ΣΠΑΡΤΗ. Βιώνουμε την εποχή της διάσωσης της αξιοπρέπειας μας και του στοιχειώδους πολιτισμού μας.
Η Κοινωνία της Ελλάδας πασχίζει να συγκρατήσει κεκτημένα και να μην αλλοιωθεί άλλο.

Η Λακωνία και η Σπάρτη είναι τόποι που είτε όταν αναπτύσσονται είτε όταν παρακμάζουν δεν φωνάζουν και δεν εξεγείρονται.

Ακόμα και όταν η αδικία και η ανισότητα είναι πιο φανερές και από τον εαρινό ήλιο, η Λακωνία και η Σπάρτη καρτερούν για να μην κλονίσουν αυτό που λέγεται εθνική υπόθεση, περιφερειακή συνείδηση ή κοινωνική συνοχή.
Παρόλο αυτά, οι Λάκωνες και οι Σπαρτιάτες, έχουν τη φήμη των συντηρητικών, εσωστρεφών και σωβινιστών ανθρώπων…

Έρχεται όμως η στιγμή κατά την οποία η υπομονή εξαντλείται.
Έρχεται η ώρα που ακόμα και ο συμβιβαστικός Σπαρτιάτης θα σηκώσει το αυχένα του και θα φωνάξει: «όχι άλλο, σεβαστείτε την αξιοπρέπειά μου, εκτιμήστε τη συμβολή μου, νιώστε τις ευθύνες μου στα παιδιά και στους γέροντές μου…».

Θα περίμενε κανείς ανάμεσα σε τόσους παλαιούς και σύγχρονους πλειοδότες της ευτυχίας και της ευημερίας μας να υπάρχουν εκείνοι που θα ορθώσουν ανάστημα και θα υπερασπίσουν το δικαίωμα του Λάκωνα, τουλάχιστον, στην υγεία και στην ασφάλεια της ζωής του.

Κι όμως! Την ώρα που ο λαός δοκιμάζεται σε κάθε επίπεδο, έρχεται ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναλγησίας (ή αστοχίας στην καλύτερη περίπτωση) να γίνει η σφραγίδα της παρακμής και της απαξίωσης.

Είναι γνωστό ότι η Λακωνία αντιμετωπίζεται από τους φορείς της πολιτικής και διοικητικής εξουσίας ως ο «φτωχός συγγενής» της Πελοποννήσου.
Είναι επίσης φανερό ότι οι Λάκωνες έχοντας μια ιδιάζουσα αξιοπρέπεια ποτέ δεν «κρεμάστηκαν» στα κάγκελα και δεν έθεσαν διλήμματα…

Ας δούμε όμως μέχρι που μπορεί να φτάσει η αναλγησία και η αποκοτιά όσων σχεδιάζουν και διοικούν τον τόπο και δεν αντιλαμβάνονται τα όρια της υπομονής και της αντοχής.

Η Καλαμάτα, ως γνωστόν, είναι φίλη πόλη, όμορος Δήμος και κοινωνικά συνδεδεμένη με τη Σπάρτη. Η ανάπτυξη και πρόοδός της, όπως διαφαίνεται, δεν μπορεί παρά να χαροποιεί τους γείτονές της και να αποτελεί πρότυπο ή και κίνητρο ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι ότι το καλαματιανό «βέτο» που ευκαίρως - ακαίρως θέτουν οι γείτονες, δεν βοηθά και πολύ στο κλίμα συνεννόησης.

Όταν, λοιπόν, εκείνοι που έχουν την ευθύνη για τη Διοίκηση του τόπου δεν αντιλαμβάνονται ότι επιβάλλεται να υπάρχει ισορροπία και μέτρο, τότε οι πολίτες υποχρεούνται να παρεμβαίνουν, να απαιτούν και γιατί όχι να διορθώνουν.

Αν υποθέτει κάποιος ότι το θέμα μας αφορά στα έργα πνοής, στις παρεμβάσεις υποδομών, στις στρατηγικές ανάπτυξης, κάνει λάθος.
Σήμερα το θέμα μας δεν είναι ούτε το αεροδρόμιο, ούτε ο σιδηρόδρομος, ούτε το φυσικό αέριο, ούτε το μέγαρο, ούτε ότι άλλο θα έπρεπε να έχει και η Σπάρτη, τουλάχιστον όσο έχει και η Καλαμάτα. Αυτά τα έχουμε ήδη απολέσει.

Σήμερα η αναφορά θα γίνει σε κάτι πολύ πιο κρίσιμο, πιο προσωπικό για τον κάθε έναν από τους Λάκωνες, πιο χαρακτηριστικό και πιο προκλητικό…

Η Καλαμάτα διεκδικεί ακόμα και τους γιατρούς της Σπάρτης…
Η Καλαμάτα θα ήθελε πολύ στο Νοσοκομείο της τους γιατρούς εκείνους που «διέσωσαν» το ΕΣΥ αλλά και τη σχέση εμπιστοσύνης Πολίτη - Κράτους.
Η Καλαμάτα έχει ήδη «ζεστάνει» τις θέσεις προκειμένου ικανοί και διακεκριμένοι γιατροί από το Νοσοκομείο Σπάρτης - και όχι μόνον - να μετατεθούν στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα αφήνοντας κενές οργανικές θέσεις στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.

Αυτό, ο Σπαρτιάτης και Λάκωνας πολίτης δεν θα το ανεχθεί και δεν θα το επιτρέψει.
Είναι νωπές ακόμα οι περιπέτειες γιατρών που αντί να εργάζονται σε ασφαλές εργασιακό περιβάλλον και σε συνθήκες που να υποστηρίζουν το έργο τους ήταν υποχρεωμένοι να καταφεύγουν είτε στη δικαιοσύνη είτε στην κοινωνία για τα αυτονόητα. Είναι ο έμμεσος τρόπος να διώχνεις τους Λάκωνες γιατρούς από τον τόπο τους.

Η Διοίκηση των Νοσοκομείων, και στην περίπτωσή μας η Διοίκηση του Νοσοκομείου Σπάρτης, μπορεί να αντιληφθεί ότι η λειτουργία των δύο Νοσοκομείων και η εξυπηρέτηση του πολίτη (γιατί αυτό είναι το ζητούμενο) είναι υπόθεση που τη χρωστά στους γιατρούς και σε όλο το προσωπικό. Σε αυτούς που έχουν απορροφήσει όλες τις αδυναμίες, την ανεπάρκεια, τις αγκυλώσεις, έχουν υπερβεί εαυτόν και έχουν διαμορφώσει σχέση εμπιστοσύνης και κατανόησης με τους πολίτες.

Αυτές τις συνθήκες όχι μόνον δεν μπορεί να τις διακόπτει αλλά πρέπει να τις προασπίζει προκειμένου ο πολίτης να είναι αλλά και να αισθάνεται υγιής και ασφαλής και προκειμένου οι επιστήμονες και οι εργαζόμενοι Υγείας να αποδίδουν στο μέγιστο βαθμό.

Όταν πληροφορούμεθα, λοιπόν, ότι ο διακεκριμένος Σπαρτιάτης χειρουργός κ. Νεοκλής Κρητικός κατευθύνεται προς το Νοσοκομείο της Καλαμάτας τότε είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε…

Αυτό το ΕΣΥ που μας επεφύλαξαν οι κρατούντες επιβάλει την παρέμβαση και την όσμωση του με την κοινωνία ακόμα και σε θέματα που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν διοικητική διαδικασία.

Γιατί θα πρέπει να φύγει ο συγκεκριμένος χειρουργός αφήνοντας κενή την οργανική του θέση, την ώρα μάλιστα που είναι γνωστό ότι και αυτός «σηκώνει» έναν μεγάλο όγκο περιστατικών στο Νοσοκομείο Σπάρτης;

Γιατί η Σπάρτη θα πρέπει να στερηθεί και αυτό για να το απολαύσει η Καλαμάτα;

Η Καλαμάτα και συγκεκριμένα η Διοίκηση του Νοσοκομείου της ξέρει πολύ καλά τι κάνει.
Η Σπάρτη ξέρει;

Ποιούς εξυπηρετεί, άραγε, η μετάθεση του ιατρού Νεοκλή Κρητικού από τη Σπάρτη στην Καλαμάτα; Πάντως όχι τους πολίτες της Λακωνίας.

Αφού είναι γνωστό ότι κάθε γιατρός είναι απαραίτητος στο Νοσοκομείο της Σπάρτης γιατί το Υπουργείο Υγείας δεν διατηρεί στη θέση του τον συγκεκριμένο γιατρό;

Οι προφάσεις ότι ο ίδιος ο γιατρός ζήτησε, προ έτους, την μετάθεση αυτή δεν θα πρέπει να προβάλλονται όχι μόνον γιατί δεν επαρκούν αλλά κυρίως γιατί θυμίζουν άλλες εποχές, τότε που ο χώρος της Υγείας έμοιαζε με ναρκοπέδιο άκρατου παρεμβατισμού συρματοπλεγμένο από αιχμηρά κομματοσυνδικαλιστικά σύρματα.
Εποχές που ένας γιατρός, επιστήμονας και ταγμένος να προσφέρει, δεν είχε άλλη λύση από το να απομακρυνθεί από το «ναρκοπέδιο».

Τι έγινε από τότε; Δεν άλλαξαν οι συνθήκες; Δεν βελτιώθηκε τίποτα;
Αν δεν άλλαξαν τότε θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και να ληφθούν μέτρα.
Αν άλλαξαν τότε γιατί η Λακωνία και η Σπάρτη να στερηθεί έναν, δικό της, ικανό γιατρό;
Πόσα ακόμα θα χάσει η Σπάρτη στον βωμό της Καλαμάτας;

Αν υπάρχει αίσθηση δημοκρατικής συμπεριφοράς και πολιτείας τότε η Διοίκηση του Νοσοκομείου όχι μόνον πρέπει να διεκδικήσει τον γιατρό της Χειρουργικής αλλά υποχρεούται να τον συγκρατήσει ακόμα και αν αυτός ήθελε φύγει.

Όμως. Απ’ όσα γνωρίζουμε ο χειρουργός Νεοκλής Κρητικός όχι μόνον δεν επιθυμεί, πλέον, την μετάθεσή του στο Νοσοκομείο Καλαμάτας και επιζητά την ανάκληση του σχετικού φακέλου του αλλά αναζητά εναγωνίως την παραμονή του στη οργανική θέση έργου και ευθύνης που έχει, ανάμεσα σε άλλους άξιους γιατρούς, νοσηλευτές και διοικητικό προσωπικό, για να συνεχίσει να προσφέρει και να συμβάλει στην ανόρθωση της Κλινικής, του Νοσοκομείου και του ΕΣΥ στη Λακωνία.

Δεν θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη διοικητική πράξη η παραμονή του στη Σπάρτη, όταν πρακτικά και γραφειοκρατικά είναι πολύ ευκολότερο από άλλες διοικητικές πράξεις που έχουν γίνει στο ΕΣΥ;

Δεν θα έπρεπε η Διοίκηση πρώτα, και η πολιτική ηγεσία ταυτόχρονα, να νοιάζονται για το αυτονόητο;

Η Σπάρτη δεν έχει την πολυτέλεια για «εξαγωγή» επιστημονικού προσωπικού πρώτης γραμμής προς την Καλαμάτα. Αυτό δεν αφορά μόνον στον συγκεκριμένο γιατρό αλλά σε κάθε ικανό και αποδοτικό λειτουργό της δημόσιας διοίκησης.

Ας αναρωτηθούμε:
Ποιος θα χάσει με την μετάθεση ενός υψηλόβαθμου και αξιόμαχου χειρουργού;

Γιατί κάποτε αυτός ο γιατρός αναγκάστηκε να ζητήσει μετάθεση στην Καλαμάτα φεύγοντας από το σπίτι του και την κοινωνία την οποία ποικιλοτρόπως έχει αποδείξει ότι νοιάζεται, αγαπά και υπηρετεί;

Γιατί μπορεί να επιτρέψει είτε η Διοίκηση είτε η Πολιτική Ηγεσία να «απομακρυνθεί» από το Νοσοκομείο της Σπάρτης ο ιατρός Νεοκλής Κρητικός;

Ο τομέας της Υγείας είναι κρίσιμος και ευαίσθητος. Χρειάζεται προσχοή όταν τον αγγίζεις. Ωστόσο δεν έχουν άδικο όσοι θεωρούν ότι είναι πεδίο πολιτικού ανταγωνισμού ακόμα και χώρος όπου χωρούν πολιτικές διώξεις.
Είμαστε σίγουροι ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση του ιατρού Νεοκλή Κρητικού.
Πολλάκις ο Πολλάκης έχει κάνει λόγω για την ανάγκη ρεαλιστικής και αποδοτικής διοίκησης, υπέρ του λαϊκού συμφέροντος, προκειμένου ο απλός πολίτης να απολαμβάνει υπηρεσίες Υγείας.

Το Νοσοκομείο Σπάρτης έχει ανάγκη από τον γιατρό.
Ο γιατρός θέλει να παραμείνει στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.
Η ανάκληση της διαδικασίας μετάθεσής του είναι απλή διοικητική πράξη.
Ο υπουργός μπορεί σήμερα να σφραγίσει τον πολιτικό λόγο του με πράξη.
Η Καλαμάτα μπορεί να προσελκύσει χειρουργό από αλλού όπου περισσεύει.


Μην στερήσετε στη κοινωνία της Σπάρτης έναν άξιο Σπαρτιάτη γιατρό.
Μην αποδώσετε στην Καλαμάτα κάτι που ανήκει στη Σπάρτη.
Μην κρυφτείτε πίσω από έγγραφα και γραφεία.
Μην επιτρέψτε να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του πολίτη.
Μην αφήνετε να ευδοκιμήσουν ιδέες ότι και σήμερα μεθοδεύονται πολιτικές διώξεις.

Λύστε τώρα το θέμα εις το όνομα και εις υγείαν των Λακώνων πολιτών!