Μπροστά σε ανασχηματισμό

Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Με το σκάνδαλο NOVARTIS να παίρνει τον δρόμο του, ας εξετάσουμε που ακριβώς βρισκόμαστε. Η τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση ξεκινάει την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου. Η τεχνική συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους έχει ήδη ξεκινήσει. Πρώτα συμπεράσματα στο EWG της 1ης Μαρτίου. Το νέο Ελληνικό σχέδιο βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης, παρουσιάζεται πριν το Πάσχα στους θεσμούς. Το μαξιλάρι ρευστότητας ύψους 18 δις συνεχίζει σταθερά να χτίζεται, προκειμένου να εξασφαλίσει την διαρκώς σταθερή και απρόσκοπτη πρόσβαση της χώρας στις αγορές. Τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου κάνουν ράλι και η Moody’s αναβάθμισε το αξιόχρεο της χώρας κατά δύο (2) βαθμίδες. Ο Οίκος αναφέρει πως η Χώρα ολοκληρώνει το πρόγραμμα προσαρμογής με «καθαρή έξοδο» και εισέρχεται στο χώρο της «κανονικότητας». Η κυβέρνηση εξακολουθεί να εργάζεται σταθερά και εντατικά, προσηλωμένη στην οριστική έξοδο της χώρας από το Πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018. Η αισιοδοξία που κυριαρχεί και οι θετικές προσδοκίες είναι βάσιμες, καθώς στηρίζονται σε πολυμέτωπη πρόοδο. Δεν αργεί η ώρα που τα οφέλη θα φτάσουν κάτω, στο λαό.

Το πολιτικό ερώτημα που πλανάτε είναι. Θα στήσει κάλπες ο Τσίπρας το επόμενο Φθινόπωρο, αμέσως μετά την έξοδο από τα Μνημόνια? Θα εκμεταλλευτεί δηλαδή το πλεονέκτημα που του παρέχει η φράση, ‘αυτοί σε βάλανε εγώ σε έβγαλα’. Μπορεί. Είναι ένα ενδεχόμενο. Έχει όμως τότε να αντιμετωπίσει δύο αρνητικά δεδομένα, τα οποία ανεξάρτητα από την σύγχυση και την δυσχερή θέση των άλλων κομμάτων, θα τον επιβραδύνουν. Το πρώτο είναι η επικείμενη και αποφασισμένη ήδη περικοπή των συντάξεων. Θέμα για το οποίο η Κυβέρνηση φαίνεται πως είναι ήδη σε επαναδιαπραγμάτευση με τους θεσμούς. Να σας αποκαλύψω μάλιστα ότι το βασικό επιχείρημα της είναι πως, ‘το μέτρο αυτό θα προκαλέσει πολύ μεγάλη μείωση της αγοραστικής δύναμης, ύφεση δηλαδή’. Και το δεύτερο είναι ότι έχει ως Αριστερή παράταξη γενικώς, κυβερνήσει μόνο σε περιβάλλον σφιχτής μνημονιακής λιτότητας. Το επιχείρημα πως ο αρχικός επώδυνος συμβιβασμός του 2015, δεν ήταν στρατηγικός, δεν ήταν μόνιμος, δεν είχε ιδεολογικά χαρακτηριστικά, δεν βγάζει πέρα αυτές τις εκλογές, ειδικά στους νέους ανθρώπους. Αν όμως, ο Τσίπρας, εμπλουτίσει το ‘αυτοί σε βάλανε εγώ σε έβγαλα’ με το ‘δώσε μου μία ακόμη ευκαιρία να σου δείξω το Πρόγραμμά μου και ποιος πραγματικά είμαι, χωρίς μνημόνια’, τότε τις πήρε τις εκλογές.

Πάντως ήλθε ο καιρός η Κυβέρνηση να βάλει τη χώρα στη νέα της μεταμνημονιακή εποχή. Με άλλες αρχές, νοοτροπίες, προτεραιότητες και διαδικασίες. Τίποτα να μην θυμίζει το παλιό και φαύλο πολιτικό καθεστώς που κληρονόμησε. Όλα να είναι διαφορετικά, νέα και άφθαρτα. Μια νέα αρχή για μια νέα εποχή. Για να το πετύχει αυτό ο Τσίπρας χρειάζεται να κάνει ένα ανασχηματισμό, με την στενή και την ευρεία του έννοια, στην οποία ποιο πάνω αναφερθήκαμε. Ο ανασχηματισμός προσώπων, με την στενή του δηλαδή έννοια, είναι στην αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού, και κανείς δεν μπορεί να του τον υποδείξει. Αυτός ξέρει καλλίτερα από τον καθένα πότε και τι πρέπει ακριβώς να κάνει. Εμείς μπορούμε απλώς να καταθέσουμε πως η νέα γενιά στελεχών που υπηρετούν αυτή την Κυβέρνηση (πχ. Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Βερναρδάκης, Τσακαλώτος, νέοι Γ. Γραμματείς κλπ.) γράφουν ιστορία, αφήνοντας τις καλλίτερες εντυπώσεις στην κοινωνία. Με λίγα λόγια και σεμνές δημόσιες εμφανίσεις, παράγουν αθόρυβα το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με ευαισθησίες, έμπνευση και εργατικότητα, τραβάνε το κάρο της ανασυγκρότησης της Χώρας, μετά την κρίση. Μακάρι να ήταν όλα τα στελέχη της Κυβέρνησης όπως είναι αυτή η νέα γενιά ταλέντων. Είναι αυτοί που επιβεβαιώνουν στην πράξη, το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και ανοίγουν για όλους εμάς τους δρόμους του μέλλοντος. Μπράβο τους.