ΣΠΑΡΤΗ. Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από το θάνατο του αδάμαστου Κρητικού λογοτέχνη, ποιητή, πολιτικού, φιλοσόφου και δημοσιογράφου, Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) και οι μαθητές και οι μαθήτριες της Στ’ τάξης του 5ου 12/θ Δημοτικού Σχολείου Σπάρτης, επιχειρούν για δεύτερη συνεχή χρονιά να προσεγγίσουν το στοχασμό των έργων του που υπερασπίστηκαν την ελευθερία και τη διαρκή αναζήτηση της αλήθειας. Αρωγοί σε αυτή τους την προσπάθεια είναι οι δάσκαλοί τους, κ.κ. Τριαντάφυλλη Δημάκου και Παναγιώτης Κυριακούλια, αλλά και η τέως Διευθύντρια της Κουμανταρείου Πινακοθήκης Σπάρτης-Παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης, Δρ. Γεωργία Κακούρου-Χρόνη.

Συγκεκριμένα, μαθητές και μαθήτριες, στα πλαίσια της ανακήρυξης του 2017 ως έτους Νίκου Καζαντζάκη, μέσω του εκπαιδευτικού προγράμματος: «Επίσκεψη στα παλάτια της Κνωσού» –εμπνευσμένο από το ομότιτλο περιπετειώδες μυθιστόρημα για παιδιά του συγγραφέα, το οποίο γράφτηκε κατά το Μεσοπόλεμο και εκδόθηκε μόλις το 1981- συνεχίζουν να διεισδύουν στο εν λόγω έργο. Έτσι, ανακαλύπτουν τον αρχαίο μύθο του τρομερού Μινώταυρου των ανακτόρων της πλούσιας και ισχυρής Κνωσού και του μυστηριώδους Λαβύρινθου, τον πρίγκιπα Θησέα, την Αριάδνη και την αδελφή της Φαίδρα, την ιστορία του κραταιού μινωικού πολιτισμού και την αρχαιολογία του, αλλά και τα μηνύματα και νοήματα του συγγραφέα για την ανδρεία, την ελευθερία και τη δημοκρατία, μέσα από τους ολοζώντανους χαρακτήρες του έργου.

Όπως δήλωσε ο Διευθυντής του σχολείου, κ. Φώτης Πολίτης: «Ο Νίκος Καζαντζάκης, αριστούχος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας πέντε φορές, είναι ο πλέον πολυμεταφρασμένος συγγραφέας παγκοσμίως –τα έργα του είναι μεταφρασμένα σε περισσότερες από 50 χώρες- και συνεπώς το έργο του είναι οικουμενικό. Μάλιστα, πολλές από τις δεκάδες φιλοσοφικές και ποιητικές του ρήσεις είναι ακόμα επίκαιρες, όπως: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος», «Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά», κ.ά, οι οποίες ωστόσο έχουν ιδιαίτερη παιδαγωγική σημασία και αξία –ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε- καθώς κάποιες ιδεοληψίες είναι ικανές να μας κρατούν δέσμιους κι εμείς να μη βρίσκουμε το απαιτούμενο θάρρος να τις υπερβούμε, να τις συντρίψουμε και να ξανασυλλαβίσουμε από την αρχή τη δημιουργία μιας άλλης πραγματικότητας, όπως κάνει ο Καζαντζάκης με το Θησέα στο έργο του ‘Επίσκεψη στα παλάτια της Κνωσού’, τον οποίο τον φορτώνει με το βάρος του χρέους και της συμμετοχής του στο ταξίδι της θυσίας, ωθώντας τον ταυτόχρονα προς τον ανήφορο της «Ασκητικής».