Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η αναφορά στις νέες και τους νέους και μάλιστα σε λίγες γραμμές δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Η προσέγγιση με την όποια λεπτότητα, ευαισθησία και καθαρότητα δεν παύει να είναι προσωπική, να έχει υποκειμενικά χαρακτηριστικά, να μεταφέρει γενικές απόψεις, εκτιμήσεις και συμπεριφορές, που αντλούνται όμως μέσα από της πρακτικές της καθημερινότητας, με όσο το δυνατόν αμερόληπτο και σαφή τρόπο, με ενδιαφέρον, σεβασμό και προσδοκία, αλλά και με ανησυχία και προβληματισμό. Πρόκειται για ένα μικρό δείγμα που επιχειρεί να σκιαγραφήσει τις δυνατότητες και τις διεξόδους των νέων, την υποχρέωση που έχουν να ασχοληθούν ενεργά με τα κοινά, τις ευθύνες που πρέπει να επωμιστούν όχι μόνο για τη δική τους αξιοποίηση, εξέλιξη και ανάπτυξη, αλλά προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας.

Διωγμένοι από ένα πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στην κληρονομικότητα και όχι στην ικανότητα, στο ρουσφέτι και την αναξιοκρατία, επενδυμένο με τη σαπίλα και τη λάσπη της διαφθοράς και της διαπλοκής – η διαπλοκή δεν είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης φύσης, όπως διατείνονται μερικοί – της μίζας και της αρπαχτής, του αίσχους και της ντροπής, της ασυλίας, της απαλλαγής και της ατιμωρησίας, βρίσκονται παροπλισμένοι και αφοπλισμένοι στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Η άδικη κατανομή του πλούτου, η μεροληπτική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, ο προσπορισμός της εργατικής προσφοράς και η στυγνή εκμετάλλευση των νέων ανθρώπων που εισέρχονται στην παραγωγή είναι προϊόντα πολιτικών επιλογών που παράγονται σε δημοκρατικές κοινωνίες, τα οποία τους απομακρύνουν και τους απογοητεύουν.

Αγανακτισμένοι και ταλαιπωρημένοι κατέχονται από αισθήματα απέχθειας, αντιπάθειας και αποστροφής. Γερμένοι και απελπισμένοι συνωστίζονται και κατακλύζουν τα εύκολα περάσματα της πρόσκαιρης ικανοποίησης και της τεχνικής ευημερίας. Έτσι, η δύσκολη προσπάθεια διαχείρισης των προβλημάτων, που διάχυτα και αδιάκοπα τους κατακλύζουν, κλονίζει την αυτοκυριαρχία τους, αυξάνει τη νευρικότητά τους και συντελεί στην αναρχία φράσεων, νοημάτων και πράξεων, με αποτέλεσμα να μεγιστοποιείται το έλλειμμα της νεανικής προσφοράς, με τη δημιουργία ασύνδετων και ασύμβατων χαρακτήρων. Παρασυρμένοι από την ψευδαίσθηση της απελευθέρωσης με ανισορροπία και ασταθείς κινήσεις επιχειρούν να σπάσουν τα δεσμά και τα περιχαρακώματα της κοινωνίας, να ανοίξουν διαδρομές, τις περισσότερες φορές σε λανθασμένη κατεύθυνση, με τα δίτροχα και τα τετράτροχα να αποβαίνουν μοιραία.

Με περιορισμένες πνευματικές ανησυχίες, κάτω και από το βάρος των έντονων συνειδησιακών αναζητήσεων, αποστεωμένοι και απονευρωμένοι έχουν αφεθεί έρμαια στην καθοδήγηση των ΜΜΕ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, των μεγιστάνων του πλούτου, οι οποίοι επιδιώκουν την ενίσχυση της πολιτικής επιρροής τους για την αύξηση των κερδών τους, όπου προβάλλονται τα σπατουλαρισμένα και προκλητικά παρατράγουδα μιας αλλοιωμένης εικόνας και εσωτερικής κενότητας, αλλά και το πλήθος των ποδοσφαιρικών και μπασκετικών αγώνων, που στόχο έχουν την πνευματική καθήλωση και ισοπέδωση, την απουσία ιδεών και αληθινών προτύπων, την έλλειψη πολιτιστικής κουλτούρας και τη σάρωση των αρχών και των αξιών που πρέπει να διέπουν και να κυριαρχούν σε μια προοδευτική και δημοκρατική χώρα.

Μέσα σ’ αυτήν την πραγματικότητα η νέα και ο νέος, αφού συνειδητοποιήσουν τον σκοπό της ύπαρξης και του προορισμού τους, πρέπει να αντιδράσουν. Αφού προσπεράσουν τα τεχνητά και ψεύτικα οδοφράγματα, που οι επιτήδειοι ορθώνουν για να τους παρεμποδίσουν και να τους αποπροσανατολίσουν, προχωρούν μπροστά με πίστη και αποφασιστικότητα, με προσήλωση και οδηγό τις πανανθρώπινες αξίες για τη μεταμόρφωση της αιωρητής, ευάλωτης και κλονισμένης κοινωνίας, η οποία με πονηριές, δολιότητες και απάτες, αλλά και με δημοκρατικό περιτύλιγμα αντιστέκεται ακόμη. Η δραστηριοποίησή τους και η ενασχόλησή τους με τα κοινά αποτελεί μονόδρομο. Η αμφισβήτηση των πάντων, η διαγραφή των παλιών αντιλήψεων και επιλογών και η προσαρμογή στις νέες παγκόσμιες προκλήσεις είναι αναγκαία.

Η πλήρης γνώση των δυσκολιών και η στροφή του δόρατος στην πηγή των δεινών με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης, με συνεχή προσπάθεια και αδιάκοπο αγώνα, θα φέρουν πιο κοντά την πόρτα της ανανέωσης, της αλλαγής και της ανεξαρτησίας. Δεν ξεχνάμε ότι άνθρωποι τα δημιούργησαν και οι ίδιοι καλούνται να τα αλλάξουν και θα τα αλλάξουν. Η αποστασιοποίηση από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα και κυρίως η απεμπόληση από το δυναμικό δικαίωμα της ψήφου και η απομάκρυνση προβληματισμένων ανθρώπων θεωρώντας ότι έτσι είναι αμέτοχοι στα πεπραγμένα είναι πλάνη, απατηλή αντίληψη και πολιτική ουτοπία. Οι ευθύνες όλων είναι ίδιες και κατανέμονται ισομερώς, χωρίς καμιά έκπτωση και απαλλαγή. Δεν είναι εύκολο να πολεμήσεις την ξένη και ντόπια ολιγαρχία που κρατάει στα χέρια της και ελέγχει τους μοχλούς και τις μηχανές παραγωγής και εκμετάλλευσης. Η προσγείωση στην πραγματικότητα και η ζύγιση των πραγματικών δυνατοτήτων μεταθέτουν την εναντίωση της μικρής χώρας απέναντι στα θεριά που με νύχια και με δόντια είναι έτοιμα να την κατασπαράξουν. Απαιτούνται υπεύθυνες και προσεκτικές κινήσεις, σταθερά βήματα και συγκεκριμένοι στόχοι.

Είναι ανάγκη οι νέοι να αφυπνιστούν, να εγερθούν και να ενεργοποιηθούν. Η ένταξη και η προώθησή τους στην πολιτική σκηνή, όχι κατ’ ανάγκη κομματική, προδιαγράφει μια ευχάριστη και ελπιδοφόρα πορεία. Το νεανικό ρεύμα ζωντανό και ορμητικό με τις ιδιαίτερες ικανότητες, δεξιότητες και Παιδεία πρέπει να παρασύρει τα ρυτιδωμένα και γερασμένα πτώματα, πολιτικά κατάλοιπα, που έχουν θρονιαστεί πολλά χρόνια, τα οποία ακόμη αντιστέκονται και σαν κουρδιστές μαριονέτες χαριετίζονται, συγελάνε και «σκύβουν» στα προβλήματα των εργαζομένων. Η γενίκευση και ο μηδενισμός ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, ανεπαρκείς και ανίκανοι είναι εσφαλμένη. Οφείλουν να καταγράψουν τις διαφορές και να συμπορευτούν με τις λαϊκές δυνάμεις που αγωνιούν, μοχθούν και καταπιέζονται και που αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr