί να σταθούν αλληλέγγυοι στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, αντί να αναλάβουν μέρος από το βάρος της πληγωμένης κοινωνίας βρίσκονται στο δικό τους κόσμο, οξύνουν το κλίμα με τις ακραίες εκφράσεις και συμπεριφορές υπηρετώντας προφανώς προθέσεις και σκοπιμότητες.

Αστραφτερές φιγούρες, άξια δημιουργήματα μιας κοινωνίας, η οποία τις γέννησε και τις εξέθρεψε στους κόλπους της και η οποία σε μεγάλο βαθμό ευνουχισμένη από την

πολύχρονη πνευματική και οικονομική εξάρτηση, καταπίεση και δουλεία έχει εγκλωβιστεί από τις δικές της ιδέες και επιλογές, έχει εθιστεί να ανέχεται τις παραληρηματικές εξάρσεις και να τις δικαιολογεί με τη γενική στάση της. Με την ανεκτικότητα της Βουλής, στο πλαίσιο υποτίθεται της δημοκρατίας, εκτραχύνονται τα πολιτικά περιθώρια, αλλά και με τις αποφάσεις, που αδυνατούν να συμμαζέψουν και να περιορίσουν τα κοινωνικά ευτράπελα, τα οποία μπορεί να αποβούν επικίνδυνα, αν αφεθούν ελεύθερα, βρουν πρόσφορο έδαφος και ριζώσουν και εγκατασταθούν στις προσδοκίες κάποιων ταλαιπωρημένων και απογοητευμένων ανθρώπων.

Με προκλητική εμφάνιση και προβολή παρουσιάζονται κατά διαστήματα προκειμένου να τραβήξουν, να αναγκάσουν και να επιβάλλουν τη γενική προσοχή, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και το συγκεκριμένο ρόλο τους. Μην τυχόν και ξεχαστούν και χαθούν, αφού το κάδρο τους, το αποτύπωμά τους, η ταυτότητά τους πρέπει να παραμένουν ανεξίτηλα και να στρέφονται επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι εκείνοι που ακροβατούν στα σχοινιά της ψυχικής τους κενότητας, φανερώνουν τον εσωτερικό τους διάκοσμο και τα ιδιαίτερα πνευματικά τους χαρίσματα δίνοντας καθημερινά τη μάχη προσπαθώντας να απαλλαγούν από τις δικές τους ενοχές και να δικαιολογήσουν την ανθρώπινη υπόσταση και παρουσία τους.

Οι αντιλήψεις αυτές προσπαθούν και πάλι να πρωτοστατήσουν και επιχειρούν να τιμωρήσουν τους προδότες, οι οποίοι προσβάλλουν τα εθνικά και θρησκευτικά τους πιστεύω, πήραν στα χέρια τους τα σύμβολα και ανέσυραν τις περικεφαλαίες, τις φουστανέλες και τα τσαρούχια για να γίνουν πιο πιστευτοί, περισσότερο πατριωτικοί.

Η υγιής και προοδευτική κοινωνία έχει υποχρέωση να προβάλλει τις πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες, να αναπτύξει και να επιβάλλει χαρακτήρες μέσα στα όρια της ευπρέπειας και της ηθικής. Να αναδείξει και να εκφράσει με πληρότητα και καθαρότητα τη βαριά παρακαταθήκη, τον πολιτισμό και τις απαράβατες καταστατικές αρχές και να απομονώσει τις νοσηρές και ακραίες λεκτικές αναφορές. Είναι αναγκαία η αναγέννηση και η αναβίωση ήθους, ύφους και συμπεριφοράς, η συλλογική αναφορά και προσπάθεια σε δυναμικά προστάγματα με στόχους και κατευθύνσεις, που δεν θα αλλοιώνουν και δεν θα παραποιούν τα γνήσια και αληθινά ιστορικά δεδομένα και διδάγματα, με τα οποία περπάτησε, συμπορεύτηκε και επέζησε ο Ελληνικός λαός και το έθνος.