Γράφει ο Γεώργιος Αλατσάς*

Πριν από λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, το Σύνταγμα της οποίας απαγόρευε τις αμβλώσεις. Το ερώτημα ήταν αν θα έπρεπε πλέον να επιτρέπονται αμβλώσεις στη χώρα αυτή. Δυστυχώς υπερψηφίστηκε το ΝΑΙ και αμβλώσεις πλέον θα είναι νόμιμες στην Ιρλανδία και θα πραγματοποιούνται.

Αν παντρέψουμε τις αμβλώσεις με τα δύο πρόσφατα περιστατικά της Ελλάδας όπου η μία μητέρα 19 χρονών περίπου πέταξε το μωρό της, αφού το γέννησε στην τουαλέτα του σπιτιού της, από το μπαλκόνι και η άλλη το έδωσε στην μητέρα της και το πέταξε σε κάδο απορριμμάτων πρέπει να συγκρίνουμε τις πρακτικές αυτές με όσες κοπέλες προχωρούν σε άμβλωση.

Το αποτέλεσμα και στη μία περίπτωση και στην άλλη είναι ότι δεν υπάρχει πλέον ζωντανός οργανισμός. Στην άμβλωση μπορεί οργανισμός ακόμα να μην είναι ολοκληρωμένος ενώ στη δεύτερη περίπτωση όπου δολοφονούνται τα παιδιά με φρικτό τρόπο είναι μικροί άνθρωποι δημιουργημένοι που χάνουν τη ζωή τους τις πρώτες ώρες που ήρθαν στον κόσμο.

Είναι όμως μόνο φρικτός ο θάνατος και έγκλημα στη δεύτερη περίπτωση;Στην πρώτη περίπτωση όχι; Όσες κοπέλες προχωρούν σε άμβλωση είναι οι σκεπτόμενες και συνειδητοποιημένες ,ευαίσθητες μητέρες που δεν θέλουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί που δεν μπορούν ή δεν είναι έτοιμες να μεγαλώσουν;

Φυσικά και όχι και στην πρώτη περίπτωση και στη δεύτερη περίπτωση η κατάληξη είναι ίδια και η ζωή παύει να υπάρχει. Τώρα αν αυτό το κάνει γιατρός επί πληρωμή ή το κάνει η μητέρα με τη βοήθεια των δικών της έχει κανένα νόημα; Το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο;

Από πότε είναι πολιτισμός η θανάτωση βρεφών; Το πόσο είναι πολιτισμένη μία κοινωνία το δείχνει με τα δικαιώματα που προσφέρει στους αδύναμους. Δηλαδή τα βρέφη που είναι στην κοιλιά των μητέρων τους δεν έχουν λόγο άρα δεν έχουν δικαιώματα και κυρίως δικαίωμα στη ζωή; Επίσης να τονίσουμε ότι σίγουρα Μία εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη δεν είναι ευχάριστη κατάσταση. Ίσως να είναι και δυσάρεστη χωρίς αυτό όμως να νομιμοποιεί μία λάθος ανήθικη και αντιχριστιανική κίνηση .Τα λάθη δεν διορθώνονται με λάθη.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ζούμε σε δημοκρατικές υποτίθεται κοινωνίες που καταπατούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στη ζωή κι αν το συγχρονίσουμε λίγο με το τώρα της Ελλάδας καταπατείται το δικαίωμα στην εργασία και στην αξιοπρεπή διαβίωση καθώς το βιοτικό μας επίπεδο έχει μειωθεί κατά 50% τουλάχιστον με τα μνημόνια και όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια.

Όπως διαβάζουμε στο Wikipedia η έκτρωση στην Ελλάδα επιτρέπεται αν υπάρχει συγκατάθεση της εγκύου και δεύτερον αν αυτή γίνεται φυσικά από ειδικό γιατρό μαιευτήρα και αν συντρέχουν κάποιες χρονικές προϋποθέσεις (να είναι στις αρχές της κύησης κ.τ.λ. ας μην πούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες.)

Δηλαδή κύριοι; Ο πατέρας δεν έχει κανένα λόγο; Αποφασίζει η έγκυος μητέρα μόνο; Μόνη της το συνέλαβε το παιδί;

Εγείρονται βέβαια κάποια ερωτήματα, τι συμβαίνει αν το παιδί είναι προϊόν αιμομιξίας, αποπλάνησης ανηλίκου, ή βιασμού;

Νομίζω ο λόγος του Θεού για όσους πιστεύουν, που είναι μέσα στις δέκα εντολές :ου φονεύσεις είναι κατηγορηματικός και δεν αφήνει περιθώρια .το παιδί πρέπει να έρθει στη ζωή. Στο ίδιο όμως συμπέρασμα οδηγούνται και όσοι είναι πραγματικά δημοκράτες και σέβονται την ανθρώπινη οντότητα και όχι το νόμο της ζούγκλας. Αν δεν θες να το κρατήσεις φέρε το στον κόσμο και εδώ υπάρχει Η ευθύνη της πολιτείας αν έχει δομές στήριξης σε μία ανήλικη μητέρα, σε μία μητέρα θύμα βιασμού ,σε μία μητέρα θύμα αιμομιξίας σε ένα παιδί που είναι ανεπιθύμητο από τη μητέρα και τον πατέρα του .

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1986 νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.

Όσοι είναι υπέρ των αμβλώσεων όμως θα πρέπει να καθίσουν να σκεφτούν αν είναι υπέρ της θανατικής ποινής για άτομα που θεωρούνται ανεπιθύμητα.

Για παράδειγμα
• άτομα με αναπηρία να θεωρούνται ανεπιθύμητα και να καταδικάζονται σε θάνατο; Για εμένα όχι
• Λαθρομετανάστες, μετανάστες βίαιοι ,κακοποιοί ,βιαστές ληστές να θεωρούνται ανεπιθύμητοι άρα να καταδικάζονται σε θάνατο; Για μένα όχι
• Μωρά που επειδή είχε παρέλθει ο χρονικός περιορισμός που επιτρεπόταν η άμβλωση και τελικά γεννιούνται να θεωρούνταν ανεπιθυμητά και τελικά να τους γίνεται ευθανασία; Για μένα όχι.
• Ηλικιωμένοι άνθρωποι που δούλεψαν σε όλη τους τη ζωή και πλέον έχουν την ανάγκη της φροντίδας των παιδιών τους και της κοινωνίας να θεωρούνταν ανεπιθύμητοι και να τους υποβάλλουν σε ευθανασία έτσι ώστε να μην τους πληρώνουμε και σύνταξη και νοσηλεία; Για εμένα όχι.

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ανεπιθύμητος. Αυτό γιατί τον έχει στείλει ο Θεός και αυτή είναι η αρχή του δικαίου . Η άλλη άποψη είναι η αρχή του φασισμού.

Συμπέρασμα: Κάθε άνθρωπος που γεννιέται έχει το δικαίωμα στην στη ζωή και μάλιστα στην αξιοπρεπή ζωή, υπεύθυνη για την οποία είναι να την παρέχει κάθε κράτος στους πολίτες του.

* Μαθηματικός

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr