Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Τούτοι οι παλιοί φωτογράφοι μας λείπουν ! Τους βρίσκαμε στις πλατείες , στα πάρκα (εμείς στη Σπάρτη τον τελευταίο υπαίθριο φωτογράφο , τον συμπαθέστατο και κοσμαγάπητο τον κυρ Γιώργη τον Ράλλη , τον βρίσκαμε στον κήπο του Μουσείου) παντού όπου σύχναζαν οι άνθρωποι.

Στηνόσουν μπροστά στη μεγάλη και γεμάτη μυστήριο φωτογραφική μηχανή με το τρίποδο , σήκωνε ο φωτογράφος την κουκούλα της , έχωνε μέσα το κεφάλι του , έκανε τα "μαγικά" του , ρύθμιζε τον μεγάλο φακό μπροστά , εδινε το σύνθημα "ακίνητος" , ξεσκέπαζε το καπάκι του φακού , μετρούσε μέσα του τον χρόνο , και το ξανάκλεινε . Έβγαζε , μετά , μέσα από τη μηχανή τη φωτογραφία που ήταν σε «αρνητικό» , την ξέπλενε από τα χημικά (ο κυρ Γιώργης ξέπλενε στο σιντριβάνι) , την κολλούσε σε μια ξύλινη ειδική προέκταση μπροστά από το φακό , την ξαναφωτογράφιζε , την εμφάνιζε και ήσουν μια ωραία ασπρόμαυρη φωτογραφία , που είχε κλείσει μέσα της μια ολόκληρη διαδικασία και μιαν αξέχαστη ανάμνηση ζωής.

Σήμερα, στην εποχή της αχαλίνωτης τεχνολογίας, ΟΛΟΙ έχουν γίνει φωτογράφοι, και οι παλιοί τούτοι συμπαθέστατοι επαγγελματίες, που βόηθησαν να ζήσουν για πάντα οι αγαπημένες μας στιγμές αλλά και οι άνθρωποί μας που έχουν πια φύγει από τη ζωή, υπάρχουν μόνο στις μνήμες μας σαν ασπρόμαυρες, όμορφες φωτογραφίες κι αυτοί, όμοιες μ' εκείνες που τραβούσαν από το πρωί ως το βράδυ στις αλάνες της πόλης, για να θρέψουν τις οικογένειές τους!

(φωτογραφία από το λεύκωμα:«Η ΣΠΑΡΤΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ» - έκδοση του ΔΗΜΟΥ ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ, επιμέλεια ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ)