Κεντροαριστερά αδιέξοδα

Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Βρισκόμαστε αυτές τις ημέρες μπροστά στην εκλογή του «αρχηγού» ενός «νέου φορέα» της Κεντροαριστεράς, ο οποίος φορέας δεν διαθέτει ακόμη όνομα, ταυτότητα, πρόγραμμα, σύμβολα και σαφή πολιτικό προσανατολισμό. Ευχόμαστε καλή τους επιτυχία. Το ενδιαφέρον όμως της κοινής γνώμης για το θέμα αυτό, αποτυπώθηκε στην τηλεθέαση που είχε το σχετικό τηλεοπτικό ντιμπέιτ, 3%. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα θίασο, χωρίς έργο. Επρόκειτο για μία πολιτική κατασκήνωση από ματαιόδοξους πολιτευτές που επιδιώκουν αυτό και μόνο. Την εκλογή τους στην επόμενη Βουλή και την συμμετοχή τους στην επόμενη Κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή. Κατά προτίμηση αυτή της ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση να ξαναπάρουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι από αυτόν έχασαν. Φοβούμαι όμως ότι η Απλή Αναλογική που δεν ψήφισαν στη Βουλή, θα γίνει η ταφόπλακά τους.

Τα κόμματα εκφράζουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Για αυτό υπάρχουν δεξιά, αριστερά, σοσιαλδημοκρατικά, νεοφιλελεύθερα, κομουνιστικά, εθνικιστικά κόμματα. Όλα τους κατά βάση ταξικά που πατούν σε μία τουλάχιστον ιδεολογική βάση. «Κεντρώα» όμως κόμματα, δηλαδή «έτσι και γιουβέτσι» δεν υπάρχουν. Ή αν υπάρξουν, είναι ευκαιριακά (εκλογικά) κατασκευάσματα καταδικασμένα να πεθάνουν. Υποφέρουν από πολιτική πτώχευση και επομένως συνακόλουθη χρεοκοπία. Τα παραδείγματα στην Ελληνική τουλάχιστον πολιτική ζωή, πάρα πολλά. Τα κόμματα ή μεγαλώνουν και παίρνουν την Κυβέρνηση ή εξαφανίζονται.

Η πολιτική στάση, «είμαι λίγο αριστερός και λίγο δεξιός», δηλαδή τίποτα, έχει κοντά ποδάρια. Ειδικά σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, που έχει μεγάλο πρόβλημα κοινωνικής ανισότητας. Εκείνο το ΠΑΣΟΚ (όχι το τωρινό που ντρέπεται να πει το όνομά του), το αριστερό ΠΑΣΟΚ, το ριζοσπαστικό Κίνημα, τάραξε τα νερά και άλλαξε την Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση. Στη συνέχεια σε συνθήκες ευημερίας και άκρατου νεοπλουτισμού με δανεικά, οι πολίτες έκαναν δεξιά συντηρητική στροφή, μέχρι που τους βρήκε η κρίση. Τότε και πάλι απευθύνθηκαν στην Αριστερά. Τούτος εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το πρώτο σοκ που υπέστη, επιβεβαιώνει τις αρχές και αξίες του, τροχοδρομώντας πάνω στις στενές ράγες που του επιτρέπουν οι δανειστές. Σε κάθε περίπτωση όμως βγάζει την Ελλάδα από την κρίση, την καθιστά ξανά ισχυρή, με την κοινωνία όρθια.

Η συζήτηση όμως για τον «νέο φορέα», έχει μια ιδιαίτερη σημασία στο βαθμό που αφορά κυρίως στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ο άνθρωπος που έχει όραμα, έχει τις ικανότητες και την στόφα του ηγέτη (το έχει αποδείξει) να ηγηθεί μίας μεγάλης, ευρείας αριστερής πλατφόρμας στην Ελλάδα. Όλοι αυτοί, μα κυρίως οι πολίτες που τώρα στέκουν μετέωροι, θα προσανατολιστούν αργά ή γρήγορα στον Τσίπρα ή στην ΝΔ του κυρίου Μητσοτάκη όπου και ανήκουν. Από την άποψη αυτή, η «Κεντροαριστερά», (όρο τον οποίο πολλοί αμφισβητούν βάσιμα) έχει ηγέτη. Προέρχεται από το μέλλον και ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας.