Mε προβληματίζει αλλά δεν με κάμπτει, όταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κοπιάζει την παραμονή σε κοσμικές εκδηλώσεις και αδυνατεί την επομένη να παραστεί στο Μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου…

Με ενοχλεί αλλά δεν με κάμπτει, όταν τα μικρά σύμβολα της Σπαρτιατικής κοινωνίας όπως ο παπάς της πόλης, πρέπει να επιδείξουν πρόσκληση για να «περάσουν» από την 5άστερη ασφάλεια των δεξιώσεων και τελικά οδηγούνται εκτός του χώρου…

Με παραξενεύει αλλά δεν με κάμπτει, η απόσταση που δημιουργεί η καλωδιωμένη «ασφάλεια» ανάμεσα στο λαό και τις ποικίλες αρχές τις ημέρες που η Ιστορία διδάσκει το «ένας για όλους και όλοι για έναν»…

Με εξοργίζει αλλά δεν με κάμπτει, η μαλθακότητα και η απραξία των Σπαρτιατών ιθυνόντων που είναι αντιστρόφως ανάλογα με το μεγαλείο, την αξία και το συμβολισμό του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου…

Με απασχολεί αλλά δεν με κάμπτει, η νοοτροπία που έχουν οι σύγχρονοι «επενδυτές/ευεργέτες» να λειτουργούν ως αρχές κι εξουσίες του τόπου…

Με θλίβει αλλά δεν με κάμπτει, όταν τα 5άστερα led της Ζέτας θαμπώνουν και εξαφανίζουν το λυχνάρι του δάσκαλου που στον Αϊ Δημήτρη, που θυμίζει μοναδικά "η Πόλη δεν έπεσε ποτέ…"

Με κάμπτει, όταν διαπιστώνω ότι η νεολαία είναι στο περιθώριο της μεγαλύτερης ίσως επετείου στον Δήμο Σπάρτης…

Έψαχνα να βρω τον Πορφυρογέννητο και τον βρήκα στην καρδιά μου!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr