Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Σήμερα, 55 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (27 Μαΐου 1963) στη Θεσσαλονίκη αξίζει να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεώτεροι ένα πραγματικό γεγονός μιας ταραγμένης περιόδου που συγκλόνισε την Ελληνική κοινωνία και προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή. Ήταν η συνέχεια μιας σειράς από συμπεριφορές και πράξεις του αυταρχικού κράτους, το οποίο με τους παρακρατικούς μηχανισμούς και την ανοχή του συνέβαλε στην οργάνωση και την εκτέλεση της άνανδρης και αποτρόπαιης πράξης, η οποία έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις.

Γεννημένος στις 3/4/1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας ήταν το 14ο παιδί από τα 18 που είχαν οι γονείς του. Υπήρξε βουλευτής της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) γιατρός στο επάγγελμα και αθλητής με πολλές Ελληνικές και διεθνείς διακρίσεις. Ως ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) συμμετείχε στην 1η πορεία ειρήνης στις 21/4/1963 από τον Μαραθώνα στην Αθήνα παρά τη σχετική αστυνομική απαγόρευση. Φαίνεται ότι η πράξη του αυτή όπλισε ακόμη περισσότερο τους οργανωμένους παρακρατικούς, οι οποίοι αποφάσισαν πολύ γρήγορα, μετά από ένα μήνα, να βγάλουν από τη μέση τον λαϊκό αγωνιστή.

Κυβερνούσε η ΕΡΕ, η οποία όχι μόνο ανέχθηκε, αλλά και εξέθρεψε στους κόλπους της τα ακραία, κακοποιά και φασιστικά στοιχεία αγαπημένα και προστατευμένα από την αστυνομία και τα σώματα ασφαλείας και η οποία κλυδωνιζόταν από τον ανένδοτο αγώνα που είχε αρχίσει η αντιπολίτευση μετά από την αποκάλυψη και τις μαρτυρίες για τη βία και τη νοθεία στις εκλογές του Οκτώβρη του 1961. Ήταν τόσο μεγάλη η απήχηση στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό από την άθλια και στυγερή δολοφονία, που ανάγκασε τον αρχηγό της και πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή να διερωτηθεί: «ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;».

Μετά το πραξικόπημα του Απρίλη του 1967 ο Κώστας Γαβράς σκηνοθέτησε την ταινία «Ζ» βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού, που έγραψε το 1966 και η οποία άρχισε να προβάλλεται στο εξωτερικό στις αρχές του 1969. Οι συντελεστές ήταν εκλεκτοί: Ιβ Μοντάν-Λαμπράκης, Ζαν Λουί Τρεντινιάν-Σαρτζετάκης, Ειρήνη Παπά-σύζυγος του δολοφονημένου και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η απήχηση ήταν πολύ μεγάλη με τους θεατές να συνωστίζονται σε ουρές, να κατακλύζουν τις αίθουσες προβολής, να χειροκροτούν και να ζητωκραυγάζουν. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα δοξαζόταν στο εξωτερικό και δεινοπαθούσε στο εσωτερικό.

Ο ηθοποιός και τραγουδιστής, με έντονη πολιτική δράση στον χώρο της αριστεράς Ιβ Μοντάν, αν και Ιταλός στην καταγωγή πολιτογραφήθηκε Γάλλος και έτσι καταξιώθηκε διεθνώς. Έτρεφε ιδιαίτερα αισθήματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες και δίκαια καθιερώθηκε ως Έλληνας, δικός μας άνθρωπος. Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον Βασίλη Βασιλικό: «Ο Ιβ και η Σινιορέ (σύζυγός του) διαδήλωναν έμπρακτα και θεωρητικά την αντίθεσή τους σε κάθε λογής καταπίεση, είτε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών, είτε στην Τσεχοσλοβακία των σοβιετικών τανκς, είτε στη Χιλή, είτε στο Βιετνάμ, είτε πάλι στο Βιετνάμ, όταν το ίδιο, απελευθερωμένο από την αμερικανική πανούκλα, καταπίεζε τους αντιφρονούντες του. Στο σπίτι τους, στην πλατεία Dauphine, διέμεναν κατά διαστήματα Έλληνες, ανατολικοί, τριτοκοσμικοί και εξόριστοι…».

Αν και οι καιροί έχουν αλλάξει, οι υπονομευτές της ελεύθερης σκέψης και της δημοκρατίας κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους και την εμφάνισή τους. Αδιόρθωτοι και αμετανόητοι επιχειρούν πάλι να καταλύσουν το κράτος και να εφαρμόσουν ολοκληρωτικά συστήματα μονομερούς διαχείρισης, μονοκομματικής και απολυταρχικής εξουσίας. Εμφορούμενοι με αντι-ανθρώπινα ένστικτα και με όπλα τις ειδικές περιβολές, τις κουκούλες, τις γροθιές-σιδερογροθιές, τους λοστούς-σιδερολοστούς και όχι μόνο, επιχειρούν και πάλι να θέσουν σε κίνηση τα τρίκυκλα του θανάτου για να τσακίσουν και να εξαφανίσουν κάθε τι ελεύθερο, πνευματικό και δημιουργικό.

Το οργανωμένο κράτος και η υγιής και δημοκρατική πολιτεία οφείλουν να εμποδίσουν τα απομεινάρια αντιλήψεων και πρακτικών άλλων εποχών, να περιθωριοποιήσουν και να απομονώσουν τους αυτουργούς των πολιτικών και κοινωνικών κακουργημάτων, που εκμεταλλευόμενοι τη διεθνή συγκυρία σηκώνουν και πάλι κεφάλι προκειμένου να συνεχίσουν τα αποτρόπαια και φρικιαστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Να αντιτάξουν τις αξίες του ανθρωπισμού και του πολιτισμού με τις οποίες διαχρονικά συμπορεύτηκε και επέζησε η Ελληνική κοινωνία. Να μπει φραγμός και να μην δίνεται πεδίο βολής στα ξενοφοβικά παραληρήματα και στα στρατοκρατικά απόνερα, τα οποία έχουν σκοπό να οδηγήσουν στη φίμωση των ιδεών, του διαλόγου, των θέσεων και των αντιπαραθέσεων και θα αποβούν μοιραία και θανατηφόρα.

Και μια αποστροφή του δημοσιογράφου Δημήτρη Γκιώνη: «ΚΑΙ … Μαραθώνιος – η απόλαυση να τρέχεις χωρίς να σε κυνηγάνε».

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr