Με μια επιστολή διαμαρτυρίας από την οποία φαίνεται πως ο διάλογος μεταξύ αρχών και Φοιτητών έχει φτάσει σε ένα πολύ δύσκολο σημείο, οι Φοιτητές της Νοσηλευτικής περιγράφουν λεπτομερώς τις άθλιες συνθήκες που διέπουν τη σίτιση που τους παρέχεται και επισημαίνουν πως είναι η τελευταία φορά που επιχειρούν μέσω μιας επιστολής να κατακτήσουν όσα δικαιούνται και για όσα χρόνια παλεύουν κόντρα στην «κώφωση» και την αδιαφορία των υπευθύνων. Ώρα μηδέν για την ανοχή των Φοιτητών, ώρα μηδέν και για την κοινωνία της Σπάρτης που αν θέλει τη Σχολή οφείλει να δει τα πραγματικά προβλήματά της. Και να τα λύσει!

ΣΠΑΡΤΗ. Έχουν περάσει 5 μήνες από τότε που οι Φοιτητές του Τμήματος της Νοσηλευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου που στεγάζεται στη Σπάρτη, με σχετικό έγγραφό τους προς τους αρμοδίους εξέθεταν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με το χώρο και τις συνθήκες σίτισής τους. Έξι μήνες στη διάρκεια των οποίων δεν έχουν λάβει καμιά απολύτως απάντηση και γι’ αυτό επανέρχονται περισσότερο αποφασισμένοι από ποτέ.

Στη νέα αυτή επιστολή τους περιγράφουν πως τα γεύματα είναι λίγα και μικρά, εξαντλούνται νωρίτερα από όσο θα έπρεπε, δεν παρουσιάζουν καμιά ποικιλία ενώ συχνά επαναλαμβάνονται από το μεσημέρι στο βράδυ ή παρουσιάζονται ορεκτικά ως κύρια πιάτα: «Αρχικά, υπάρχουν ζητήματα σχετικά με την ποσότητα των γευμάτων και την αντιστοίχιση τους με τους φοιτητές. Οι μερίδες που προσφέρονται είναι ανεπαρκείς με αποτέλεσμα φοιτητές να βρίσκονται στη δύσκολη θέση να ζητάνε περισσότερο φαγητό και κάποιες φορές το αίτημά τους να μην εκπληρώνεται. Συγκεκριμένα, ο αριθμός τον φοιτητών του ΤΟΔΑ και της Νοσηλευτικής που δικαιούνται σίτιση ανέρχεται στα 150 περίπου, ενώ ο συνολικός αριθμός των φοιτητών ανέρχεται περίπου στους 800.

Περιστατικά μαρτυρούν ότι το τελευταίο τέταρτο-εικοσάλεπτο πριν κλείσει η λέσχη ορισμένα φαγητά έχουν τελειώσει ή οι φοιτητές δεν τρώνε την κανονική μερίδα που δικαιούνται ,είτε δωρεάν είτε πληρώνοντας το αντίτιμο των 2.50€.Η παραπάνω κατάσταση συμβαίνει τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, υπολογίζοντας ότι ο αριθμός των φοιτητών που επισκέπτεται την λέσχη δεν ξεπερνά τα 200 άτομα . Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο εξοργιστικό θα ήταν αν 50 παραπάνω άτομα αποφάσιζαν να σιτιστούν την ίδια μέρα που σιτίζονται τα παραπάνω τα 200, και έμεναν χωρίς σίτιση. Διότι δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι φοιτητής που σπουδάζει μακριά από την οικογένειά του κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες, θα μείνει χωρίς φαγητό, επειδή οι φορείς δεν μεριμνούν και δεν ενδιαφέρονται ,έτσι ώστε όλοι οι φοιτητές να έχουν αυτά που δικαιούνται. Φοιτητές του ΑΠΘ σιτίζονται όλοι δωρεάν, ενώ εμείς παλεύουμε να μας δοθούν 30 παραπάνω θέσεις για να φθάσουμε τις 100 συνολικά. Επίσης, κάποιες ημέρες της εβδομάδας παρατηρείται το φαινόμενο οι μερίδες να έχουν τελειώσει και να μας σερβίρονται τα συνοδευτικά ως κύρια πιάτα ,ενώ έχει παρατηρηθεί ότι τα γεύματα επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά, πολλές φορές και από μεσημέρι σε βράδυ και δεν εναλλάσσονται με αποτέλεσμα για τρεις συνεχόμενες μέρες να σερβίρονται ως κυρίως πιάτο ή συνοδευτικό (π.χ. το ρύζι, οι πατάτες, το χοτντογκ, το κλαμπ σάντουιτς), ενώ το πρόγραμμα φαγητού της Σύμβασης μας με το Cαtering ήταν πολύ ξεκάθαρο για την ποικιλία των γευμάτων», περιγράφεται αναλυτικά στην επιστολή διαμαρτυρίας των φοιτητών».

Σημαντικότερο πάντως πρόβλημα της σίτισης δεν είναι τα ίδια τα γεύματα αλλά ο χώρος στον οποίο παρέχονται. Από την επιστολή μαθαίνουμε πως πρόκειται για ένα μικρό οίκημα το οποίο διαθέτει 7(!) τραπέζια (θεωρητικά απευθύνονται και στους 800 φοιτητές που φοιτούν σε Νοσηλευτική και ΤΟΔΑ). Δεν διαθέτει κλιματισμό και εξαερισμό με αποτέλεσμα το τσουχτερό κρύο το χειμώνα και την αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι ενώ οι χώροι του είναι ακατάλληλοι για οποιονδήποτε αντιμετωπίζει μικρότερη ή μεγαλύτερη κινητική δυσκολία, πόσο μάλλον αναπηρία: «Ως συνέχεια των παραπάνω και αρκετά πιο σημαντικό είναι το ζήτημα του χώρου της σίτισης. Το οίκημα είναι πάρα πολύ μικρό με 7 τραπέζια. Με μία μόνο επίσκεψη θα ήταν προφανές ότι ο χώρος αυτός δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε στις προτεινόμενες λύσεις για την επιλογή του χώρου σίτισης. Είναι τραγελαφικό το γεγονός ότι το δυναμικό του Πανεπιστημίου μας ξεπερνά τους 800 φοιτητές και στο χώρο αυτό δεν χωρούν να σιτιστούν ούτε 30 άτομα ταυτόχρονα. Έχουν καταγραφεί ήδη 3 φορές που συμφοιτητές μας περιμένουν έξω από το χώρο για να σιτιστούν με αναμονή είκοσι λεπτών τουλάχιστον, ενώ όσοι είναι μέσα περιμένουν να σηκωθεί κάποιος έτσι ώστε να πιάσουν θέση. Σχεδόν κάθε μεσημέρι, διεξάγεται αγώνας ταχύτητας για το ποίος θα φάει πιο γρήγορα, έτσι ώστε να κάτσει ο επόμενος. Επίσης ο χώρος δεν διαθέτει κλιματισμό και εξαερισμό με συνέπεια να συσσωρεύεται υγρασία και να επικρατεί κρύο το χειμώνα και αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι, ενώ είναι ακατάλληλος για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρίες (ΑΜΕΑ) καθώς η είσοδος έχει σκαλοπάτι, οι διάδρομοι είναι στενοί και στις τουαλέτες δεν χωράει να μπει ένα άτομο και να σταθεί όρθιο, πόσο μάλλον ένα άτομο που έχει κάποια προβλήματα κινητικότητας».

Αποτέλεσμα όλων αυτών των τραγελαφικών καταστάσεων είναι οι φοιτητές να προτιμούν να πληρώσουν κάτι παραπάνω για να φάνε παρά να ταλαιπωρηθούν και να μη χορτάσουν στη Φοιτητική Εστία στην οποία έχουν δικαίωμα να σιτιστούν: «Πως είναι δυνατό να «κυνηγήσουμε» περισσότερες θέσεις δωρεάν σίτισης, όταν δεν μπορούν να σιτιστούν ούτε 30 άτομα συγχρόνως; Είναι αδιανόητο ένας φοιτητής που έχει το δικαίωμα να σιτιστεί δωρεάν, να απαρνηθεί αυτό το δικαίωμα επειδή γνωρίζει ότι αν πάει αργά το μεσημέρι ίσως δεν υπάρχει μερίδα φαγητού ή όλες οι επιλογές τους, ενώ εάν πάει σχετικά νωρίς θα υπάρχει δεδομένη καθυστέρηση 10 λεπτών για να παραλάβει το φαγητό του και άλλα 5-15 λεπτά για να σηκωθεί κάποιος συμφοιτητής του έτσι ώστε να κάτσει στο τραπέζι».

Οι φοιτητές πάντως επισημαίνοντας πως έχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες για όσα καταγγέλλουν, φωτογραφίζουν ξεκάθαρα τους υπεύθυνους στους οποίους και απευθύνονται ανοιχτά με αμείλικτο τρόπο: «Φανταστείτε ,λοιπόν ,την απογοήτευση και την λύπηση μας όταν προσπαθούμε να γνωστοποιήσουμε αυτά τα γεγονότα , αλλά όλοι οι φορείς και οι αρμόδιοι «φοράτε» παρωπίδες και αρνείστε να δείτε τι πραγματικά συμβαίνει. Στον κόσμο των φοιτητών, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα πρέπει να εξαλείφονται. Χρόνια περνάνε δίχως το Τμήμα μας και οι φοιτητές του να κερδίσουν αυτά που δικαιούνται, παρόλους τους αδιάκοπους αγώνες και τις προσπάθειες των φοιτητών. Δεν είμαστε η χρονιά που θα περιμένει το πότε θα αλλάξει η κατάσταση. Αποφασίζουμε να την αλλάξουμε εμείς δίχως άσκοπο χρόνο να περνά. Η επιστολή αυτή είναι μέσο να ακουστούμε για ακόμη μια φορά και τελευταία. Τελευταία φορά που «κρυβόμαστε» μέσω γραμμάτων και e mails. Αναμένουμε κάποια αλλαγή, μία κίνηση που θα μας αποδείξει ότι μας ακούτε και δεν βάζετε τα προβλήματα μας στην «αναμονή». Ελπίζουμε σε αλλαγές, εάν δεν πραγματοποιηθούν , σας επισημαίνουμε ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος μας δεν θα παραμείνει πια σε επιστολές. Η απογοήτευση μας έχει φθάσει το ζενίθ και η υπομονή μας στην αναμονή «φθείρεται» μέρα με την μέρα».

Την επιστολή υπογράφουν όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Φοιτητικού Συλλόγου της Νοσηλευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.